Jezus stelde de volgende vraag aan Zijn leerlingen:
Wie ben Ik, de Mensenzoon, volgens de mensen?
(Mattheüs 16:14)
De discipelen vertelden tegen Hem hoe de mensen Hem omschreven.
Ja dat hadden ze heus wel gehoord.
Het verspreid zich als een lopend vuurtje, en uiteindelijk bereikt het ook de oren van de discipelen.
Van de volgelingen van Jezus.
Nooit was er door Jezus naar gevraagd, al zolang lopen ze met al die beweringen van de mensen rond.
Dan krijg ik altijd vragen, juist omdat ik merk in de Bijbel de discipelen hele gewone mensen waren, met problemen, vragen en uitdagingen zoals ik die zelf ken.
Wie is Hij nu eigenlijk?
Zouden ze dan geluisterd hebben naar wat de mensen zeiden?
Wat deed het met hun, dat ze al die benamingen van Hem hoorden?
Als ik mezelf neem.
Ik heb gemerkt dat ik, ondanks dat ik van alles over mensen gehoord heb, toch blanco iemand kan leren kennen.
Dat ik het juist heel leuk vind om dan te zien wie iemand 'echt' is.
Inplaats van alleen maar van horen zeggen.
Juist maakt het mij nieuwsgierig.
Hadden de discipelen dat ook niet?
Wilden ze Hem ook 'echt' leren kennen, zoals Hij is, en niet aannemen wat de mensen denken dat Hij is?
De antwoordden liepen uiteen.
Er waren mensen die dachten dat Hij Johannes de Doper was.
Of misschien Elia of één van de andere profeten...
Toen kwam de grote vraag:
En jullie dan?
Wat denken jullie over Mij?
Wie ben ik?
(Mattheüs 16:15)
Petrus gaf antwoord en sprak heldere woorden:
U bent de Christus, de Zoon van de levende God.
Daarna maakt Jezus duidelijk, dat die woorden, uit de mond van Petrus, niet van Petrus zelf afkwamen.
Het waren woorden die de Vader hem geschonken had.
De Vader in de Hemel had dit aan Petrus kenbaar gemaakt.
Die had ervoor gezorgd dat Petrus dat kon zeggen.
Het waren woorden van God, woorden van Waarheid!
Zouden wij met eigen woorden antwoorden?
Of heeft God in ons hart, in onze gedachten en in onze mond de waarheid gelegd?
Mogen wij ook woorden van God spreken?
U bent groter dan ik ooit kan bevatten.
Mijn woorden zullen nooit kunnen omschrijven wie U bent, wie U voor mij bent.
Mijn Herder, mijn Verlosser, mijn Vriend, maar ook mijn hoogste Koning.
U bent, die was, die is, en die komen zal!
De Zoon van de levende God, gestorven voor mij, maar nu niet meer dood.
Opgestane Heer, de Overwinnaar.
Vader blijf mij Uw waarheid schenken en houd mij dichtbij U.
Ook als er dingen op mijn pad gebeuren die ik helemaal niet wil.
Laat ook dan woorden van Uw uit mijn mond komen.
Wilt U de wacht zijn op mijn lippen?
En laat de dingen die ik zeg, de dingen die ik doe, zijn tot Uw eer alleen!
Niet veel na de getuigenis die Petrus sprak, gebruikte Petrus hele andere woorden tegen Jezus.
Dat is ook de strijd die wij strijden!
Uit welke bron komt dat wat wij spreken?
Dat wat wij willen?
Komt het bij God vandaan, of is het van de wereld?
Petrus bedoelde het goed, het kwam uit een liefdevol hart, toch waren het niet de woorden van de Vader toen Petrus, over het lijden en sterven van Jezus sprak tegen Jezus alleen:
Dat mag niet Here.
God zal ervoor zorgen dat U zoiets niet overkomt.
(Mattheüs 16:22)
Het is een gevaar, iets wat wij graag willen, wat wij verlangen, uitspreken alsof het God's wil is.
Alsof God dat ook verlangt.
Want het is toch goed?!
Het was toch heel niet zo gek wat Petrus hier vertelde?
Zeggen wij ook niet zulke dingen tegen mensen om ons heen?
Tegen mensen die lijden, die verdriet hebben, mensen die bang zijn?
God zal ervoor zorgen dat het je niets overkomt!
Laten we bidden, en beseffen wie Hij is.
Zoveel groter dan onze wil, dan ons verlangen, is het plan wat Hij heeft!
Als God nu inderdaad had gedaan wat Petrus uit sprak...
Hoe zou ons leven, onze toekomst er dan nu uitzien?
Wie bent U Heer?
Dat is een vraag die weleens door mijn hoofd gaat.
Wie bent U, dat U sterft voor mij.
Wat een liefde, wat een puur houden van, al ver voordat ik bestond.
Dat maakt mij stil!
Hierdoor vloeit mijn hart soms over van dankbaarheid.
U bent de Christus,
De zoon van de levende God!
Wie ben Ik, de Mensenzoon, volgens de mensen?
(Mattheüs 16:14)
De discipelen vertelden tegen Hem hoe de mensen Hem omschreven.
Ja dat hadden ze heus wel gehoord.
Het verspreid zich als een lopend vuurtje, en uiteindelijk bereikt het ook de oren van de discipelen.
Van de volgelingen van Jezus.
Nooit was er door Jezus naar gevraagd, al zolang lopen ze met al die beweringen van de mensen rond.
Dan krijg ik altijd vragen, juist omdat ik merk in de Bijbel de discipelen hele gewone mensen waren, met problemen, vragen en uitdagingen zoals ik die zelf ken.
Zouden ze zelf ook met die vraag geworsteld hebben?
Wie is Hij nu eigenlijk?
Zouden ze dan geluisterd hebben naar wat de mensen zeiden?
Wat deed het met hun, dat ze al die benamingen van Hem hoorden?
Als ik mezelf neem.
Ik heb gemerkt dat ik, ondanks dat ik van alles over mensen gehoord heb, toch blanco iemand kan leren kennen.
Dat ik het juist heel leuk vind om dan te zien wie iemand 'echt' is.
Inplaats van alleen maar van horen zeggen.
Juist maakt het mij nieuwsgierig.
Hadden de discipelen dat ook niet?
Wilden ze Hem ook 'echt' leren kennen, zoals Hij is, en niet aannemen wat de mensen denken dat Hij is?
De antwoordden liepen uiteen.
Er waren mensen die dachten dat Hij Johannes de Doper was.
Of misschien Elia of één van de andere profeten...
Toen kwam de grote vraag:
En jullie dan?
Wat denken jullie over Mij?
Wie ben ik?
(Mattheüs 16:15)
Petrus gaf antwoord en sprak heldere woorden:
U bent de Christus, de Zoon van de levende God.
Daarna maakt Jezus duidelijk, dat die woorden, uit de mond van Petrus, niet van Petrus zelf afkwamen.
Het waren woorden die de Vader hem geschonken had.
De Vader in de Hemel had dit aan Petrus kenbaar gemaakt.
Die had ervoor gezorgd dat Petrus dat kon zeggen.
Het waren woorden van God, woorden van Waarheid!
Zouden wij met eigen woorden antwoorden?
Of heeft God in ons hart, in onze gedachten en in onze mond de waarheid gelegd?
Mogen wij ook woorden van God spreken?
Wie bent U?
U bent groter dan ik ooit kan bevatten.
Mijn woorden zullen nooit kunnen omschrijven wie U bent, wie U voor mij bent.
Mijn Herder, mijn Verlosser, mijn Vriend, maar ook mijn hoogste Koning.
U bent, die was, die is, en die komen zal!
De Zoon van de levende God, gestorven voor mij, maar nu niet meer dood.
Opgestane Heer, de Overwinnaar.
Vader blijf mij Uw waarheid schenken en houd mij dichtbij U.
Ook als er dingen op mijn pad gebeuren die ik helemaal niet wil.
Laat ook dan woorden van Uw uit mijn mond komen.
Wilt U de wacht zijn op mijn lippen?
En laat de dingen die ik zeg, de dingen die ik doe, zijn tot Uw eer alleen!
Niet veel na de getuigenis die Petrus sprak, gebruikte Petrus hele andere woorden tegen Jezus.
Dat is ook de strijd die wij strijden!
Uit welke bron komt dat wat wij spreken?
Dat wat wij willen?
Komt het bij God vandaan, of is het van de wereld?
Petrus bedoelde het goed, het kwam uit een liefdevol hart, toch waren het niet de woorden van de Vader toen Petrus, over het lijden en sterven van Jezus sprak tegen Jezus alleen:
Dat mag niet Here.
God zal ervoor zorgen dat U zoiets niet overkomt.
(Mattheüs 16:22)
Het is een gevaar, iets wat wij graag willen, wat wij verlangen, uitspreken alsof het God's wil is.
Alsof God dat ook verlangt.
Want het is toch goed?!
Het was toch heel niet zo gek wat Petrus hier vertelde?
Zeggen wij ook niet zulke dingen tegen mensen om ons heen?
Tegen mensen die lijden, die verdriet hebben, mensen die bang zijn?
God zal ervoor zorgen dat het je niets overkomt!
Laten we bidden, en beseffen wie Hij is.
Zoveel groter dan onze wil, dan ons verlangen, is het plan wat Hij heeft!
Als God nu inderdaad had gedaan wat Petrus uit sprak...
Hoe zou ons leven, onze toekomst er dan nu uitzien?
Wie bent U Heer?
Dat is een vraag die weleens door mijn hoofd gaat.
Wie bent U, dat U sterft voor mij.
Wat een liefde, wat een puur houden van, al ver voordat ik bestond.
Dat maakt mij stil!
Hierdoor vloeit mijn hart soms over van dankbaarheid.
U bent de Christus,
De zoon van de levende God!
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com