Schrijfgelukjes

Geluk en genade volgen mij alle dagen van mijn leven, ik keer terug in het huis van de HEER tot in lengte van dagen. Psalm 23:6 Ook al moeten wij hier nog wachten, is het nog niet volmaakt op onze wereld. Toch laat God ons niet met lege handen, of leeg hart staan. Hij toont ons iedere dag Zijn genade. Er is genoeg manna voor iedere dag. Maar zie je het manna (nog) wel? Het helpt als je onderweg bent naar je beloofde land. Terwijl wij onderweg zijn kan er ons van alles gebeuren. David zong in Psalm 23 dat het hem aan niets ontbrak. Hij die zoveel meemaakte en moest doorstond, zong dit en deelde dit met ons. Zodat het ons kan inspireren. Maar in dezelfde Bijbel staat ook het verhaal van Naomi. Ik herken mij er wel in nu ik het las in mijn Bijbel leesplan. Daarnaast las ik het afgelopen week in mijn advent dagboek ook weer. Ook Naomi had veel verliezen achter elkaar te verwerken. Ze ging uit haar land, nam afscheid met de mogelijk daarbij horende rouw van wat ze achterli

Loof de Heere, mijn ziel, en vergeet niet een van Zijn weldaden. (Psalm 103:2) Boven Psalm 103 staat er zo mooi: Loflied op Gods genade. Wat is het goed om deze Psalm te lezen, te overdenken en te zingen terwijl je wacht. Vorige week deelde ik in mijn blog dat ik wacht en vroeg ik:  Wacht jij ook? God gaat een nieuw begin maken. Dat heeft Hij beloofd. En vandaag, als ik dit deel, is het 2de Advent. We leven toe naar het herdenken van Zijn komst naar deze aarde als kind. Dwars door alles heen verlang ik naar Zijn wederkomst. Een nieuw begin voor heel Zijn schepping. En God is daar al mee bezig. Hoe wacht ik op die belofte? Eerlijk gezegd merk ik op dat dit heel wisselend is. Misschien herken je het ook wel. Er zitten fases in mijn verwachten. Er zijn tijden geweest waarin ik er eigenlijk niet bij stil stond doordat ik met hele andere dingen bezig was. Ik geloofde het wel...maar was niet bezig met verwachten. Ik ken tijden dat ik bang was voor het moment dat Hij terug zou

'k blijf den HEER verwachten; Mijn ziel wacht ongestoord; Ik hoop, in al mijn klachten, Op Zijn onfeilbaar woord; Mijn ziel, vol angst en zorgen, Wacht sterker op den HEER, Dan wachters op den morgen; Den morgen, ach, wanneer? (Psalm 130:3 berijmd) Bovenstaande psalm raakt mij en omschrijft zo diep hoe het voor mij voelt. Nu het einde van het jaar er aan komt besef ik pas wat een jaar het is geweest. Het was zo bewogen en heeft veel met mij gedaan en van mij gevraagd! Vorig jaar voor eeuwigheidszondag kreeg ik bericht dat ik voor het overlijden van mijn moeder een kaarsje mocht branden in onze gemeente. Haar naam herdenken en gedenken, omdat God geen naam vergeten zal. En ik kon het niet. Het voelde niet veilig. Ik durfde niet... Wie was er eigenlijk die vroeg: Hoe gaat het Petrina? Er was geen ruimte of aandacht voor gemaakt en daardoor voelde ik in de gemeente de rouw heel sterk. Die zondag keek ik thuis de dienst mee. Er ging wel een kaarsje aan, in d