Schrijfgelukjes

Wat kunnen wij anderen om ons heen pijn doen!  Met onze aangeleerde waarheid gaan wij over grenzen van andere mensen. Alsof het van onze overtuigingskracht, van onze waarheid afhangt?! De groep mensen die het meest veroordeeld? Het zijn de mensen die in hun Bijbel de opdracht vinden: Oordeelt niet, opdat u niet geoordeeld wordt! (Mattheüs 7:1) Oordelen die wij vormen over anderen, over elkaar binnen of over ons zelf, die hebben een uitwerking op je leven! Daarnaast hebben ze een grote uitwerking op het leven van een ander. Het is één van de dingen waar wij als mens niet voor gemaakt zijn. Leven met schuld, leven onder het oordeel. Was het niet God, die op het moment dat wij in schuld naar Hem kwamen te staan, direct ook uitzicht op een Redder gaf?  Veroordeling bijt De meeste oordelen die ik hoor hebben een bijtend venijn in de woorden. Ze missen de liefde, denken vanuit hun eigen gelijk, en missen het enige wat nodig is bij een beoordeling: De route va...

Geloof in het licht zolang u het licht bij u hebt, dan bent u kinderen van het licht. Ik doe op Facebook mee met een Bijbelstudie groep, nu zijn we deze maand december aan het lezen over, en rondom Advent. Wat een mooie teksten zijn er voorbij gekomen. Het is mooi om te zien hoe ik hierin ook van andere mee kan leren. Mensen met hele verschillende achtergronden en daardoor hele andere referentiekaders. Daardoor kan een tekst ook heel anders binnenkomen. Bovenstaande tekst komt uit het Bijbelstudie gedeelte van vrijdag. Je kunt het vinden via de volgende klikbare link:  Johannes 12:36 Identiteit Wanneer je in Zijn naam geloofd, en Hem wel wilt ontvangen, heeft Hij het voordeel gegeven kinderen van God genoemd te worden. Het is een Bijbeltekst uit Johannes 1 en het is zo'n groot cadeau! Doordat je in God geloofd, krijg je niet alleen een nieuw hart, zoals wij dat weleens tegen kinderen zeggen. God geeft ons een hele nieuwe start. Met een identiteit die geworteld is in Hem...

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij ...

Hoe houdt jij je gedachten licht en luchtig? In je gedachten kan er van alles ontstaan en gebeuren. Nu heb ik gemerkt dat mijn gedachten ook erg bepalend zijn voor mijn leven. Het heeft invloed op hoe ik mij voel, hoe ik mij gedraag en ook hoe ik mezelf en andere beoordeel. Ik heb donkere dagen gehad, die zwaar aanvoelden, ook waren er dagen zo licht en warm dat alles straalde en een gouden glans kreeg. Onnodig zwaar  Op dit moment vecht ik tegen vermoeidheid, een strijd met mijn eigen grenzen en hoe daarmee om te gaan. Iedere keer heb ik de keuze. Welke keuze ik maak, dat word ook erg beïnvloed door mijn gedachten. Wanneer ik slecht denk over mezelf, dan ben ik geneigd nog door te gaan. Niet te luisteren naar mezelf. Ik merk dat ik dan gedachten krijg dat ik het niet waard ben om naar om te zien. Of dat ik niet belangrijk genoeg ben om naar te luisteren. Anderen….. Daar kijk ik dan naar. Voor alles om mij heen kan ik dingen bedenken waardoor anderen belangrijker w...

Wat kan geloven moeilijk zijn. Juist omdat we zo gewend zijn dat we iets moeten doen, iets moeten kunnen of iets moeten zijn. Met ik kom je er niet Met alles wat ik ooit zou doen, zou kunnen of zou zijn kan ik nog niet voor Gods troon verschijnen. De weg van de aarde naar de Hemel is afgesloten. Wij kunnen daar niet doorheen. Niets van wat wij doen als mens zal kunnen bewerken dat je weer een kind van God word. Er is niets waarop wij kunnen staan en zeggen: Maar God ik...... Geloven in God begint niet bij de mens, komt niet tot stand door de mens. Toch is er een weg vrij voor iedereen! Alles is al wel volbracht er is een doorgang naar de Hemel. Al loopt die zo anders als dat wij mensen gewend zijn of van nature zouden lopen. God naar de mens Jezus heeft de weg weer open gemaakt voor ons. God heeft ons zo lief, allemaal (!), dat Hij Zijn Zoon naar de aarde heeft gestuurd. Het grootste geschenk kwam als een baby, zo kwetsbaar en menselijk, naar ons toe. Hij heeft al alles volb...

Van mijn leven waren alleen nog snippers over. Wat ooit van betekenis was het had geen waarde meer. Het enige wat ik overhield was: Een zieke moeder, lichamelijk en psychisch Een huwelijk vol pijn Een scheiding met alle bijbehorende pijn Angst voor mijn leven aanvallen op mijn leven Elke dag zorgen Levensstrijd Deze periode in mijn leven was zo donker, zo getekend door angst en strijd in en met mezelf. Maar vooral als ik er echt over zou durven praten was er zoveel diepe pijn. Ik wist mij geen raad. Dat was al naar, maar juist in die wonden ging er van alles groeien. Het werd een voedingsbodem voor negatieve gedachten en gevoelens.  Angst voor God, mensen, mezelf Het idee dat ik het niet waard zou zijn om te leven Ik ben iedereen tot last Geluk en blijdschap is niet voor mij weggelegd Ik kan niks, ben niks en zal nooit iets worden Zoveel had ik geleerd, mijn hoofd wist het allemaal. Ik had zoveel over God gehoord. Maar kijk dan, dit is wat ik over h...

Vandaag was ik bezig met een Bijbel journaling uitdaging. Deze gaat over vrouwen in de Bijbel. Wat was het een schitterend begin. De eerste uitdaging werd gelegd bij Spreuken 31. Nu kan ik zeggen dat ik dit een schitterend hoofdstuk vind. Maar dat is anders geweest! Sterk door eigen kracht Dit hoofdstuk was mij al van jongs af aan bekend. Als kind maakte het nooit zo'n indruk. Totdat ik zelf een huishouden moest gaan runnen. Al snel werd ik ook moeder. Continu was ik bezig vanuit mijn eigen kracht. Dat maakte dat ik mezelf vond falen. Want....ik moest het toch allemaal kunnen! Ik keek naar andere mensen, vergeleek mezelf.  Gewogen, gewogen, maar door mezelf te licht bevonden. Elke keer zag ik dat ik het niet haalde, ik redde het niet. Soms verdronk ik er zelfs bijna in. Want ik haalde wel al het hooi op mijn vork. Dit moest ik gewoon kunnen. Als ik nu minder moeilijk deed, minder in mijn hoofd bezig was, maar het gewoon moest gaan doen. Ja dat zou de enige manier zi...

Wanneer is je leven voltooid? Wat maakt het dat jij het af vind? Als ik in gesprek ga met mensen die dit vinden, dan hoor ik vooral dat zij klaar ermee zijn. Maar is dat hetzelfde als af? Zorgstaat In Nederland is voor sommige mensen de zorg, of het leven zo leeg dat ze er klaar mee zijn. Maar in dezelfde gesprekken komen we erachter dat juist het probleem is dat het leven niet af is. Maar dat wat ze nodig hebben niet aanwezig is. Kinderen hebben het te druk, zorg rekent in geld en niet in behoefte. De mensen voelen zich tot last, of voelen zich nutteloos en tekortschieten. Dit komt mede door de druk in onze maatschappij. Dit is wat onze hele regering, onze manier van leven en de veranderingen in onze cultuur als gevolg hebben. Hoe makkelijk is het om voor deze mensen een pil te maken. Zodat het leven toch af kan zijn wanneer ze er klaar mee zijn. Maar is dat wat bij Nederland past? Hebben we dat nodig in ons land? Ik vind het goedkoop naar de mensen die er klaar mee zijn! En ee...

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste...

Vandaag wil ik schrijven over een onderwerp waar vooral de laatste jaren heel veel over gesproken word. Afgelopen tijd word ik er op verschillende manieren mee geconfronteerd. Doordat ik heb gelezen dat er in onze kerk over gesproken word, hoe gaan we met de moderne gedachten om? Maar ook doordat over mij werd rond verteld dat ik zou samenwonen. Mensen die mij kennen zullen denk ik wel begrijpen hoe ik hier in sta. Toch wil ik erover schrijven, en vertellen waarop ik mijn keuze gebaseerd heb. Samenwonen Dat is iets in mijn ogen wat alleen kan als je getrouwd bent. Als je elkaar beloofd heb dat je er zal zijn voor de ander. Samenwonen zonder getrouwd te zijn is niet iets wat ik zou doen. Omdat ik dit niet kan passen in mijn relatie met God. Dan moet ik denken aan het verhaal van de verloren zoon. Hij ging weg met alles waar hij recht op dacht te hebben. En daar ging hij op reis. Zijn vrije toekomst tegemoet! Dat leek geweldig, hij had vrienden, hij had het gezellig. Geen regels...

Wat een indrukwekkend verhaal blijf ik dit vinden. Met mij reis door de Bijbel ben ik aangekomen bij Sodom en Gomorra. In de levenslessen die ik schreef over Abraham liet ik van de week al lezen dat de Heer Abraham mee nam in Zijn plannen. Hij vertelde wat Hij van plan was. Dat bracht dat het hart van Abraham net zo bewogen was als dat van God. Abraham ging pleiten voor de rechtvaardigen in deze twee steden. Er staat nergens in Genesis 18 dat er rechtvaardigen over waren. God zou de steden sparen als er nog 10 rechtvaardig zouden zijn. De steden zijn vernietigd maar de Heere was een genadig God. Hij spaarde Lot en zijn familieleden. Het is een bekend verhaal voor mij. Toch wilde ik mij inzetten om het te lezen met vernieuwende blik. Vaak merk ik als ik een verhaal goed ken dat ik denk, oja dat weet ik al. Nu zette ik mezelf aan om te vinden wat God door dit stuk geschiedenis aan mij mee wilde geven. Wat kan ik er nu mee! De blik van de Heere Het was de blik van de Heere die over...

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met ...

Op mijn twaalfde al greep God in, in mijn leven! Juist op het moment dat ik het geloof in de hoek smeet. Letterlijk! Klaar met het geloof, maar ook wel klaar met een God waarvan ik niet zeker wist of Hij mij wel wilde horen, waarom zou Hij? Niemand zag mij, niemand hoorde mij en ik vond bij niemand (h)erkenning. Altijd hoorde ik dat ik voor alles mocht bidden, nou ik bad al jaren voor mijn moeder die erg ziek was. Nee niet alleen egoïstisch voor mezelf, zodat mijn leven makkelijker zou worden. Maar zeker ook voor haar! Ik zag haar worstelingen, voelde de pijn.... Ik had iemand nodig die de wereld in Zijn handen hield, maar de Hemel leek van koper. Logisch, waarom zou Hij naar mij luisteren? In de kerk hoorde ik telkens dat God er alleen was voor uitverkoren mensen, waar Hij ingreep in hun leven zoals bij Paulus. Hoe kan ik nu uitverkoren zijn? Wil ik wel in een God geloven waarvan de volgers zo met elkaar omgaan? En wil ik wel in zo'n God geloven? Nee ik geloof niet in zo'n God...

Vandaag las ik het op een website van een krant. En wat is het waarheid. Nederland kan een terreur aanslag niet aan! Eindelijk de waarheid. Want zeg eens eerlijk, zou jij een terreur aanslag aan willen kunnen? Ik vraag mij altijd af waar landen het lef vandaan halen om te zeggen dat ze het aan kunnen, dat ze er klaar voor zijn. Welk land kan het aan? Het leed dat het volk erdoor zal ervaren, de angst, het wantrouwen, welk land blijft er rustig? Wij zijn maar mensen, wij kunnen het niet aan. Het zou mooi zijn als we dat eens gaan erkennen. Dat we durven te zeggen, wij, wij zijn niet klaar voor terreur. Wij zijn niet klaar voor chaos, verwoesting, voor pijn en lijden. Wij kunnen het vanuit ons zelf, als mensen, als volk en als land niet aan. Overigens, kunnen wij geen dag aan, want wie kan zichzelf van zuurstof voorzien? Wie kan er zorgen dat hij uit zichzelf wakker word? Echt het word tijd dat we onze hoogmoed eens onder ogen zien. Want wij mensen, wij kunnen helem...

In Juli schreef ik een blog over diep verdriet, je kan het lezen via volgende klikbare link:  Omgaan met diep verdriet Daar wil ik even op verder. Afgelopen tijd spreek ik veel mensen, luister ik vooral veel naar mensen die te maken hebben met een groot lijden, pijn en verdriet en verwerken van nare ofwel traumatische gebeurtenissen. Stuk voor stuk mensen die ontzettend dapper zijn. Dapper door keer op keer over hun muur te laten kijken naar hun pijn. Ze durven mij mee te nemen naar een plekje in hun hart waar het nog donker is, of waar ze erg bang en eenzaam waren. Een plek, waar ze zichzelf niet veilig voelen, maar toch, toch nemen ze mij mee daar naar toe. Dat vind ik bijzonder, maar dat is vooral heel kwetsbaar. Het vertrouwen dat iemand daarmee geeft, daar moet heel voorzichtig mee omgegaan worden. Juist een hart dat verwond is, is zo kwetsbaar. Ik vind het mooi om op deze manier contact met mensen te hebben. Hen te mogen laten voelen, ja ik ben meegegaan naar die p...

Jezus liep over de aarde en ging eigenlijk heel vaak naar mensen die aan de rand van de samenleving waren beland. Hoe treurig om te bemerken dat ze daar heel vaak kwamen door de 'kerk' van die tijd. Wat mijn nog verdrietiger kan maken is, het merken dat er nog steeds mensen door de kerk aan de rand worden gezet. Door kaders die wij hebben gemaakt door de manier waarop wij denken dat geloven 'hoort'. Want wees eens eerlijk? Hoe hoort het nou echt? * Hoort het dat iemand die homo is zich niet welkom voelt alleen omdat bij hem de gebrokenheid duidelijk is? En degene die de gebrokenheid in stilte mee draagt in zijn of haar hart, die hoort erbij? Waar staat dit in mijn Bijbel? Help mij toch, want ik kan dit niet vinden! * Waar staat het dat iemand die vreemdgaat door iedereen aan de kant gezet hoort te worden, alleen omdat de gebrokenheid bij hem of haar duidelijk werd in keuzes die gemaakt zijn? En iemand die in stilte een ander verlangt dan zijn of haar eigen par...