Geliefd kind van God

Op mijn twaalfde al greep God in, in mijn leven! Juist op het moment dat ik het geloof in de hoek smeet. Letterlijk! Klaar met het geloof, maar ook wel klaar met een God waarvan ik niet zeker wist of Hij mij wel wilde horen, waarom zou Hij? Niemand zag mij, niemand hoorde mij en ik vond bij niemand (h)erkenning. Altijd hoorde ik dat ik voor alles mocht bidden, nou ik bad al jaren voor mijn moeder die erg ziek was. Nee niet alleen egoïstisch voor mezelf, zodat mijn leven makkelijker zou worden. Maar zeker ook voor haar! Ik zag haar worstelingen, voelde de pijn.... Ik had iemand nodig die de wereld in Zijn handen hield, maar de Hemel leek van koper. Logisch, waarom zou Hij naar mij luisteren? In de kerk hoorde ik telkens dat God er alleen was voor uitverkoren mensen, waar Hij ingreep in hun leven zoals bij Paulus. Hoe kan ik nu uitverkoren zijn? Wil ik wel in een God geloven waarvan de volgers zo met elkaar omgaan? En wil ik wel in zo'n God geloven? Nee ik geloof niet in zo'n God, die mij geschapen heeft wetend dat ik verloren zou gaan. Hopeloos ten onder zonder ook maar een kans. Zo'n God? Die wil ik niet aanbidden en ook niet dienen! Daar vloog de Bijbel door mijn slaapkamer.....

Een nieuw begin

Met een plof kwam de Bijbel neer op mijn bureau, wat moest ik er nog mee. Met dat ik er naartoe loop, valt mijn oog op het hoofdstuk waar de Bijbel opengevallen was. Romeinen en als eerste las ik, Romeinen 12:21

Laat je niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade met het goede!

Er is een mogelijkheid, er is overwinning. Het goede, maar wat is dan het goede? Ik besloot nog één gebed er aan te wagen, want deze tekst, het gaf mij een bijzonder gevoel van binnen. Voor het eerst kwam Zijn woord aan in mijn hart. Het klopte er zachtjes, het liet Zijn licht een beetje naar binnen komen. Dat voelde bijzonder. Ik bad, niet meer volgens de regels, maar volledig vanuit de diepte van mijn hart:

Kijk dan Heere als U er bent! 

U kent mijn leven, ik heb zovaak gebeden maar waarvoor?

Wat heeft het geholpen, wat deed het?

Ik heb geen idee wie U bent!

Dat is het God, ik ben bang van U.

Elke dag moet ik vechten, om U blij te maken, maar ik leer dat ik U elke dag alleen maar bozer maak.

Waarom?

Ik zeg U, ik stop met deze regels, ik stop met dit geloof!

Als U werkelijk God bent, laat U alstublieft zien wie U bent en wat U wilt dat ik doe.

U liet mij lezen dat ik het kwade kan overwinnen met het goede.
Maar Heere ik weet niet hoe.....
Waarom, waarom heeft U mij gemaakt en bent U nu boos op mij?
Elke dag een beetje meer?!
Waarom, waarom al de regels waardoor mensen elkaar uit het oog verliezen, elkaar zo vreselijk pijn doen?

Ik wil daar niet meer aan mee doen!

Nee ik wil niet meer naar de hemel door mijn hoed, mijn rok of alle wetten die ik hou.
Als U er echt bent, en als U in mijn leven U zelf aan mij wilt laten kennen.

Dan wil ik alleen bij U zijn.

Waar dat dan ook is.

Niet verdienen maar ontvangen

Het was de ommekeer in mijn leven! God greep in. Toen en telkens weer, op zo'n bijzondere wijze! Ik mocht Hem leren kennen als een liefdevolle Vader. Wat was het nieuw om te horen dat Hij trots op mij was, al deed ik niets. Hij vond mij niet lui, niet ondankbaar, niet raar, niet lelijk, niet vervelend en wat ik allemaal wel niet had gehoord. Wat duurde het lang voor ik kon aannemen dat ik geliefd ben door Hem. En dat, het kan mij weleens verdrietig maken, voor een meisje dat opgroeide in de kerk. Die eigenlijk opgegroeid had moeten worden dicht bij haar Maker. Maar tussen God en mij werden telkens allemaal muren opgebouwd door mensen. Door ideeën die mensen hadden, door hun manier van Bijbel lezen. Zou God het willen dat mensen obstakels zetten tussen Hem en de mens? Hoe vind Hij het als mensen bang van Hem zijn? Eerbied voor Hem, je klein weten vergeleken bij Hem, een stukje nietig voelen vergeleken bij Zijn kracht en macht, is iets anders als bang zijn. Elke keer als een gezant vanuit de Hemel de aarde bezocht zei de gezant: Vrees niet! En dat is wat ik leerde, God zei dat ook. Vrees niet jij bent Mijn geliefde kind. Weet dat je geliefd bent! De Hemel, die was nooit van koper geweest. God had al mijn gebeden gehoord, mijn tranen allemaal opgevangen. Hij zag waar ik mee worstelde en liet zichzelf zien. Ik bekeerde mij van wettisme, van het poetsen van mijn buitenkant. En ik bekeer mij elke dag opnieuw. Telkens weer mag ik leren dat mijn gedachten van of over God anders waren dan Zijn waarheid. Maar wat was het een les om te leren, nee ik kan nooit, hoeveel wetten ik ook houden zal, de Hemel verdienen. Ik kan het niet ontvangen door met een hoed naar de kerk te gaan. Maar..... Ik kan het ook niet verliezen als ik zonder hoed naar de kerk ga. Of wat een les om te leren, God heeft niet alleen mij lief, maar ook de mensen die ik soms lastig vind om mee om te gaan. En morgen heeft God weer een nieuw punt waarop ik mijn gedachten of mijn geloof mag bekeren. Zo mag ik gevormd worden naar hoe Hij mij wilt hebben. Vrij en als Zijn kind.

Genade

Het enige waardoor een mens de Hemel in kan komen is achter Jezus aan. Wanneer Hij voor je in staat en kan zeggen, met mijn lijden en sterven heb ik alles te niet gedaan!

Niet iedereen heeft een bekering zoals Paulus, niet iedereen word verblind of stil gezet met Zijn woorden. Ik mocht leren: De meeste zijn bekeerd geworden door de volgende woorden: Volg mij. Twaalf discipelen werden op die manier geroepen. Zo roept God ons elke dag. Hebben wij iets zichtbaars nodig? Of durven wij net als de discipelen te gaan en vissers van mensen te worden? En door daarna het aardse los te willen laten en Hem te volgen! Met vallen en opstaan, maar met een hart gevuld met verlangen om Hem te leren kennen. Wie zeg jij dat God is?