Er is zoveel ellende in de wereld, dat het kan voelen alsof het steeds donkerder word. Een wereld in nood. Waar het nieuws gevuld is met telkens nog afschuwelijker nieuws. Maar waar heel veel vreselijk nieuws ons al niet meer lijkt te raken. We wennen aan het duister om ons heen. Wat doet het ons? Voel je de onzekerheid van deze tijd? Heb jij ook vragen over al die ellende in de wereld?
De schrijver van Klaagliederen zag het wel! Het drukte hem neer en het greep hem aan. Zijn stad, Jeruzalem, verwoest. Geen feesten meer in de tempel, geen stoet mensen meer op weg naar de stad Jeruzalem. Verlaten, verbannen, kapot, veracht. Hoe kan een prachtige stad als Jeruzalem, de stad van Gods volk zoiets nu overkomen? De schrijver van klaagliederen weet het en schrijft: Jeruzalem heeft zwaar gezondigd, en is nu een bespotting geworden. Hoeveel steden in de wereld zijn verwoest? Hoeveel mensen lijden als ze denken aan de plaats waar ze gewoond hebben en zien hoe het daar nu aan toe gaat? Maar ook hoeveel mensen zijn bang waar het met hun land heen gaat?! Denk je dat ook weleens? Wanneer stopt dit? De wereld laat steeds meer zien wat er te verwachten is als je erop bouwt. Onzekerheid. Wat er nu is kan morgen weg zijn! Als je zo kijkt naar het donker van deze tijd dan kan dat moedeloos maken. Wat is nog jouw lichtpunt?
Klaagliederen bevat zoiets moois! De schrijver neemt ons mee in alle ellende die hij ervaart, duidelijk omschreven: verkrachtingen, baby's en kindjes die sterven in de armen van hun moeder, oud en jong werd gedood door het zwaard, mensen worden meegenomen als slaven. Afschuwelijke dingen net als nu in onze wereld de meest afschuwelijke dingen gebeuren. Maar de schrijver neemt ons ook mee naar iets anders. Naar het Licht en naar dat wat ook nu, terwijl dat iedereen onzeker kijkt naar wat Trump gaat doen, voor ons een hou vast kan zijn! Is dit ook jouw hou vast, een licht in deze donkere wereld:
Toch geef ik de hoop niet op, want hieraan houd ik vast: Genadig is de HEER, wij zijn nog in leven! Zijn ontferming kent geen grenzen. Elke morgen schenkt Hij nieuwe weldaden, veelvuldig blijkt Uw trouw! (Klaagliederen 3: 21-23) Dit is wat ervoor zorgt dat de schrijver van Klaagliederen stand houd als hij ziet hoe zijn wereld stuk gegaan is. Waar ga jij heen met jouw kapotte wereld? Wat geeft jouw dan nog hou vast?
(Deze blog is geïnspireerd door DS de Bruijn die gistermiddag voorging in mijn kerkelijke gemeente)
Een wereld van onzekerheid
De schrijver van Klaagliederen zag het wel! Het drukte hem neer en het greep hem aan. Zijn stad, Jeruzalem, verwoest. Geen feesten meer in de tempel, geen stoet mensen meer op weg naar de stad Jeruzalem. Verlaten, verbannen, kapot, veracht. Hoe kan een prachtige stad als Jeruzalem, de stad van Gods volk zoiets nu overkomen? De schrijver van klaagliederen weet het en schrijft: Jeruzalem heeft zwaar gezondigd, en is nu een bespotting geworden. Hoeveel steden in de wereld zijn verwoest? Hoeveel mensen lijden als ze denken aan de plaats waar ze gewoond hebben en zien hoe het daar nu aan toe gaat? Maar ook hoeveel mensen zijn bang waar het met hun land heen gaat?! Denk je dat ook weleens? Wanneer stopt dit? De wereld laat steeds meer zien wat er te verwachten is als je erop bouwt. Onzekerheid. Wat er nu is kan morgen weg zijn! Als je zo kijkt naar het donker van deze tijd dan kan dat moedeloos maken. Wat is nog jouw lichtpunt?
Het licht van Klaagliederen
Klaagliederen bevat zoiets moois! De schrijver neemt ons mee in alle ellende die hij ervaart, duidelijk omschreven: verkrachtingen, baby's en kindjes die sterven in de armen van hun moeder, oud en jong werd gedood door het zwaard, mensen worden meegenomen als slaven. Afschuwelijke dingen net als nu in onze wereld de meest afschuwelijke dingen gebeuren. Maar de schrijver neemt ons ook mee naar iets anders. Naar het Licht en naar dat wat ook nu, terwijl dat iedereen onzeker kijkt naar wat Trump gaat doen, voor ons een hou vast kan zijn! Is dit ook jouw hou vast, een licht in deze donkere wereld:
En toch!
Toch geef ik de hoop niet op, want hieraan houd ik vast: Genadig is de HEER, wij zijn nog in leven! Zijn ontferming kent geen grenzen. Elke morgen schenkt Hij nieuwe weldaden, veelvuldig blijkt Uw trouw! (Klaagliederen 3: 21-23) Dit is wat ervoor zorgt dat de schrijver van Klaagliederen stand houd als hij ziet hoe zijn wereld stuk gegaan is. Waar ga jij heen met jouw kapotte wereld? Wat geeft jouw dan nog hou vast?
(Deze blog is geïnspireerd door DS de Bruijn die gistermiddag voorging in mijn kerkelijke gemeente)
Ik heb ook moeite met onzekerheid. Bedankt voor je blog en de tekst uit Klaaglieferen.
BeantwoordenVerwijderenEn sorry voor het typfoutje:)
VerwijderenHoop dat deze woorden je bemoedigen bij onzekere tijden Heleen. Met liefde deze blog gemaakt en gedeeld.
BeantwoordenVerwijderenElke morgen schenkt Hij nieuwe weldaden, veelvuldig blijkt Uw trouw! is de tekst die ik recentelijk op mijn moodboard heb geplakt. Een fijne reminder, net als deze blog. Niet 'America first' maar 'God first!'
BeantwoordenVerwijderenWat een tekst die kracht geeft is dit! En dat in Klaagliederen. Zo bijzonder, juist die diepte maar ook dat sterke en krachtige hou vast zo dicht bij elkaar.
VerwijderenPrecies God first. Boven alles, en ook boven iedereen, of je er in gelooft of niet. Hij regeert voor eeuwig!
Heel erg mooi! Moedgevend.
BeantwoordenVerwijderenFijn om te lezen!
VerwijderenDank je wel, Petrina, voor deze blogpost.
BeantwoordenVerwijderenOndanks de naam 'Klaagliederen' en wat er ook instaat aan verschrikkelijke dingen, toch is het boek in mijn gedachten een bemoedigend Bijbelboek door deze woorden uit Kl. 3: 21-23.
Ik vind het juist zo bemoedigend omdat het zo verteld, wat ik (en vele anderen) ervaren in ons persoonlijk leven. Het heeft het diepe dal en de rots waarop we kunnen staan. Verwonderd mij telkens weer hoe moedig en kwetsbaar de Bijbel geschreven is.
VerwijderenDank je wel voor je reactie!