Geliefd kind van God (3)

Op de middelbare school had ik een leuk vriendinnen groepje, ik was 14 toen ik bij één van die vriendinnen ging logeren. Zij was jarig en woonde wat verder van school en met nog een paar meiden gingen we haar verjaardag vieren. Nou dat was 1 groot feest, zo gezellig. Het was ook echt een uitje, wat een nieuwe omgeving. s'Middags kregen we een leuk idee. Wat nou als we een paar jongens bellen om te vragen of ze vanavond ook komen. Je weet hoe dat gaat, een hoop gegiebel en gezenuwpees later zaten we met z'n allen te wringen rondom de telefoon. De jarige vriendin zou wel iemand bellen die bij haar op cathechesatie zat. En ja hoor ze vonden het wel leuk. Vanaf dat moment was het een heel ander feestje en waren we met hele andere dingen bezig, maar wat was het achteraf gezien hilarisch. Die avond waren haar ouders er ook bij en hebben we heerlijk gekletst. Ik raakte erg aan de praat met een jongen. De vader van mijn vriendin zij nog dat word nog weleens wat met jullie. Maar eigenlijk keek ik nog helemaal niet op die manier naar jongens. Was daar niet mee bezig. Het enige waar ik mee bezig was dat was: het is gezellig. Op tijd werden de jongens weer eruit gebonjourd en gingen we met z'n allen naar de kamer van mijn vriendin om nog na te kletsen. Wat was dit een belevenis voor ons. Die avond al kreeg ik een smsje.

Vraag waar ik niet op rekende

Dat smsen bleef, het was de jongen waar ik zo mee in gesprek geraakt was op de avond.We kletsen wat af, twee weken later vroeg hij of ik iets met hem wilde gaan doen. Dat gebeurde ook. Na een paar keer kwam ook eens bij ons thuis, 50 kilometer naar mij toe ondanks de sneeuw.Hij belde bij ons thuis aan en vroeg of Petrina hier woonde, mijn vader zei: nee die woont aan de overkant. Ik vergeet het nooit, Echt mijn vader die maakt graag grapjes, ik zie hem nog naar de overkant lopen. Wat hebben we daar later om gelachen! In februari, en echt vreselijk koud, gingen we naar Scheveningen. Ik vind het zo heerlijk om langs de zee te lopen. Dan kan ik zo lekker al mijn gedachten los laten en genieten van de geur, het geluid en de ruimte. Daar vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn. De vraag overviel mij en ik wist mij er geen raad mee. Ik vertelde ook dat ik zo niet naar ons gekeken had. Dat was prima en zo gingen we eigenlijk gewoon verder. Gewoon leuk. Niet lang daarna vroeg hij het nog een keer. Maar nog steeds wist ik het niet. Vooral omdat ik, misschien een heel serieus meisje was, en ik niet wist wat je nou moest voelen. Ik had geen flauw idee. Mijn beeld van relaties en vriendschap was nog al vreemd gekleurd door dingen die ik meemaakte. De derde keer kwam de vraag of ik zijn vriendin wilde zijn. Omdat het gewoon wel gezellig en leuk was, en omdat het niet vreselijk was maar dat ik het naar mijn zin had zo samen dingen doen, dingen doen die ik alleen niet durf, zei ik ja.

Ik kreeg een nieuwe familie

Door die keuze kreeg ik er een hele nieuwe familie bij. Dat was zo leuk, mooie mensen en mooie ervaringen opgedaan. De eerste keer ontmoette ik direct ook zijn hele gezin tegelijk op de verjaardag van zijn broer. Ik was er in 1 x gelijk doorheen. Grappig, het is al zolang geleden. Ik weet nog dat hij kleine nichtjes had, waarvan 1 nu ook moeder is geworden. Het was een tijd vol nieuwe ervaringen, van uitzoeken wat is vriendin zijn. Maar ook van school, van werken bij mijn vader in de winkel. Het leven zag er gevuld uit maar had ook haperingen. Er waren ook moeilijke dingen die ik meemaakte, dingen die anders gingen. En juist in deze fase begon ik dit te merken. Omdat er een referentie gezin/familie was. Na mijn middelbare school schreef ik mij in bij een vervolg opleiding voor onderwijs assistente. Maar na gesprekken met mijn vriend besloot ik een ander pad te kiezen. Als ik na de middelbare school fulltime ging werken bij mijn vader dan konden we eerder trouwen. Ik trok mijn inschrijving terug en meldde mij af voor de studie. Daar ging ik heerlijk in de winkel werken. Leuk zo bij de mensen, dat sociale en bezig zijn met verbinden met anderen dat hoort wel echt bij mij. 

Een eigen leven

Op mijn 18de vonden we een leuk huisje, tussen het huis van mijn ouders en zijn ouders in. Een dorp waar we direct toe aangetrokken voelde. Een huisje, een kabouterhuisje volgens mijn schoonmoeder. Het werd flink verbouwd en ondertussen gingen we onze bruiloft voorbereiden. Alles wat moest, en zoals het hoorde. We gingen belijdenis doen, want ja dat hoort voor het trouwen. We maakten een afspraak met de dominee die ons zou gaan trouwen en hadden een gesprek. Omdat het zo hoort. Maar de enige ervaring was nog steeds: dat God zich zichtbaar maakte in mijn leven op mijn 12de. De relatie met God was niet verder gekomen. Mijn leven was zo vol geworden, ik had geen tijd voor de Bijbel, voor gebed of ontdekken wie God was. Alle keuzes maakte ik zelf, gewoon op mijn gevoel. En het voelde zo goed! Ik ging trouwen, had een man gevonden en ik voelde mij zo rijk. Alles kwam goed. Nu kon ik mijn eigen leven opbouwen. Op mijn 18de, alleen had ik geen idee wat het allemaal in zou gaan houden. Ik zei ja, maar wist ik eigenlijk al echt waarop? Inhoudelijk wist ik wel wat een huwelijk inhield, maar hoe dat in de praktijk ingevuld kon worden, nee daar had ik nog geen idee van. Ik wilde gewoon voor altijd bij deze man zijn, want het was prima en gezellig samen.

In deel 1 van deze serie kan je lezen hoe God zichzelf zichtbaar maakte voor mij, je kunt deze lezen door de volgende klikbare link: Geliefd kind van God In deel 2 ben ik verder gegaan, ik zat op de middelbare school en mijn wereld veranderde, je kunt hierin lezen wat dit met mij deed: Geliefd kind van God (2)