Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen?

Hoe vind je genade?

Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met God. Eerder in de Bijbel vinden we dit al één keer, Henoch leefde in nauwe verbondenheid met God. Aan zijn leven kwam een einde doordat God hem wegnam. En nu weer een man, die leeft, verbonden met de HEER. Je leven verbonden weten met Hem bied hoop. Uitzicht dat God je ziet en bij je is. Ken jij iets van verbonden zijn met de Heere? Dat is de weg waarin genade te vinden is!

God spreekt

Wanneer God ziet dat de aarde verdorven en vol onrecht is, dan denk ik als eerste, hoeveel anders is het nu eigenlijk? Hoe erg was het toen? God ging tegen Noach spreken, Hij deelde Zijn plannen met Noach en sloot met hem een verbond. Je moet de ark in gaan samen met je vrouw en je drie zonen en de vrouwen van je zonen. Van alle dieren neem je mee, precies zoals ik je aangeef. God bied redding voor Zijn geliefde zoon Noach, en door Noach komt er redding voor zijn hele familie, voor de dieren die leven. Noach hoorde de stem van God, en hij deed alles zoals God had opgedragen. Noach gaf gehoor aan zijn roeping. Een ark bouwen, zo groot, op het land. Het koste hem jaren, van timmeren en ondertussen mensen oproepen om zich te bekeren van hun wegen. Hoeveel jaren, daar is wat onduidelijkheid over, maar ik vind dit niet de ruimte om daar op in te gaan, het doet niets af van het vertrouwen dat Noach toont. Hij hoort de stem van God, en gaat aan de slag. Dat is wat de Bijbel mij aan informatie geeft, dat is wat God vraagt. Van Noach voor zijn redding, maar ook van ons, voor onze redding. Durven wij te gehoorzamen, als de hele wereld ons bespot en voor gek verklaard. Bouwen wij aan onze redding? Of doen we liever mee met de wereld. Zo een beetje half half werk. Ja God ik weet het, ik ga echt bouwen, maar ik zie nog niets wat op regen lijkt. Hebben wij vertrouwen genoeg om direct en blij te gehoorzamen zonder dat we iets zien? Noach wel, hij bouwt en zorgt daardoor, dat wij nog leven kunnen!

Op Zijn tijd

God roept Noach op tijd, Hij weet hoelang Noach nodig heeft om te bouwen. Zeven dagen voordat de vloed en regen zal komen zegt God tegen Noach, ga de ark in, neem de dieren die Ik je verteld hebt mee. Maar ook je vrouw, je zonen en de vrouwen van je zonen. Ga de ark in, want ik heb gezien dat jij als enige van deze generatie rechtschapen bent. God is duidelijk en verteld tegen Noach, veertig dagen en veertig nachten zal het regenen, dit zal alles van de aardbodem weg vagen. Op de juiste tijd komen de dieren, gaan Noach en zijn hele gezin de ark in. Wat een boodschap is dat. Wat een dubbel gevoel zal dat geven. Een diep verdriet van alles wat verloren gaat. Maar tegelijk wat een diepe dankbaarheid van redding. Heb jij die dankbaarheid weleens gevoeld. Als je ziet hoeveel om jou heen verloren gaat, terwijl God laat weten genadig naar jou te kijken. Dat God jou door Jezus die aan het kruis ging, jouw ark, redding bied. Dat gevoel dat voelt alsof je de enige bent die Gods oog gevonden heeft met genade. Dat is zo bijzonder van God. Want ik weet dat er meer zijn, dat God tegelijk naar iedereen omziet, maar toch voelt het alsof God er speciaal voor mij is. God is op tijd, voor Noach en Hij is ook op tijd voor jouw. Durf jij te geloven dat het kruis (jouw ark) redding bied? 

Oefenen van geduld

 Toen God weer aan Noach dacht liet Hij op Zijn bevel een wind over de aarde waaien, zodat deze weer drogen kon. De ark van Noach vond weer vaste grond, boven op de berg Ararat. Veertig dagen later deed Noach het venster open, hij liet een raaf uit. De raaf was vond geen rustplek, hij bleef heen en weer vliegen. Geeft ook iets weer van ongeduld. Terwijl God gezorgd had voor een goede plek, vond de raaf, maar eigenlijk ook Noach, geen rust. Het gaat heen en weer, totdat de aarde droog is. Daarop liet Noach een duif uit, om te zien of het water al verder gedaald was. Maar deze duif kon nergens een plekje vinden en kwam terug in de ark. Het geeft mij het beeld dat de duif wist waar hij het (nu nog) zoeken moest. De duif, in mijn beleving staat voor vrede, en het lijkt alsof deze duif er vrede mee had nog in de ark te moeten blijven. Zeven dagen later liet Noach deze duif opnieuw los, en s'avonds keerde deze terug met een olijfblad in de snavel. Voor mij geeft dat een teken van dus en vrede maar ook van nieuwe hoop. Toch moest Noach wachten, God sloot de deur en Hij opent deze ook weer. Hij spreekt opnieuw tot Noach en zegt: Ga de ark uit. De roeping voor Noach is heel duidelijk, toch is het lastig om te wachten op Zijn tijd. Het gaat om geduld en gehoorzaamheid aan Hem. Dit is een les voor mij, omdat ik de neiging heb om Hem vooruit te rennen, terwijl Hij zegt: Blijf maar veilig achter mij, daar ben je veilig, dan van Ik de klappen op. 

Zijn trouw

Toen Noach naar buiten ging met alles wat in de ark was, bouwde hij een offer voor de Heere. De geur van deze offers bereikte de Heer en Hij zei bij zichzelf: Nooit meer zal ik de aarde vervloeken vanwege de mens, want alles wat de mens uitdenkt, van zijn jeugd af aan, is nu eenmaal slecht. Nooit weer zal ik alles wat leeft doden, zoals  Ik nu gedaan heb. God zegende Noach en zijn zonen. God sloot een verbond, met Noach en zijn zonen maar ook met al hun nakomelingen, dus ook met mij: Nooit weer zal alles wat leeft door het water van een vloed worden uitgeroeid, nooit weer zal er een zondvloed komen om de aarde te vernietigen. En dit zal voor alle komende generaties een teken zijn: Ik plaats een boog in de wolken. Telkens wanneer Ik die boog in de wolken zie, dan zal ik denken aan Mijn verbond met jullie en met al wat leeft. Een eeuwigdurend verbond. God die mij een teken geeft. De regenboog! Vol kleur, vol hoop maar ook vol kracht. Wat een genadig God heb ik. Dat Hij door Noach te redden heeft gezorgd dat ik nog leef, en niet een leven vol hoop, maar een leven met een God die elke dag opnieuw Zijn trouw toont! Wanneer het donker is, ga dan eens op zoek naar Zijn boog in jouw leven, hoe heeft Hij jouw Zijn trouw laten zien?