Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe gaan we door de woestijn?

Heb je ook weleens het gevoel, waarom gaat het zo lastig in mijn leven?
Of dat je het idee hebt dat er telkens weer een ander probleem omhoog komt?
Maak je dan geen zorgen.
Juist dan, als het moeilijk is, mag je vertrouwen.
Ik zag opeens de Israëlieten, lopend door de woestijn.
God schonk hun manna, hun kleding versleet niet.
Hij zorgde voor hen.
Duidelijk, zichtbaar was Hij aanwezig in de vuur en de wolkkolom.
Maar was de reis makkelijk voor de Israëlieten?

Voor ons zorgt Hij ook.
Ook voor ons is Hij duidelijk en zichtbaar aanwezig.
Wat moesten de Israëlieten doen?

Doorgeven aan hun kinderen.


Hun eigen ervaringen delen, maar ook zichtbaar maken.
Hoe delen wij aan onze kinderen?
Aan de mensen om ons heen?
Maken wij het voor de mensen, die op reis zijn, dwars door de woestijn van het leven, makkelijker?
Door hen te wijzen op de dingen van God?
Al deze vragen zorgde ervoor dat ik vorig jaar begon met het hebben van gezinsmomenten.
Met elkaar praten, stilstaan en denken over een Bijbelgedeelte.
Wat denken de kinderen erbij?
Hoe denken ze dat God dingen bedoeld heeft, maar ook wat merken ze ervan bij mensen om hen heen.
Welke mensen kunnen onze kinderen gebruiken als voorbeeld?
Als de oudste, waar vroeger raad gehaald kon worden?
Ze zijn er!
Gelukkig wel.
Maar er kunnen er meer opstaan.
Deel en praat over de ervaringen die je hebt in je geloofsleven.
Het kan heel veel betekenen voor iemand die loopt in de woestijn.
Even de blik boven het zand verheffen, omhoog mogen kijken.
Of even een stop bij een oase.


Of kijken we net als de wereld, zien we een woestijn, zand, warmte, ellende.
Waarom leven wij eigenlijk?
Om te sterven in deze woestijn die de wereld nu geworden is?
Waarom?
De al bekende vraag, waar nog steeds zo weinig antwoorden door komen.

Ik hoor de Israëlieten in de woestijn.
Zovaak kwamen ze naar Mozes.
Telkens opnieuw, keerde Mozes zich voor het volk naar God.

Dat was de taak van Mozes!


De taak van degene die Zijn kind was.
Wat zijn wij?
Zijn er nu ook niet vele kinderen Gods?
Welke taak ligt er voor ons?
Is het niet onze taak om voor ons volk naar God te gaan.
Ga ik voor ons volk naar God?
Als mensen naar mij toekomen met gebedsverzoeken, dan neem ik dat serieus.
Voor deze mensen bid ik, en ik leg hen aan Zijn voeten.
Maar daarnaast?
Heel eerlijk, vaak heb ik een hele waslijst met verlangens die ik bij God wil leggen.
Ik wil heel graag mijn dank uitspreken voor de mooie dingen in mijn leven.
Neem ook echt nog wel stille tijd, omdat ik verlang om dichtbij Hem te zijn.
Hoeveel ruimte is er voor anderen?
Maar voorbede voor ons volk, ja mijn mede geloofsgenoten?
Ze hebben gebed nodig om te kunnen volhouden.
Maar ook voor de mensen die door dezelfde woestijn van dit leven lopen.
En daarbij denken dat ze het zelf wel kunnen.
Of dat God niet bestaat, of die geen interesse hebben in God.
Zij hebben het nodig dat iemand voor hen pleit bij God.
Ik merk dat dit veel lastiger is.


Het heeft echt invloed


Heel lang geleden keek ik samen met mijn vriendin de film de ontmoeting.
Ons gebed heeft kracht, God kan levens veranderen.
Het was niet Mozes die zijn volk keer op keer wist te redden.
De reden dat ze het gered hebben door de woestijn, dat was enkel:

Gods liefde!

En de reden dat wij het mogen en kunnen redden door de woestijn?
Ach het antwoord staat er al.
Ook enkel door Gods liefde!
Dat is iets waarvan we mogen delen, zonder dat we er zelf iets door verliezen.
Deze woestijn, deze wereld, het kan veel liefde gebruiken.
Liefde kan zoveel veranderen.
Bidden jullie mee?

Reacties

Populaire posts van deze blog

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik...

Laat je licht schijnen in het duister

Ik zie in hoe er voor de lieve vrede...om het duister heen wordt gedanst. En ook hoe ik zelf een lange periode nodig heb gehad om echt het licht door mij heen te laten schijnen. Daarover in deze blog meer. Alleen heel even eerst iets anders omdat het zolang geleden is dat ik heb geblogd. Afgelopen periode heb ik vaker het gevoel gekregen, een innerlijk verlangen, om weer lessen en inzichten die ik op doe met jou te delen. Hier op mijn blog. Mijn eigen speciale plekje om mijn hart met jou te delen. Een inkijkje te geven en te verbinden met jou. Mogelijk je ook te inspireren. Vandaag wil ik beginnen met iets wat ik de laatste weken zo op mijn hart heb. Persoonlijke zoektocht Eigenlijk nog helemaal niet zo helder wat ik ermee mag voor mezelf. In de blog wil ik het in ieder geval met jou delen. De worstelwoorden uit mijn hart. Mogelijk ontrafelt het schrijven het weer. Zo heeft deze blog, het delen van woorden met jou, mij vaker geholpen om te ontrafelen wat er lag. Voor mij voelt het heel...

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met ...