Ga heen en zondig niet meer!

Vandaag was er een duidelijk voorbeeld waarom we het kruis nodig hebben hier in huis.
Luisteren is sowieso een grote opdracht, dat merk ik vaak.
Voor mezelf maar ook met mijn kindjes merk ik dat het vaak veel lastiger is dan je denkt bij zo'n snel gegeven opdracht.
Hoe vaak zeggen we het niet tegen onze kinderen:

Luister nou eens....!

Toch is luisteren veel meer dan alleen gehoorzamen.
Luisteren is niet alleen doen wat er gezegd/gevraagd word, luisteren is horen, is proberen te begrijpen, is iemand ruimte geven, iemand serieus nemen.

Vandaag was zo'n dag vol missers.

Een dag waarbij we allemaal hier vergeving nodig hebben!

Vanochtend had ik een hele mooie blog gelezen van een collega blogster, over hoe om te gaan met kinderen aan de hand van een nieuw uitgebracht boek. (nieuwsgierig? Hier een klikbare link: Als je kind ongehoorzaam is van Twinsane & Thriving )

Wat kwam het goed uit wat ik las.
Soms ben ik op zoek, hoe kan je nu als moeder het beste, het meest volwassen maar tegelijk ook duidelijk reageren op een situatie.
Ik heb gemerkt dat dit best kan wisselen, soms zijn consequenties echt nodig.

Niet zo zeer als straf als wel dat kinderen door gevolgen bij hun daden meer besef krijgen, en meer geprikkeld worden om na te denken: Is dit wel goed?
Is dit wel wat ik wil?
En hoe ik het wil?

Vanmiddag kwam ik er achter dat een van mijn kindjes gepikt had, snoepjes uit mijn kast, dit was al vaker gebeurd.
Op de kamer stond een bak waarin de hele zak met snoepjes geleegd was.
Niet handig...
Als je de hele zak meeneemt dan mis ik het in de kast.
Er volgde een bijzonder gesprek, een gesprek van schuldgevoel naar vergeving.

Wat moet mama nu doen nu jij gepikt heb?
Wat zouden andere mensen dan eigenlijk doen?

Twee bange ogen keken mij aan, ja mijn kind had een duidelijk antwoord in het hoofd.
Als iemand pikt dan moet de politie gebeld worden.
Oké ja dat is een goed antwoord.

Dus zei ik: nou dan ga ik dat maar doen.
Er kwam geen geschreeuw, maar wel dikke tranen.

Ik zag dat het doordrong, wat zou de politie hiervan zeggen?
Daardoor ging ik zitten en vroeg ik ook, waar moet je nu precies om huilen?

Omdat het heel verkeerd is wat ik gedaan heb, dat mag niet, ik had het moeten vragen, en als de politie komt dan weet ik niet wat ze gaan doen.
Mijn kind wilde niet dat de politie kwam, het besef dat het fout was wat er gebeurd was en de angst voor welke consequentie dat had. dat kwam hard aan.

Daarom stelde ik een hele andere vraag:

Wat heb jij nu het meeste nodig?

Twee vragende ogen staarde mij aan?
Als antwoord kwam eigenlijk best iets wat goed bedacht was er werd gezegd: Dat ik het goed kan maken, dat het niet meer fout en naar is.

Ik wist wel iets wat het goed kan maken, wat er voor kan zorgen dat de fout weg geveegd kan worden, dat er weer een schone lei zou komen.
Weet je vertelde ik, er is Iemand die jou straf gedragen heeft.

Ja die de straf van de hele wereld heeft gedragen.

Als mensen verkeerde keuzes maken, dan mogen ze naar Hem toe.
Telkens weer, maar dat kan alleen als je beseft dat je schuldig ben, als je weet: Ik heb die Ene nodig die voor mij de straf gedragen heeft.
Want als je niks fout gedaan hebt, of als je denkt dat het niet zo erg is, dan heb je ook geen straf nodig, dan kan Hij het ook niet van jou overnemen.
Nee echt als je voelt, wat ik deed was niet goed.
Dan mag je naar Hem toe.
Hij wacht op jou, want Hij ziet wat je doet, en Hij zag dat je een fout maakt, en nee dan word je niet direct veroordeeld.
Dan is er geduld en liefde, en vaak nog dan gaat Hij tegen je praten.
Heb je weleens meegemaakt dat je door je hoofd hoorde:

Zeg maar eerlijk wat je deed, vertel het maar!

Dat is Hij!

Want Hij weet, dat als je het eerlijk verteld, dat je de rug keert naar dat verkeerde.

Het hele verhaal keken er twee ogen, afwachtend naar wat er komen zou.
Wat gaat mama nu doen?
Ik reageerde zo anders, niet boos, niet verdrietig, nee mama gaat een verhaal vertellen, ik zag dat er wel begrip was over Wie ik vertelde.
Daarom vroeg ik uiteindelijk:

Weet jij wie er op jou wacht?


Ja de Heere Jezus!
Inderdaad lieverd, kom dan gaan we samen bidden.
Mama zal je helpen door te beginnen en dan mag jij zelf tegen de Heere vertellen wat je in jou hart voelt.
Ik legde mijn kindje voor de troon van God en vertelde aan de Vader in de Hemel dat mijn kind iets wilde vertellen en ook iets wilde vragen, en of God wilde helpen, omdat dit best wel moeilijk is.
Wat er toen volgde was zo mooi:

Heere God ik wil eerlijk zijn.
Ik heb iets gedaan en ik voel mij er naar van in mijn hart.
Daarom ga ik het zeggen tegen u, want dan kan het misschien weer rustig worden in mijn hart.
Ik heb snoepjes gepikt, eigenlijk heel veel, en ook heb ik er al een paar opgegeten.
Wilt U mij vergeven Heere.
Dank U wel dat Jezus is gestorven en dood is gegaan, maar Heere nu leeft Hij weer.
Ik wil vragen, wilt U zorgen dat de Heere Jezus ook voor mij de straf droeg.
Om Jezus wil,

Amen

Tranen stonden in mijn ogen nu.
Er keken nog steeds twee afwachtende ogen mij aan, wat zou er nu gaan gebeuren?
Geen woorden meer, alleen liefde is het antwoord!
Er kwam een dikke knuffel.
De bak met snoep die nam ik af, die is weer van mij en verder was dit voldoende:

Het is goed nu, doe dit niet meer!