Doorgaan naar hoofdcontent

Ont-moeten

Heel lang had ik een hele lijst met van alles wat ik moest.
Wat was ik er moe door in mijn hoofd.
Het gaf een druk en alles voelde als last.
Door alles wat ik moest, ging ik rennen.

En uiteindelijk rende ik zo mezelf voorbij!



Herken je dat?
Ik leerde op een harde manier een wijze les.
Als je teveel moet dan ga je er onderdoor.
En ja natuurlijk zijn er veel dingen die van je gevraagd worden.
Zeker in deze maatschappij.
Ik leerde er anders naar te kijken:

Ik mag, dat werd de nieuwe regel.
En bij alles waar moet stond ging ik dat gebruiken.
Ik mag voor mijn kindjes zorgen, zoveel mensen kijken met verlangen en verdriet uit naar een kindje, ik ben wel twee keer gezegend.
Door die andere manier van kijken voelde het minder zwaar.
Zag ik dingen niet meer als last maar mocht ik ze gaan ervaren als een gunst.

Als je nu veel moet, ben je dan ook niet een heel gezegend mens?


Toen ik ging stoppen met het moeten, kwam er rust in mijn leven.
Vooral ook rust in mijn hoofd.
Daar vond ik opeens zoveel meer ruimte!
En ik mocht een ontdekkingsreis afleggen.
Wat wil ik?

Er kwam ruimte om mezelf te leren kennen.
Waarheid te vinden in plaats van mee gaan met de wereld.
Als één grote kudde lopen we achter elkaar aan met alle lasten die we ons zelf opleggen.
Menig mens raakt helemaal opgebrand.
Is dat niet omdat het vuur te hoog stond en er te weinig hout bij kwam?
Als je teveel lasten hebt en te weinig je zegen ervaar, dan raakt je tank leeg.
Wees dat voor, het kan je heel veel schelen als je niet door het diepe proces heen hoeft.
Stop met moeten en ontmoet jezelf!

Je bent het waard!
En je zal merken dat het leven veel fijner voelt.
Herken je dit ook?
Deel gerust je ervaring!

Reacties

  1. Leuk dit stukje te lezen. Ik heb ooit ook eens geschreven over ont-moeten: http://christenleven.blogspot.nl/2010/09/ont-moeten.html

    Wat leggen we onszelf soms veel op hé?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja en het bijzondere is wel dat ik merk, voor mezelf veel strenger te zijn dan voor anderen. Totaal niet nodig. Je stuk over ontmoeten past er mooi bij, ik zie een mooie aanvulling erin. Dank je wel voor het delen en reageren!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Gezinsavond: Johannes is zijn naam (derde advent)

Vandaag hebben we het even heel anders gedaan. Ik heb geen foto's van tijdens het knutselen, want toen waren de kindjes van mijn vriend hier ook. Zijn dochter heeft samen met mijn dochter het werkje gedaan. Terwijl de jongens aan het spelen waren met hem. Zijn zoon houd niet zo van de knutselwerkjes, dus zo hadden ze allemaal wat te doen. We hebben gelezen weer uit Lukas 1 Dat Zacharias en Elisabet een zoon hadden gekregen. Op de achtste dag werd hij besneden en alle mensen wilde hem Zacharias noemen. Maar Elisabet zei: nee Johannes is zijn naam. Iedereen was verbaasd want niemand in de familie heet zo! Zacharias, die nog steeds niet kon praten, werd gevraagd hoe hij zijn zoon wilde noemen. Hij pakte zijn schrijftablet en schreef: Johannes is zijn naam! Gelijk kon hij weer praten. We hebben een werkje gemaakt wat hierbij hoort. Ik vroeg aan de meiden, wat krijg je met de post als er een kindjes geboren is? Een geboortekaartje! Nu hebben wij geboortekaartj...

Een lichtpuntje

Wat is het mooi om voor anderen een lichtpuntje te kunnen zijn. Dat zit ook niet in grote dingen, soms zijn het juist de dingen die vanzelfsprekend horen te zijn. Veel mensen leven in een wereld, met heel veel mensen om hen heen. Toch ervaren ze eenzaamheid. Daarnaast de vele mensen met pijn, verdriet en ellende. Er is genoeg waar we een lichtje mogen zijn. Wat het mooie ervan is? Als je ergens straalt met jouw liefde en warmte, dan kaatst de warmte weer terug naar jou.

Gezinsavond: Het eerste lichtje aan de horizon (eerste Advent)

Eindelijk was het dan zover, de eerste adventszondag. Ik had al heel veel ideeën van tevoren, maar moest toch gaan kiezen. De preek van vorige week, en ons gezinsavond daarover hielpen mij naar het gekozen thema. Verlangen (uitzien) naar licht! De profeten keken er al naar uit, alles wat zei ooit voorspelde kwam uit. Maar zien wij nu ook nog uit? Het licht is op aarde geweest, we weten het zal weer komen! Voor dat Jezus op aarde kwam, waren er al kleine lichtjes aan de horizon. Jesaja voorspelde al licht, speciaal voor de mensen die in het donker leefden. Bijzonder als je beseft dat Hij kwam voor gebrokene van hart. Hij maakte licht op de aarde, omdat Hij zelf Licht is. Nu wil Hij nog steeds licht maken, in onze harten. De tekst die ik gebruikt heb is: Jesaja 9:1 Het volk dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien. Zij die wonen in het land van de schaduw van de dood, over hen zal een licht schijnen. Het eerste licht dient zich aan Daarna ging ik do...