Doorgaan naar hoofdcontent

Gezinsavond: God is de hoeksteen

Vandaag kwamen de kindjes, na lang niet geweest te zijn, weer terug van hun vader.
Ik wilde met hen een gezinsmoment doen.
Een vervolg van de serie God is.
Lang zat ik te denken van oke wat doen we nu?
God is Vader, God is Koning, God is Beschermer.
Wat is dan een mooi vervolg?
Even twijfelde ik zelfs en dacht ik, ik ga gewoon verder met een heel ander thema.
Maar vond het mooi om verder te kijken.
Naar God die zoveel meer is als wij bedenken kunnen.
Zo groot, zo machtig, zo wonderlijk maar vooral zo alles tegelijk!
Dat blijft zo bijzonder en onbevattelijk.
Opeens dacht ik, aan Psalm 118, waarin het gaat over de steen.
Deze werd door de Tempelbouwers veracht.
Maar werd later verhoogd als Hoeksteen, als een onmisbaar verbindingsstuk!

Psalm 118:22

De  steen die de bouwers verworpen hadden,
is tot een hoeksteen geworden.

Ik las met de kindjes deze tekst.
En daarnaast heb ik een verhaal voor gelezen over bouwen en waarom een hoeksteen zo belangrijk was.
Waarom God onze hoeksteen moet zijn!
Alleen dan zal ons bouwwerk stevig worden.
Eigenlijk is de Heere Jezus onze Hoeksteen, als Hij een belangrijke plek krijgt in je leven.
In je hart, in je Levenshuis daar.
Welke plaats neemt Hij daar in?
Maar ook in de kerk.
Welke plaats neemt Jezus daar in?
Bouwen wij op Hem?
Of op de mensen die daar het voorbeeld geven?
De Tempelbouwers, ze hadden Jezus weg geschoven, aan de kant gezet en zelfs verworpen en willen vernietigen.
Juist dat maakte Hem tot Hoeksteen.
Dit verhoogde Hem juist.
Wat gebeurd er bij ons in de kerk?
Hoe doen wij dat in ons leven?

Zijn wij kopieerders van mensen, of van God?

We gingen knutselen en ik vond op geloven is leuk, zo'n mooi bijpassend werkje!



Ondertussen hebben we heerlijk Elly en Rikkert muziek zitten luisteren.
En daar zongen we ook steen voor steen.
De stenen worden passen muren, als ze met elkaar verbinding vinden!
En levende stenen worden we door ons te vullen met God.
Hij brengt ons eeuwig leven, dat is wat wij gevonden hebben.
Dus laat je vullen met God en verbind je met Zijn kinderen.
Dan komen er muren van Levende stenen waarin of waarbij mensen veilig zijn.
Een haven, een echte Kerk.








Wij, onze lichamen,het zijn Tempels voor God.
Laat Hem maar neerdalen in Zijn heiligdom!
En ons maken tot Levende stenen.

Het werkje wat ik gebruikt hebt is te vinden via deze klikbare link: geloven is leuk.
Voor meer gezinsmomenten kun je kijken op mijn pagina, hier de klikbare link: Gezinsavonden


Reacties

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...