Onze taak om discipel te zijn, is zo makkelijk nog niet.
Veranderen moeten we, niet leven zoals de wereld leeft.
Maar een licht schijnen in deze wereld, met iets wat de wereld niet kent.
Verlicht door liefde.
Het in praktijk brengen van onze opdracht is toch echt een hele taak:
* God liefhebben boven alles
* Je naaste als jezelf
Het is leven, op de meest diepe manier die het woord maar bieden kan.
Maar het is ook een sterven van jezelf, van je trots en alles waar je denkt recht op te hebben.
Dat in de praktijk, dat wil nog weleens falen.
Omdat het eng is om in geloof en vertrouwen uit te stappen.
Te doen wat God op jouw pad brengt.
En juist daarin ligt een zegen.
Een weg waarop God jou wil bemoedigen en kracht wilt geven!
Want juist als je dingen doet die jezelf moeilijk vind, kan je Zijn kracht ervaren.
Gelukkig mag ik ook weten, dat ik met al mijn fouten mag ik komen.
Mag ik komen bij die Ene Man, die deze opdracht van liefde waarlijk vervult heeft!
De Wijze man die goed is en vol liefde.
Die ook telkens weer, als ik kom met mijn berg met fouten, mij liefdevol aankijkt.
Hij neemt de aanklacht, de schuld van mij af, en werpt het in de diepste zee.
Weg en nooit meer terug te vinden.
Hij zal mij helpen en dragen als ik mijn fouten herstel hier op aarde.
Al gaat dat het makkelijkst als ik Hem daarin ook volg.
Op Zijn tijd, op Zijn wijze.
Hij die mijn fouten goed kan maken, wil mij helemaal veranderen.
Van mezelf, kan ik deze opdracht niet vervullen.
Maar Jezus in mij, die kan dit wel!
De weg gaan om in gesprek te gaan.
Mijn trots opzij zetten, want mijn leven, het draait niet meer om mij alleen.
Het mag draaien om God en ik wil Hem laten zien door alles heen.
Als ik Hem volg, en doe wat Hij vraagt.
Fouten die gemaakt worden, herstellen.
Dan mag ik zelf ook zoveel zien van God!
En dat mag ik dan weer uitstralen naar de mensen waar de fouten gemaakt waren.
Want wie doet het nog?
Sorry zeggen, eerlijk in gesprek gaan, niet alleen sorry zeggen maar meer nog.
Zeggen, wat kan ik doen om dit goed te maken?
En als mensen mij pijn doen, dan mag ik hen vergeven en afzien van boosheid in mijn hart.
Door het uit te spreken geef je ook naar de dader aan: het is niet langer geheim.
Ik hou het niet meer vast in mij.
Nu spreek ik het uit naar jou, ik breng het in het Licht en in openbaarheid.
Ja jij deed mij pijn maar ik zie af van reactie vanuit mijn pijn.
Ik vergeef het jou.
Wat kunnen we dan een licht in deze wereld zijn.
Want wat zijn er veel mensen gewond geraakt onderweg!
En als je nou gewond bent, ook dan kan je herstellen, door niet afstandelijk te zijn.
Niet jezelf te beschermen tegen nieuwe wonden.
Dat was iets wat ik vaak deed.
De mensen die mij verwond hadden op afstand houden.
Maar uiteindelijk was ik er zelf ook niet mee geholpen.
Nee ik had het niet gedaan, ik was de oorzaak niet van mijn wonden.
Maar ik kan wel iets doen om te zorgen dat ik slachtoffer af raak, dat mijn wonden herstellen.
Dat is zelf verantwoordelijkheid nemen hoe ik verder ga.
Vergeving aanbieden aan de ander.
Zeggen en uitspreken naar de ander, je hebt mij pijn gedaan, maar ik vergeef het jou.
Het verwond mij niet langer.
Ik zalf mijn wond met liefde, geef mijn wond wat het nodig heeft om te kunnen genezen.
Alle boosheid, alle pijn die ik voelde, het stopt op dit moment.
Want ik vergeef jou.
Uit liefde, want als ik fouten maak, dan zou ik ook zo graag willen dat anderen mij vergeven.
En ik doe bij jou, wat ik wil voor mezelf.
Vergeven is een keuze, en het druist eigenlijk vaak in tegen ons rechtvaardigheidsgevoel.
Maar als ik kijk naar hoe Jezus mijn fouten met liefde aanziet, en telkens weer hersteld.
Dan mag ik dat ook doorgeven.
Een liefdesopdracht is zo makkelijk echt nog niet.
Liefde uitten naar mensen die mij liefde geven, dat lukt wel.
God liefhebben boven alles?
Boven je kindjes, je spullen, je geld, je man of je vrouw.
Dat kan soms al moeilijker zijn.
Als God dingen van ons vraagt die invloed hebben op onze zekerheden, wat is dan onze reactie?
Kom in beweging en pak je kruis op.
Volg Hem!
Want wat kan het veel moois brengen!
Ja verandering, dat is wat God van ons vraagt, dat doet pijn.
Maar je word er zo door gezegend.
Als je deze opdracht ga navolgen, dan gebeuren er wonderlijke dingen.
Dingen die je zelf niet bedenken kan, Hemelse dingen.
Het Koninkrijk van God word dan steeds een beetje zichtbaar hier op aarde.
Wat kan het er voor zorgen dat er minder mensen vast zitten in hun pijn en verdriet.
Als iedereen een beetje van deze opdracht doet, wat zal er dan gebeuren in de wereld?
Laat ik mensen in plaats van aardse gevoelens, dat zien wat hoger is, een liefde die ze niet gewend zijn.
Ondanks fouten die mensen maken naar mij.
Maken we op dit moment, maak ik op dit moment, andere mensen jaloers?
Jaloers, niet op mijn aardse dingen.
Maar jaloers, op God die mij helpt?
Wat Ik jullie zeg is de waarheid een tarwekorrel moet in de aarde vallen en sterven, anders blijft het maar één tarwekorrel.
Maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort.
(Johannes 12:24)
Als we niet sterven aan ons zelf, dan kan je nog wel gered zijn hoor.
Dan blijf je ook een tarwekorrel!
Alleen zal je dan nooit weten wat een zegen, sterven aan jezelf, in zich heeft.
Veranderen moeten we, niet leven zoals de wereld leeft.
Maar een licht schijnen in deze wereld, met iets wat de wereld niet kent.
Verlicht door liefde.
Het in praktijk brengen van onze opdracht is toch echt een hele taak:
* God liefhebben boven alles
* Je naaste als jezelf
Het is leven, op de meest diepe manier die het woord maar bieden kan.
Maar het is ook een sterven van jezelf, van je trots en alles waar je denkt recht op te hebben.
Dat in de praktijk, dat wil nog weleens falen.
Omdat het eng is om in geloof en vertrouwen uit te stappen.
Te doen wat God op jouw pad brengt.
En juist daarin ligt een zegen.
Een weg waarop God jou wil bemoedigen en kracht wilt geven!
Want juist als je dingen doet die jezelf moeilijk vind, kan je Zijn kracht ervaren.
Gelukkig mag ik ook weten, dat ik met al mijn fouten mag ik komen.
Mag ik komen bij die Ene Man, die deze opdracht van liefde waarlijk vervult heeft!
De Wijze man die goed is en vol liefde.
Die ook telkens weer, als ik kom met mijn berg met fouten, mij liefdevol aankijkt.
Hij neemt de aanklacht, de schuld van mij af, en werpt het in de diepste zee.
Weg en nooit meer terug te vinden.
Hij zal mij helpen en dragen als ik mijn fouten herstel hier op aarde.
Al gaat dat het makkelijkst als ik Hem daarin ook volg.
Op Zijn tijd, op Zijn wijze.
Hij die mijn fouten goed kan maken, wil mij helemaal veranderen.
Van mezelf, kan ik deze opdracht niet vervullen.
Maar Jezus in mij, die kan dit wel!
De weg gaan om in gesprek te gaan.
Mijn trots opzij zetten, want mijn leven, het draait niet meer om mij alleen.
Het mag draaien om God en ik wil Hem laten zien door alles heen.
Als ik Hem volg, en doe wat Hij vraagt.
Fouten die gemaakt worden, herstellen.
Dan mag ik zelf ook zoveel zien van God!
En dat mag ik dan weer uitstralen naar de mensen waar de fouten gemaakt waren.
Want wie doet het nog?
Sorry zeggen, eerlijk in gesprek gaan, niet alleen sorry zeggen maar meer nog.
Zeggen, wat kan ik doen om dit goed te maken?
En als mensen mij pijn doen, dan mag ik hen vergeven en afzien van boosheid in mijn hart.
Dan komt er geen wraak!
Ik hou het niet meer vast in mij.
Nu spreek ik het uit naar jou, ik breng het in het Licht en in openbaarheid.
Ja jij deed mij pijn maar ik zie af van reactie vanuit mijn pijn.
Ik vergeef het jou.
Wat kunnen we dan een licht in deze wereld zijn.
Want wat zijn er veel mensen gewond geraakt onderweg!
En als je nou gewond bent, ook dan kan je herstellen, door niet afstandelijk te zijn.
Niet jezelf te beschermen tegen nieuwe wonden.
Dat was iets wat ik vaak deed.
De mensen die mij verwond hadden op afstand houden.
Maar uiteindelijk was ik er zelf ook niet mee geholpen.
Nee ik had het niet gedaan, ik was de oorzaak niet van mijn wonden.
Maar ik kan wel iets doen om te zorgen dat ik slachtoffer af raak, dat mijn wonden herstellen.
Dat is zelf verantwoordelijkheid nemen hoe ik verder ga.
Vergeving aanbieden aan de ander.
Zeggen en uitspreken naar de ander, je hebt mij pijn gedaan, maar ik vergeef het jou.
Het verwond mij niet langer.
Ik zalf mijn wond met liefde, geef mijn wond wat het nodig heeft om te kunnen genezen.
Alle boosheid, alle pijn die ik voelde, het stopt op dit moment.
Want ik vergeef jou.
Uit liefde, want als ik fouten maak, dan zou ik ook zo graag willen dat anderen mij vergeven.
En ik doe bij jou, wat ik wil voor mezelf.
Vergeven is een keuze, en het druist eigenlijk vaak in tegen ons rechtvaardigheidsgevoel.
Maar als ik kijk naar hoe Jezus mijn fouten met liefde aanziet, en telkens weer hersteld.
Dan mag ik dat ook doorgeven.
Een liefdesopdracht is zo makkelijk echt nog niet.
Liefde uitten naar mensen die mij liefde geven, dat lukt wel.
God liefhebben boven alles?
Boven je kindjes, je spullen, je geld, je man of je vrouw.
Dat kan soms al moeilijker zijn.
Als God dingen van ons vraagt die invloed hebben op onze zekerheden, wat is dan onze reactie?
Kom in beweging en pak je kruis op.
Volg Hem!
Want wat kan het veel moois brengen!
Ja verandering, dat is wat God van ons vraagt, dat doet pijn.
Maar je word er zo door gezegend.
Als je deze opdracht ga navolgen, dan gebeuren er wonderlijke dingen.
Dingen die je zelf niet bedenken kan, Hemelse dingen.
Het Koninkrijk van God word dan steeds een beetje zichtbaar hier op aarde.
Wat kan het er voor zorgen dat er minder mensen vast zitten in hun pijn en verdriet.
Als iedereen een beetje van deze opdracht doet, wat zal er dan gebeuren in de wereld?
Laat ik mensen in plaats van aardse gevoelens, dat zien wat hoger is, een liefde die ze niet gewend zijn.
Ondanks fouten die mensen maken naar mij.
Maken we op dit moment, maak ik op dit moment, andere mensen jaloers?
Jaloers, niet op mijn aardse dingen.
Maar jaloers, op God die mij helpt?
Wat Ik jullie zeg is de waarheid een tarwekorrel moet in de aarde vallen en sterven, anders blijft het maar één tarwekorrel.
Maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort.
(Johannes 12:24)
Als we niet sterven aan ons zelf, dan kan je nog wel gered zijn hoor.
Dan blijf je ook een tarwekorrel!
Alleen zal je dan nooit weten wat een zegen, sterven aan jezelf, in zich heeft.
Ja, pak je kruis op. En als het niet lukt, leg dat kruis dan eens in Jezus handen. Dan komt er langzaamaan verandering en leer je volgen op een weg die echt heel moeilijk of onmogelijk leek.
BeantwoordenVerwijderenJa ik vind het zo moeilijk om mijn kruis op te nemen, maar telkens als ik dat eerlijk tegen Hem zegt dan merk ik dat Hij ervoor zorgt dat het in stapjes toch altijd wel lukt. Voor mij is vertrouwen echt nog zo'n kwetsbaar punt. Maar Hij geeft mij daar juist telkens uitdaging in, ik merk dat ik er door groei, maar wat kan het soms mijn pijn of mijn angst raken.
BeantwoordenVerwijderenBijzonder is dat! Dank je wel voor je mooie reactie. Vind ik fijn om te lezen. Ben altijd benieuwd wat het met mijn lezer(s) doet.