Doorgaan naar hoofdcontent

Verlamd

Afgelopen jaren zijn er tijden geweest dat ik mij verlamd voelde.
Herkennen jullie dat?
Je wilt wel bewegen in Zijn Koninkrijk, je wilt wel een ander tot zegen zijn.
Of je wilt er wel bij horen en sociaal zijn.
Maar het lukt je niet.
Het lijkt wel alsof je helemaal vast zit.
Soms kan het zelfs door alle regels zijn waarvan je denkt dat ze bij God volgen horen.
Ondertussen zie je anderen gaan, vrij en vooral vrijmoedig.
Ze lopen en komen dicht bij Hem, kunnen gaan waarheen ze willen.
En jij?
Jij voelt je verlamd.

Het kan ook zijn dat je weleens een verlammend gevoel gehad hebt door angst, of door pijn.
Alle dingen die normaal lijken lukken opeens niet meer.
Je hele manier van doen, het is weg gevallen.
Terwijl iedereen doorleeft.
Iedereen gaat door, leeft door, en jij?
Jij voelt je verlamd.

Ik las een boodschap in de Bijbel!
Een krachtige verhaal met een geweldige boodschap:


En zie, enkele mannen brachten op een bed een man die verlamd was, en zij probeerden hem binnen te brengen en voor Hem neer te leggen;
maar toen zij vanwege de menigte geen mogelijkheid vonden om hem naar binnen te brengen, klommen zij het dak op en lieten hem, tussen de daktegels door, met het bed neer in het midden, vóór Jezus.
Lukas 5: 18 + 19

Als je verlamd bent dan moet je naar Jezus, dicht naar God toe.
Daar is bevrijding, daar is rust, daar is troost en daar vind je echte kracht.
Maar als je verlamd bent, dan lukt het zelf niet.
Dan heb je vrienden nodig die je probleem oppakken en in gebed voor Gods troon durven te leggen.
In geloof mogen zij je brengen bij God.
Omdat Hij nog steeds een Geneesheer is.
En daar sprak Jezus:

En toen Hij hun geloof zag, zei Hij tegen hem: Man, uw zonden zijn u vergeven
Lukas 5: 20

Breng je vrienden in geloof naar Hem, Hij zal de verlamde toespreken.
Niet altijd direct zegt Hij wat wij horen willen, of eigenlijk, wat wij gepland hadden.
Ja Jezus we zijn het dak opgeklommen met onze verlamde vriend en nu zegt U: Uw zonden zijn vergeven?
Daar kwamen wij toch niet voor.
Maar ik geloof dat de vergeving van zonde, en dat Zijn plan, veel meer is dan genezen van alle aardse gebrokenheid!
Zelfs de farizeeen de wijze mannen van de kerk, die studeerde op Zijn Woord.
Zij waren misschien wel net zo verlamd?!
Door wantrouwen, door angst een regel te overtreden van hun God, overtraden ze de die juist.
Liefde en compassie waren weinig te vinden, terwijl deze mannen echt hun best deden voor hun God.
Op een manier waar wij dan wel weer iets van kunnen leren.
Om Zijn Woorden te bewijzen sprak Jezus uiteindelijk tot de verlamde de lang verwachtte woorden:

Maar opdat u zult weten dat de Zoon des mensen macht heeft op de aarde om zonden te vergeven (zei Hij tegen de verlamde): Ik zeg u, sta op, neem uw bed op en ga naar uw huis.

Als Hij spreekt dan zal je vrij zijn, maar kom je dan ook in beweging?
Wanneer Hij je zonde vergeeft, dan ben je vrij, maar spreek je jezelf ook vrij?
Kom in beweging en volg wat Hij je zegt!
Ik geloof in een God die geneest, die zieke mensen herstel geeft, die ziektes weg stuurt uit mensen, die mensen vrij maakt die zich gebonden voelen, maar ook in een God die zonde vergeeft!
Mijn God is dezelfde als die uit de Bijbel, en het werk wat Zijn hand begon, dat veranderd niet, en dat zal ook nooit stoppen.
Dat is juist zo'n kostbaar geheim!
Sta op, genezen, hersteld, vrij en schoon.
Omdat je een hele nieuwe schepping bent, gestorven met Hem aan het kruis, en nu opgestaan, samen met Hem!
Laat Zijn Koninkrijk maar zien aan de wereld, die zo verlangt naar Zijn liefde en compassie....









Alles
wat mij
verlamt mag ik
bij Jezus brengen Hij
geneest

Geneest
nooit zal
veranderen de werken
van Zijn handen voor
eeuwig

Eeuwig
blijft God
wie Hij is
genezing schenkt Hij nog
steeds

Steeds
mag je 
zeker weten Hij 
houd van jou ondanks
alles

Reacties

  1. De gedachten om mijn vrienden zo bij Hem te brengen vind ik heel erg mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je voor je reactie Blomme! En ik zag dat je deze blog ook gedeeld had via google+. Gaaf!

      Dat vond ik zo bijzonder inderdaad. De vrienden ze maakte een weg vrij voor deze verlamde man. Ze namen de hobbels en obstakels en stipte niet bij het zien daarvan. Dat vond ik zo mooi. Heel vaak ga ik zelf aan de slag maar ik mag het bij Hem brengen. Veel zegen hierbij!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Gezinsavond: Johannes is zijn naam (derde advent)

Vandaag hebben we het even heel anders gedaan. Ik heb geen foto's van tijdens het knutselen, want toen waren de kindjes van mijn vriend hier ook. Zijn dochter heeft samen met mijn dochter het werkje gedaan. Terwijl de jongens aan het spelen waren met hem. Zijn zoon houd niet zo van de knutselwerkjes, dus zo hadden ze allemaal wat te doen. We hebben gelezen weer uit Lukas 1 Dat Zacharias en Elisabet een zoon hadden gekregen. Op de achtste dag werd hij besneden en alle mensen wilde hem Zacharias noemen. Maar Elisabet zei: nee Johannes is zijn naam. Iedereen was verbaasd want niemand in de familie heet zo! Zacharias, die nog steeds niet kon praten, werd gevraagd hoe hij zijn zoon wilde noemen. Hij pakte zijn schrijftablet en schreef: Johannes is zijn naam! Gelijk kon hij weer praten. We hebben een werkje gemaakt wat hierbij hoort. Ik vroeg aan de meiden, wat krijg je met de post als er een kindjes geboren is? Een geboortekaartje! Nu hebben wij geboortekaartj...

Een lichtpuntje

Wat is het mooi om voor anderen een lichtpuntje te kunnen zijn. Dat zit ook niet in grote dingen, soms zijn het juist de dingen die vanzelfsprekend horen te zijn. Veel mensen leven in een wereld, met heel veel mensen om hen heen. Toch ervaren ze eenzaamheid. Daarnaast de vele mensen met pijn, verdriet en ellende. Er is genoeg waar we een lichtje mogen zijn. Wat het mooie ervan is? Als je ergens straalt met jouw liefde en warmte, dan kaatst de warmte weer terug naar jou.

Gezinsavond: Het eerste lichtje aan de horizon (eerste Advent)

Eindelijk was het dan zover, de eerste adventszondag. Ik had al heel veel ideeën van tevoren, maar moest toch gaan kiezen. De preek van vorige week, en ons gezinsavond daarover hielpen mij naar het gekozen thema. Verlangen (uitzien) naar licht! De profeten keken er al naar uit, alles wat zei ooit voorspelde kwam uit. Maar zien wij nu ook nog uit? Het licht is op aarde geweest, we weten het zal weer komen! Voor dat Jezus op aarde kwam, waren er al kleine lichtjes aan de horizon. Jesaja voorspelde al licht, speciaal voor de mensen die in het donker leefden. Bijzonder als je beseft dat Hij kwam voor gebrokene van hart. Hij maakte licht op de aarde, omdat Hij zelf Licht is. Nu wil Hij nog steeds licht maken, in onze harten. De tekst die ik gebruikt heb is: Jesaja 9:1 Het volk dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien. Zij die wonen in het land van de schaduw van de dood, over hen zal een licht schijnen. Het eerste licht dient zich aan Daarna ging ik do...