Grenzen onderweg

Effen de weg waarover je gaat,
dan loop je met vaste tred.
Wijk niet af naar rechts, wijk niet af naar links,
Wijk alleen uit voor het kwaad

Blijf lopen op de juiste weg. Hoe lastig kan dat zijn in deze wereld. Er zijn twee wegen, met een wereld van verschil als bestemming. Deze tekst roept op, blijf op je weg. Maar mijn vraag is: Weet je op welke weg jij loopt? Beide wegen lopen is onmogelijk. Maar zie jij de grens?

Juist op de smalle weg is het lastig lopen. Hoe snel doe je niet een stap van dit pad. Soms onbewust of voor ons oog onzichtbaar. Een andere keer door een verleiding die je toch niet kon weerstaan. Bij deze tekst uit de Bijbel moet ik ook denken aan het boek van John Buyan: Christenreis. Wat is voor jouw een valkuil onderweg?

Een effen weg

Mijn valkuil is dat ik mensen wil pleasen. Dan kreeg ik complimenten en vonden mensen mij een fijne vrouw.  Maar dit zorgde ervoor dat ik heel slecht mijn grenzen aangaf. Eerst moest een ander het fijn hebben. Helemaal aan het einde van de lijst, op een plekje waar ik vaak niet eens kwam, staat Petrina. Ooit was ik heel mijn grenzen kwijt. Zo werd ik heen en weer getrokken door wat andere mensen allemaal wilde, of (volgens mij) van mij verwachtten. Zo ging ik links en rechts van mijn pad en kwam ik nooit verder. Wat een leerzame tekst is dit. Zet je grenzen, bepaal je doel, en laat je niet afleiden door dingen die je tegenkomt. Loop het pad dat God voor jou gemaakt heeft. Voor jou pad heb je precies de ingrediënten ontvangen die je daar nodig hebt. Je grenzen zijn nodig om vooruit te kunnen. Want grenzeloosheid is een bodemloze put waarin je weg zakt. Alsof je zakt door een moeras, waar je op den duur wel uit wilt. Maar hoe harder je beweegt om eruit te komen, hoe dieper zak je erin weg.

Ik moest mijn grenzen gaan leren. Dat begon met goed voelen en erkennen dat ze er waren. Luisteren naar mijn lichaam, mijn gevoel en mijn innerlijk. Welke weg wil ik lopen? Welke weg past bij mij? Door hier meer bij stil te staan ging ik het makkelijker herkennen. Dat lukt nu echt ook goed. Maar dan de moeilijkste stappen: Accepteren en beschermen. Dat brengt mij terug bij de Bijbeltekst: Effen je weg, dat doet mij denken aan, ken je valkuil en geef jezelf daarin een uitdaging. Wat kan je doen om jezelf te trainen om voorbij je valkuil te komen? Als dat gelukt is, wijk dan alleen uit voor het kwade. Laat dat je niet onnodig van je pad brengen. Ga op je pad al is het met vallen en opstaan, blijf in beweging op jouw pad.

Wijk alleen voor het kwaad

Mijn grens mag er zijn, God heeft mij gemaakt met grenzen. Hij zelf was het die als eerste grenzen gaf. Om veilig en goed samen te kunnen leven. Maar wat gaan wij mensen makkelijk elkaars grenzen over. Eva deed het als eerste, en het is volgens mij iets wat we allemaal doen. Iedere keer als we grenzen overschrijden, stappen we in de persoonlijke omgeving van een ander, kleuren wij die in zoals wij die willen zien. Daarmee gaan we voorbij aan wie die ander werkelijk is. Wat kan dat pijn doen en diepe wonden achterlaten. Grenzen, ze geven je een veilige omgeving om binnen te leven, ontdekken en groeien. Het zorgt dat je kan lopen met een vaste tred. Want wanneer iemand over jouw grenzen gaat dan word je vroeg of laat een keer stil gezet in je leven.

Zijn jouw grenzen hoge muren? Of heb je enkel op de hoeken paaltjes gezet en doe je er verder niets mee als er mensen op jouw erf lopen? Je bent het waard om jouw grenzen te beschermen. Maak er alleen wel een mooi hek, waardoor je waardevolle mensen in je leven kan binnen laten, maar op jouw tijd ook mensen buiten kan laten. Zodat je een veilige plek hebt om uit te wijken voor het kwade. Laat je niet grenzeloos meeslepen of gebruiken. Wijk voor het kwade. Laat God je grenzen maar bepalen en bewaken, zoals Hij ooit de muur vormde om Zijn stad Jeruzalem. Dan kan je schuilen, en wijken in een vaste burcht, een veilige toren!