Doorgaan naar hoofdcontent

Grenzen onderweg

Effen de weg waarover je gaat,
dan loop je met vaste tred.
Wijk niet af naar rechts, wijk niet af naar links,
Wijk alleen uit voor het kwaad

Blijf lopen op de juiste weg. Hoe lastig kan dat zijn in deze wereld. Er zijn twee wegen, met een wereld van verschil als bestemming. Deze tekst roept op, blijf op je weg. Maar mijn vraag is: Weet je op welke weg jij loopt? Beide wegen lopen is onmogelijk. Maar zie jij de grens?


Juist op de smalle weg is het lastig lopen. Hoe snel doe je niet een stap van dit pad. Soms onbewust of voor ons oog onzichtbaar. Een andere keer door een verleiding die je toch niet kon weerstaan. Bij deze tekst uit de Bijbel moet ik ook denken aan het boek van John Buyan: Christenreis. Wat is voor jouw een valkuil onderweg?


Een effen weg


Mijn valkuil is dat ik mensen wil pleasen. Dan kreeg ik complimenten en vonden mensen mij een fijne vrouw.  Maar dit zorgde ervoor dat ik heel slecht mijn grenzen aangaf. Eerst moest een ander het fijn hebben. Helemaal aan het einde van de lijst, op een plekje waar ik vaak niet eens kwam, staat Petrina. Ooit was ik heel mijn grenzen kwijt. Zo werd ik heen en weer getrokken door wat andere mensen allemaal wilde, of (volgens mij) van mij verwachtten. Zo ging ik links en rechts van mijn pad en kwam ik nooit verder. Wat een leerzame tekst is dit. Zet je grenzen, bepaal je doel, en laat je niet afleiden door dingen die je tegenkomt. Loop het pad dat God voor jou gemaakt heeft. Voor jou pad heb je precies de ingrediënten ontvangen die je daar nodig hebt. Je grenzen zijn nodig om vooruit te kunnen. Want grenzeloosheid is een bodemloze put waarin je weg zakt. Alsof je zakt door een moeras, waar je op den duur wel uit wilt. Maar hoe harder je beweegt om eruit te komen, hoe dieper zak je erin weg.

Ik moest mijn grenzen gaan leren. Dat begon met goed voelen en erkennen dat ze er waren. Luisteren naar mijn lichaam, mijn gevoel en mijn innerlijk. Welke weg wil ik lopen? Welke weg past bij mij? Door hier meer bij stil te staan ging ik het makkelijker herkennen. Dat lukt nu echt ook goed. Maar dan de moeilijkste stappen: Accepteren en beschermen. Dat brengt mij terug bij de Bijbeltekst: Effen je weg, dat doet mij denken aan, ken je valkuil en geef jezelf daarin een uitdaging. Wat kan je doen om jezelf te trainen om voorbij je valkuil te komen? Als dat gelukt is, wijk dan alleen uit voor het kwade. Laat dat je niet onnodig van je pad brengen. Ga op je pad al is het met vallen en opstaan, blijf in beweging op jouw pad.

Wijk alleen voor het kwaad


Mijn grens mag er zijn, God heeft mij gemaakt met grenzen. Hij zelf was het die als eerste grenzen gaf. Om veilig en goed samen te kunnen leven. Maar wat gaan wij mensen makkelijk elkaars grenzen over. Eva deed het als eerste, en het is volgens mij iets wat we allemaal doen. Iedere keer als we grenzen overschrijden, stappen we in de persoonlijke omgeving van een ander, kleuren wij die in zoals wij die willen zien. Daarmee gaan we voorbij aan wie die ander werkelijk is. Wat kan dat pijn doen en diepe wonden achterlaten. Grenzen, ze geven je een veilige omgeving om binnen te leven, ontdekken en groeien. Het zorgt dat je kan lopen met een vaste tred. Want wanneer iemand over jouw grenzen gaat dan word je vroeg of laat een keer stil gezet in je leven.

Zijn jouw grenzen hoge muren? Of heb je enkel op de hoeken paaltjes gezet en doe je er verder niets mee als er mensen op jouw erf lopen? Je bent het waard om jouw grenzen te beschermen. Maak er alleen wel een mooi hek, waardoor je waardevolle mensen in je leven kan binnen laten, maar op jouw tijd ook mensen buiten kan laten. Zodat je een veilige plek hebt om uit te wijken voor het kwade. Laat je niet grenzeloos meeslepen of gebruiken. Wijk voor het kwade. Laat God je grenzen maar bepalen en bewaken, zoals Hij ooit de muur vormde om Zijn stad Jeruzalem. Dan kan je schuilen, en wijken in een vaste burcht, een veilige toren!

Reacties

  1. Grenzen aangeven is moeilijk vooral als je anderen daar niet blij mee maakt. Maar soms moet je. Ik weet dat mijn moeder altijd zei: in de bijbel staat je mag mensen vermanen en je kinderen kastijden. Raar woord maar oke. Maar wat is dat moeilijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat een mooie les van je moeder Eveline. Dat staat ook in Spreuken.

      Het is liefdevol om de ander jouw grenzen duidelijk te maken, maar het is nog liefdevoller als de ander deze weet te respecteren. Het is een moeilijk proces dat klopt. Zowel om je grenzen te geven als om niet over een ander zijn/haar grens te gaan is best kwetsbaar.

      Verwijderen
  2. Een mooi blog Petrina. Het blijft nodig om stil te staan bij grenzen. Zowel die van jezelf als die een ander aangeeft en er respect voor te hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je voor je mooie reactie. Helemaal mee eens. Grenzen zijn zo kwetsbaar. Ik heb er ook vaak mijn hoofd tegen gestoten. Zowel de grenzen van mezelf, als helaas ook dat ik over een ander zijn/haar grenzen ging. Dat is pijnlijk!

      Verwijderen
  3. Wat een prachtige blog. Wel moeilijk om je grenzen aan te geven. Mooi hoe je aangeeft dat je God je grenzen mag laten bepalen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor je mooie reactie Jojanneke. We mogen blijven oefenen met Zijn geduld en trouw als voorbeeld!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste