Doorgaan naar hoofdcontent

Ver boven je problemen

Jezus had de discipelen alvast naar de overkant van het meer gestuurd.
Hij wilde even alleen zijn.
Daar gingen de discipelen, zonder vrees gingen ze op reis.
Over het meer van Galilea.
Een meer dat bekend staat om zijn onvoorspelbaarheid, het kan een groot, gevaarlijk onbevaarbaar meer worden.
Zomaar uit het niets.
Het lijkt zo vredig, zo mooi en liefelijk.
Maar het is niet altijd wat het lijkt.
Dan moet ik denken aan ons leven op aarde.
Het lijkt soms zo prachtig.
God heeft ons op aarde taken gegeven, Hij is bij ons en heeft beloofd terug te komen.
We hebben iets om naar uit te kijken, net als de discipelen, ze wisten onze Meester komt weer bij ons.
Maar de aarde is groot, gevaarlijk en onvoorspelbaar.
Gevuld met verleidingen, met pijn en verdriet tot gevolg.

Als de discipelen aan het varen zijn gaat het steeds harder waaien.
Eerst denken ze dat ze het nog wel aankunnen, maar al gauw komt de angst omhoog.
Sommige discipelen waren eerst vissers.
Ze kenden het gevaar!
Deze golven werden te groot, de storm te sterk.
Hun probleem was vernietigend.
Heb jij ook weleens zo'n probleem gehad?
Elke keer als je dacht, dit is het hoogte punt, kon het toch nog erger....
Eerst dacht je dat je het alleen wel aan kon, maar hoe langer het aanhield hoe meer de wanhoop kwam.
Het uitzicht, een lichtje aan het einde van die tunnel leek niet vindbaar.

Waar is Jezus?

Midden in de problemen waar ze tegen strijden zagen ze iets.
Door alles waar ze in zaten, waar ze tegen aan het vechten waren, zagen ze niet goed wat dit was.
Iets liep bovenop hun probleem!
Ze waren al bang, maar nu werden ze nog banger.
De wanhoop had hun hart gevangen.
Ze zagen niet met hun ogen, maar vanuit hun hart waar de angst in was geslopen.
Wat zagen ze dan?
Hoor maar wat ze uitschreeuwden van angst:

Een spook!

Ze dachten dat hun probleem alleen maar nog groter ging worden!
Jezus kende zijn volgelingen, Hij sprak hen toe.

Blijf maar kalm, Ik ben het, wees niet bang!


Daar kwam Jezus aan, lopend over de problemen van de discipelen.
Zijn voeten rusten op dat wat hen angst aan jaagde.
Hun focus lag op hun probleem, op hun angst.
Ze mochten focussen op Hem.
Wat een les gaf Jezus zijn volgelingen.
Maar wat een les geeft Hij daar aan ons.

Hij komt over jouw problemen naar jou toe.
Laat je niet vangen door de gevoelens van angst en wanhoop.
Blijf vertrouwen!
Bij God is alles mogelijk.
Ook voor jou!

Reageren wij als Petrus?


We hebben vaak veel te zeggen over de volgelingen van Jezus.
De één is haantje de voorste en een ander een verrader en weer een ander Jezus lieveling en dan is er ook één die wij bestempelen als ongelovige.
Maar zie dit hier:

Petrus die zag dat het Jezus was kreeg zoveel verlangen om naar Hem toe te gaan.
Hij zag de problemen niet meer, Hij zag alleen zijn geliefde Meester.
Hij mocht zolang als zijn focus en vertrouwen op Jezus was, lopen over dat water, wat hij net nog als een levensgevaarlijk probleem zag, naar Hem toe.
Totdat Petrus weer ging zien hoe eng en gevaarlijk zijn probleem was.
Toen zonk hij er weer in weg.
Werd zijn probleem ook een probleem.
Maar ook daar was Jezus bij.
En ook dat heeft Hij in de hand.
Hij pakte de hand van Petrus en hielp hem.

Durf jij over jouw problemen naar Jezus toe te lopen?
Dat gaat om vertrouwen.
Ook jij mag die ervaring beleven.

Durf jij uit te stappen?
Kan jij over je problemen heen zien?
Je niet mee laten slepen door angst maar telkens opnieuw je hart te vullen met Hem, met vertrouwen?



Als je hart lekt, en er loopt vertrouwen weg, door pijn of teleurstelling, dan is er een risico dat je gaat zinken.
Merk je dat er een lek zit, maak het vol met Hem, die door jouw gebroken en gescheurde hart zo goed kan schijnen met Zijn licht.

Reacties

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...