Doorgaan naar hoofdcontent

Maskers af

Maskers heel lang voelde ik mij er veilig door.
Niemand leerde mij daardoor echt kennen.
Tot ik leerde dat ik ook zonder leven kon.
Dat mensen mij en mijn emoties accepteren.
Dit was wel een hele drempel, hier had ik veiligheid en vertrouwen bij nodig.
Herken jij het dragen van een masker?
Durf jij hem af te zetten?
Te zijn wie je werkelijk bent, en te laten zien aan anderen wat jij werkelijk voelt?
Ik merk dat het mij voor het eerst lukte wanneer ik mij veilig voelde.
Ik probeerde het af en toe eens af te zetten.
Gewoon om te kijken hoe mensen dan zouden reageren.
Nu draag ik ze eigenlijk bijna niet meer!
Ik ben zo dankbaar dat ik dit mocht leren.
En ook hoe mijn omgeving hiermee omging.
Soms voel ik mij nog wel kwetsbaar en zeg ik nog vaak sorry.
En eigenlijk is het dan een sorry die zegt: sorry voor wie ik ben.
Terwijl dat helemaal niet nodig is om te zeggen!
Wat ik nodig heb is iemand die dan duidelijk maakt aan mij:

Je hoeft geen sorry te zeggen.
Ik laat je niet vallen door wat je nu zegt of doet.
Mijn beeld van jou is nu een stukje completer geworden
Omdat ik mag zien wie je werkelijk bent



Maar uit je gevoel maar!
Want anders hou je alles in jezelf vast.
Ik verstopte alles in mezelf.
Ging pas praten als ik het een plekje had gegeven.
Uit angst voor mijn emoties.
Het gevaar van een masker is dat je niet meer weet hoe je zelf werkelijk bent.
Dat je niet meer kan vertrouwen op wat emoties met je doen.
Het word daardoor steeds moeilijker om er door heen te breken.
Maar liefde haalde mijn masker weg.
Probeer het eens!
Je kan niets verliezen alleen winnen.
Langzaam ging ik leren dat iedereen tegen dingen aan loopt.
Momenten heeft van vreugde en van verdriet.
Juist die beide uitten zorgt dat je in balans blijft!
Ik mocht leren, dat ik niet gek bent en dat mijn emoties niet vreemd zijn.
Bij dit alles was het zo nodig dat ik mezelf accepteerde, in al mijn facetten.
Dat kon door een omgeving die mij lief had.
Een liefde die niet stopte als ik even niet blij of gelukkig was.
Waar ik altijd bang was om te uitten ben ik gaan leren inzien dat iedereen gelijk is.
Maar ook dat iedereen er mag zijn.
Ook jij!





Ware
liefde laat
geen ruimte voor
angst maar sluit het
uit

Uit
je gevoel
laat het zijn
je vreugde en
pijn het maakt jou
jezelf

Reacties

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i
6 reacties
Meer lezen

Gezin om de Bijbel: Waak en bid met mij

In onze gezinstijd om de Bijbel waren we alsnog bezig met gezin zijn, maar ook voor de tweede keer met het kijken naar het lijden van Jezus. Op het moment dat Jezus voelde wat er zou gaan gebeuren. Toen alle spannende dingen dichterbij kwamen nam Hij een hele belangrijke keuze. Een keuze die we mogen gebruiken als een voorbeeld. Een keuze Jezus ging met zijn discipelen naar de hof van Getshemane, daar ging Hij bidden. Petrus, Johannes en Jakobus nam Hij het verste met zich mee de hof in. Hij liet hen daar plaats nemen en zei: Mijn hart breekt van verdriet. Blijf maar hier en waak met mij. Daar ging Jezus om te bidden naar Zijn Vader. Dat was Zijn keuze toen het moeilijk en angstig werd. Wat doen wij? Als het moeilijk is, als we bang zijn? Schreeuwen? Anderen pijn doen? Verstoppen? Koppig zijn? Of opstandig reageren? We mogen ook bidden! Dat zorgt dat we anders naar ons probleem gaan kijken. Want wat gebeurd er als we over onze problemen praten, of in dit geval bidden? Dan
2 reacties
Meer lezen

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met
Een reactie posten
Meer lezen