Doorgaan naar hoofdcontent

Onze nieuwe weg

Na de scheiding ben ik twee jaar alleen geweest.
Nou ja samen met de kindjes dan natuurlijk!
Toen kwam mijn vriend op een bijzondere manier in mijn leven.
In het begin was het echt iets tussen ons, iets van ons samen, waar we eerst van wilde weten waar gaat het heen.
Wat een bijzondere periode was dat ook.
Een periode met veel nieuwe dingen voor mij...

Leren om liefde te ontvangen, het was voor mij een hele weg, een groei merkte ik daar in.
Voor vele klinkt dit vreemd, al weet ik dat er mensen zijn die hebben gezien hoe ik op een simpele liefdevolle reactie reageerde.
Een knuffel en ik zakte op de grond en ging zo hard huilen.
Onder die reactie zat een diepe put van pijn.
Mijn vriend begreep mij hierin, respecteerde het, maar belangrijker nog...

Hij bleef wel liefde geven.





Na een tijd gingen we verder.
Onze relatie ging naar de volgende stap, een stap die echt spannend was en eigenlijk ook zo raar is...
Dit doordat we allebei al kinderen hebben, spannend om te denken van tevoren, hoe zal het gaan?
Wij zijn stapel op elkaar maar de kindjes accepteren ze ons?
Maar ook elkaar, hoe zullen de kinderen elkaar vinden?
Een hele stap!
Om de kindjes hierin te betrekken.
Wat merk je dan ook echt dat de wereld gebroken is en dat ook in ons leven dingen zijn die de gebrokenheid duidelijk maken.
Eerst leerde mijn vriend mijn kindjes kennen.
Wat ging dat goed, wat genoten wij er allemaal van!
Het liep eigenlijk heel vanzelf.


Genieten met elkaar


Dat is het nu.
Met z'n allen mooie herinneringen maken.
Verder groeien in onze relatie!
Mooi om telkens stapjes te mogen zetten samen.
Duidelijk is wel hoe we verder willen maar rustig om ook iedereen de ruimte te geven.
Wat ben ik dankbaar voor wat ik afgekopen jaar heb mogen ontvangen!
Dat ik nu om kan gaan met liefde omdat zijn liefde de put van liefdeloosheid gevuld heeft, waardoor pijn veranderd is in een blijdschap...
Dankbaar dat we het zo goed mogen hebben met elkaar.
Wat is het mooi hoe het allemaal tot nu toe, zo natuurlijk en goed verloopt, voor ons allemaal.


Reacties

  1. Aritha9 maart 2016 om 14:59

    Heel mooi om te lezen. Bemoedigend voor anderen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Petrina Haak9 maart 2016 om 15:18

    Dank je wel Ariëlla! Er zijn vast meer mensen die op dit punt staan, en het is zo'n bepalend punt ook. Het kan ook goed gaan, het kan ook heel fijn zijn. Ik voel mij zo rijk als ik kijk hoe onze kinderen het met elkaar hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. anneminkehakvoort.wordpress.com9 maart 2016 om 15:44

    Mooi en heel herkenbaar! Neem alle tijd die je nodig hebt met je kinderen! En veel zegen toegewenst voor je gezamenlijke toekomst!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Petrina Haak10 maart 2016 om 08:53

    Dank je wel voor je berichtje Anneminke. Verdrietig en mooi tegelijk dat het herkenbaar is.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Dankbaar in gebrokenheid

Hangt de hoogte van mijn vreugde af van de diepte van mijn dankbaarheid? (Ann Voskamp, Gebroken leven) Uiteindelijk dankte Jezus, brak Hij en deelt Hij zichzelf uit. De gebrokenheid raakte Jezus volledig en Hij zelf laat mij zien waarom de gebrokenheid er is, en welke weg ik ermee kan gaan. Een weg van dankbaarheid (Psalm 50:23). Gebrokenheid waarom? Ik denk dat het woord gebrokenheid altijd een deel van lijden met zich meeneemt. Gebroken, er is iets stuk gegaan, opengescheurd of opengebroken en dat kan veel pijn doen. Hoe kan je verder leven met gebrokenheid? Als je hart verscheurd werd, je toekomst of je droom uit elkaar gespat is? Dan denk ik aan Jezus die op aarde kwam. Weet je waarom Hij kwam? Hij kwam om gebroken te worden! Het bloed uit Zijn wonden red ons! Van nature wil ik lijden voorkomen, of zo snel mogelijk oplossen. Als ik erover nadenk dat Jezus juist hiervoor kwam en er niet voor weg vluchtte, dan word Zijn offer voor mijn leven, nog veel groter! Wij leven i
6 reacties
Meer lezen

Gezin om de Bijbel: Waak en bid met mij

In onze gezinstijd om de Bijbel waren we alsnog bezig met gezin zijn, maar ook voor de tweede keer met het kijken naar het lijden van Jezus. Op het moment dat Jezus voelde wat er zou gaan gebeuren. Toen alle spannende dingen dichterbij kwamen nam Hij een hele belangrijke keuze. Een keuze die we mogen gebruiken als een voorbeeld. Een keuze Jezus ging met zijn discipelen naar de hof van Getshemane, daar ging Hij bidden. Petrus, Johannes en Jakobus nam Hij het verste met zich mee de hof in. Hij liet hen daar plaats nemen en zei: Mijn hart breekt van verdriet. Blijf maar hier en waak met mij. Daar ging Jezus om te bidden naar Zijn Vader. Dat was Zijn keuze toen het moeilijk en angstig werd. Wat doen wij? Als het moeilijk is, als we bang zijn? Schreeuwen? Anderen pijn doen? Verstoppen? Koppig zijn? Of opstandig reageren? We mogen ook bidden! Dat zorgt dat we anders naar ons probleem gaan kijken. Want wat gebeurd er als we over onze problemen praten, of in dit geval bidden? Dan
2 reacties
Meer lezen

Levenslessen van Noach

Weer een nieuw deel in de serie levenslessen. Vandaag wil ik nadenken over wat wij kunnen leren van het leven van Noach. Dit Bijbelverhaal heeft mij altijd al aangesproken. Want wat is er veel in te vinden. In Genesis 6 beginnen we van Noach te lezen. Nadat God eerst spijt krijgt, spijt dat Hij mensen gemaakt had. En dan die zin: En Hij voelde zich diep gekwetst. Onze God heeft gevoel. De schepping, de aarde, de mensen we gaan Hem aan het hart. En Hij zag hoe alles stuk gemaakt werd en daarom wilde Hij de mensen en al het vee van de aarde weg vagen. Dan zou die ellende stoppen. Totdat Gods oog Noach ziet. Noach alleen vond genade bij de HEER. Les één is eigenlijk dan toch, als God nu rond kijkt, naar hoe wij de wereld stuk maken, vind jij dan genade in Zijn ogen? Hoe vind je genade? Noach was een rechtschapen man, de enige die in zijn tijd een voorbeeldig leven leidde. Maar het dat was niet het belangrijkste. Dit kleine stukje maakt verschil: Hij leefde in nauwe verbondenheid met
Een reactie posten
Meer lezen