Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe ben jij bezig?

Als mensen mij vragen wat ik doe in het leven, dan denk ik soms weleens, tja...wat zal ik ze zeggen.
Ondertussen heb ik uiteraard al vaak een eerlijk antwoord gegeven.
En dan zie ik die blikken, hoe hou je het vol??
Heel lang had ik dat gevoel ook...

Toen ik mijn talenten niet gevonden had, mezelf nog niet goed genoeg kon, was ik hard aan het werk.
Niet zo zeer om anderen te laten delen van de dingen die ik kan.
Maar veel meer, omdat ik voelde dat het van mij verwacht werd.
Ik had een slaafse houding, deed alles om anderen te plezieren maar vergat mezelf totaal.
Vaak had ik ook geen ruimte, of tijd voor mezelf.
Eigenlijk was ik gefocust op anderen en hun behoefte.
Vooral ook omdat ik mijn eigen behoefte, mijn gevoel toch langzaam was kwijt geraakt.
Eigenlijk was ik toen een Martha, ik deed van alles, en was druk bezig.
Dat hoorde zo, dacht ik in mijn hoofd.
Maar wat was het storend om dan te zien dat anderen de kantjes eraf liepen of helemaal niets deden.
Ik mopperde veel, klaagde veel, maar natuurlijk was dat terecht, ik keek hierbij niet naar mezelf.
Hallo ik was juist degene die altijd bezig was...!

Talenten


Na mijn scheiding in 2013 zocht ik psychologische hulp.
Mede omdat ik mezelf echt kapot aan het werken was.
Ik wilde mezelf gaan leren kennen, luisteren naar mezelf, grenzen leren en ze daarnaast ook leren bewaken, dit werd uiteindelijk een hele ontdekkingsreis.
Een reis waarin ik telkens nieuwe dingen van mezelf tegen kwam.
Waar ik soms voor hele enge dingen stond, dat ik echt zei, wat je nu vraagt.....dat kan ik niet.
Maar ja, ik wilde verder, ik wilde niet blijven zoals ik was, dus deed ik het altijd trouw!
Daardoor werd het een hele waardevolle reis.
Ik leerde nee te zeggen, op een opdracht die ik kreeg van de hulpverlener.
Heel duidelijk was ik, ja ik wil dat je mij helpt, maar wat je nu vraagt, dat wil ik echt niet.
Ik snap dat je dit wil, maar ik wil het liever zo.
Eigenlijk was dat heel bijzonder.
Het maakte duidelijk dat ik wist wat ik wel of niet wilde.
Maar ook dat ik dit durfde aan te geven.
Zomaar opeens, kwam ik dit soort nieuwe dingen tegen.
Mensen om mij heen moesten daar aan wennen, dit was nieuw!
In die reis vond ik ook mijn talenten, dingen die ik leuk vond, maar ook dingen waar ik goed in ben.
Vanaf het moment dat ik die dingen vond, verdween steeds meer mijn slaafse houding.

Delen


Nu doe ik nog steeds heel veel, ben ik nog steeds lekker druk bezig.
Maar wel binnen mijn grenzen, en met dingen waardoor ik iets geef van mezelf, maar tegelijk zelf mag ontvangen.
Omdat ik ervan geniet om het te doen, omdat ik merk dat het met anderen iets doet.
Ik mag nu delen, mijn talenten inzetten voor anderen.
Maar ik raak mezelf niet kwijt, ik verlies mezelf niet meer.
Ik ben dankbaar dat ik mijn talenten heb gevonden, dat ik er steeds weer blijf ontdekken, maar ook dat ik ruimte heb om ze te mogen gebruiken.
Het geeft mij nu zo'n compleet gevoel!
Ooit droomde ik het volgende:



















Ik liep door een prachtige boomgaard vol vruchten.
Daar mocht ik van eten, en ik genoot ervan!
Totdat er mensen kwamen.

Ik voelde dat ik mocht delen....
En zelf kwam ik niets tekort!

Zo is het ook met mijn talenten, als ik daarvan deel of als ik ze ga gebruiken, dan raak ik ze niet kwijt, dan kom ik niets tekort.
Hij heeft ze immers aan mij geschonken!



Alles wat ik doe, dat doe ik niet door iets van mezelf, maar alleen omdat Hij mij die gave geschonken heeft.
En dat niet alleen...
Dat Hij ze ook aan mij geopenbaard heeft!
Ik ben zo dankbaar dat ik deze totale ommekeer in mijn leven mag ervaren..

Herken jij de slaafse houding ten opzichte van de dingen die jij doet?
Of heb jij ook al je talenten mogen vinden, en aan het delen van de mooie dingen die jij ontvangen hebt?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Gezinsavond:Als de graan korrel niet sterft

Vandaag begonnen aan de voorbereiding naar Pasen met de kinderen. Eigenlijk wist ik niet zo goed waar te beginnen. Na wat rondlezen op het internet zag ik veel mooie dingen, voor nu gekozen voor Jezus die uitlegt dat een zaadje eerst moet sterven om vrucht te dragen. We lazen dit in Johannes 12:24 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u:  Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht. De Heere Jezus legt hier uit, dat doodgaan niet een einde is. Als je een plantje wil laten groeien, dan moet je eerst iets zaaien. Dat wat je zaait zal eerst sterven, voordat er een plantje kan gaan groeien. Juist door dat sterven kan er iets nieuws komen. Iets goeds, iets moois. Jezus stierf Ze wisten hier direct dat Jezus gestorven was, dus Hij vertelde dit eigenlijk als voorbeeld over zichzelf. Dat klopt, want ik las even met hen het hele stukje. De Heere wilde Zijn volgelingen bekend maken dat Zijn tijd bijna gekomen ...

Mijn speciale meisje!

In 2014 deed ik mee aan de 10 dagen bidden en vasten. De eerste keer dat ik het meemaakte. Het was geweldig! Ik ging er heen gebukt onder veel zorgen. Financieel zat ik zwaar, vooral in mijn hoofd. Het viel mij heel hard om alles zelf te moeten doen. Daarbij zat ik niet lekker in mijn vel, er was zoveel wat ik verwerken moest. Helemaal naar werd het doordat ik ook medisch niet goed was toen ik weg ging. Ik had nierstenen. 10 Dagen daar genoten, met op de 3de dag hulp van het team omdat ik een koliek aanval kreeg. Maar daarnaast was er iets waardoor ik zichtbaar rijker naar huis ging. Heel veel dingen die gebeurd waren kon ik aan niemand laten zien. Op de 9de dag, ging Insalvation (de band die meespeelt bij deze 10 dagen) zoveel mogelijk kindjes van Compassion aan een sponsor helpen. Als je een kindje wilde sponsoren mocht je vinger in de lucht, en de bandleden gingen in vliegende vaart door de zaal om iedereen te voorzien. Ik ging weg met financiele zorg. En toch ging...

Davids strijd (Deel 4)

Houd dus moed daar stopte gisteren de blog mee. Nu gaan we daar verder. Blijf dichtbij God en gehoorzaam naar wat Hij van je vraagt. Dat is wat David deed. Overwinning  Wat verrassend, hoe David omging met zijn kudde, het had hem geleerd. En nu, nu voelt hij zich in staat om de strijd aan te gaan met een reus! Vol vertrouwen en vol moed gaat hij dat ook aan de koning uitleggen. Hoe wij omgaan met het ongeziene, met dat wat in onze ogen geen betekenis heeft. Het hoeden van de schapen, het eten geven aan de hongerige, het kleden van de naakten. Dat is wat bepalend is. Of dat we op durven te staan als iedereen wel kijkt, en als daar reuzen op het toneel verschenen zijn. Juist in de periode dat je het gevoel had niet mee te tellen, dan kan je God leren kennen. Hem ontmoeten en hem ervaren. Waardoor op het moment als het er toe doet, je weet, hoe je veilig bent in Zijn hand. Zodat je vol vertrouwen, nee niet alleen geloof, en niet alleen enthousiasme. Maar juist vo...