Doorgaan naar hoofdcontent

Een thuis

Dat is een sterk verlangen bij mij....
Een plek waar ik mij geborgen en veilig voel.
Waar ik kracht op doe, waar ik tot rust kan komen.
Niet omdat ik er niks doe, maar omdat het er veilig en warm en liefdevol is!

Al een hele tijd weet ik mij omringd door liefde!
Het is eigenlijk begonnen met de liefde die ik mocht ontvangen van God.
Ik was alleen met mijn twee kindjes, voelde mij vaak eenzaam, en het is echt zwaar om de verantwoordelijkheid voor de kindjes alleen te dragen.
Er gebeurde heftige dingen, die mij persoonlijk diep raakte.
Angst was het centrale punt geworden in mijn leven.
Totdat ik voor het eerst Zijn straaltjes van liefde voor mij, ging door krijgen.
Dat ik ze mocht gaan voelen.
Expres schrijf ik dat zo, want ik weet dat Zijn liefde voor mij er altijd al was!
Maar het kon mij niet bereiken.
Door de angst beschermde ik mezelf, en ik was daar zo goed in geworden dat er een heleboel mooie, waardevolle en liefdevolle dingen niet meer mijn hart konden bereiken.
Maar heel langzaam wist God dat te doorbreken.
Met zoveel liefde, maar vooral met zoveel geduld!

Ik heb je lief mijn dochter
Weet je dat je het zo goed doet!


Dat deed mij veel, want ik dacht dat ik niks kon, dat alles wat ik deed toch verkeerd uit zou pakken, dat iedereen toch boos op mij zou zijn.
En het meeste van iedereen nog wel....
Dat God heel boos op mij zou zijn!
Wat had Hij aan mij?
Hij laat het mij weten, telkens opnieuw.
Tot ik het zelf ook ging zien.
Ja inderdaad, dit kan ik goed!

Zijn liefde voor mij, bracht een verlangen...
Een verlangen om voor eeuwig bij Hem thuis te mogen komen.
De gebrokenheid van dit leven heb ik op zoveel vlakken moeten ervaren!
Ik ging er steeds meer naar uit zien dat Hij terug zou komen.
Wat zou dat heerlijk zijn!

Een veilig thuis






Ik weet dat Hij mij als een herder veilig thuis zal brengen.
Maar de weg naar het Thuis, die ken ik nog niet.
Ik leef nog in de woestijn, ik mag nog leren, ik mag nog groeien, en ik mag nog van Zijn genade en Zijn liefde genieten.
Hij geeft mij wat ik nodig heb, en het ontbreekt mij aan niets.
Want dat wat een mens het hardste nodig heeft, dat heeft Hij mij geschonken!

Liefde!!


En nu brand er naast een verlangen naar een eeuwig thuis ook een vuurtje in mijn hart.
Zou ik dan op aarde toch ook een thuis mogen ervaren!
Op een manier zoals God dat bedoeld heeft?!
Ons thuis?!
Wat zou dat een zegen zijn.
Deze tekst, dit lied van Sela, raakt mij echt zo diep.
Gisteren begreep ook mijn vriend waardoor dat komt.
Ik ben zo blij dat de Herder mij gevonden heeft!
Dat Hij mij telkens opgericht heeft als ik viel, mijn wonden teder heeft verbonden!

En ik weet dat Hij mij brengen zal naar een plaats
waar ik eeuwig thuis zal zijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...