Op 13 Juli deed ik met een blog mee aan de bloghop van die maand.
Je kan hem nog lezen: Bloghop Juli: Rond de tafel
Het thema was toen rond de tafel.
Ik moest eerlijk bekennen dat het aan tafel eigenlijk soms best een strijd was.
Dat was iets wat ik niet wilde, maar waar ik toch telkens in terecht kwam.
Eten duurde met gemak een uur.
Het werd verschoven, er werd door geroerd, naar gekeken en aan geroken.
Maar het eten zelf ging zo langzaam.
Zoveel wilde er ook helemaal niet in!
Ik had al veel geprobeerd, en besloot toen, het maakt niet uit....
Vanaf nu ga ik gewoon eten wat ik lekker vind en eten ze dat gewoon mee.
En dat werkt aardig.
Wij eten heerlijk, mijn vriend en ik, en moeten eigenlijk bekennen we eten wel echt heel erg lekker.
Soms ook lekker buiten de deur, lekker samen.
Maar ook gewoon met de kindjes.
En wat blijkt nu?
Het werkt!
Zo goed zelfs dat onze dochter zo goed gegeten had dat we zeiden:
Als je zo goed eet dan kan je met ons mee uit eten!
Dan is het niet meer zonde van het geld, omdat je het toch niet opeet.
Wat was het een feest in het Altijd restaurant.
Ze mochten zelf kiezen wat ze wilde.
Zelf pakken en kiezen vonden ze ook wel spannend, maar tegelijk zo interessant!
En natuurlijk afsluiten met een welverdiend ijsje.
Ik ben zo blij, het eten is hierdoor leuker geworden.
Nu is het koken ook niet meer zo'n last, maar een uitzien naar iets lekkers.
Het werkt dus voor ons allemaal!
Lekker eten waar iedereen van geniet, leuker om te koken.
Ook fruit eten gaat nu zoveel makkelijker.
Ze eten veel gevarieerder en hebben zin om nieuwe dingen te ontdekken, zo leuk.
Je kan hem nog lezen: Bloghop Juli: Rond de tafel
Het thema was toen rond de tafel.
Ik moest eerlijk bekennen dat het aan tafel eigenlijk soms best een strijd was.
Dat was iets wat ik niet wilde, maar waar ik toch telkens in terecht kwam.
Eten duurde met gemak een uur.
Het werd verschoven, er werd door geroerd, naar gekeken en aan geroken.
Maar het eten zelf ging zo langzaam.
Zoveel wilde er ook helemaal niet in!
Ik had al veel geprobeerd, en besloot toen, het maakt niet uit....
Vanaf nu ga ik gewoon eten wat ik lekker vind en eten ze dat gewoon mee.
En dat werkt aardig.
Wij eten heerlijk, mijn vriend en ik, en moeten eigenlijk bekennen we eten wel echt heel erg lekker.
Soms ook lekker buiten de deur, lekker samen.
Maar ook gewoon met de kindjes.
En wat blijkt nu?
Het werkt!
Zo goed zelfs dat onze dochter zo goed gegeten had dat we zeiden:
Als je zo goed eet dan kan je met ons mee uit eten!
Dan is het niet meer zonde van het geld, omdat je het toch niet opeet.
Wat was het een feest in het Altijd restaurant.
Ze mochten zelf kiezen wat ze wilde.
Zelf pakken en kiezen vonden ze ook wel spannend, maar tegelijk zo interessant!
En natuurlijk afsluiten met een welverdiend ijsje.
Ik ben zo blij, het eten is hierdoor leuker geworden.
Nu is het koken ook niet meer zo'n last, maar een uitzien naar iets lekkers.
Het werkt dus voor ons allemaal!
Lekker eten waar iedereen van geniet, leuker om te koken.
Ook fruit eten gaat nu zoveel makkelijker.
Ze eten veel gevarieerder en hebben zin om nieuwe dingen te ontdekken, zo leuk.
Fijn dat je opluchting ervaart. Maar kinderen en eten, dat blijft steeds een dingetje. En daar moet je geen dingetje van maken. Ze zorgen er echt wel voor dat ze niet verhongeren. Kies je conflict, zeggen wij altijd. We zorgen gewoon dat we iedere week een keer iets eten wat ze zeker weten lekker vinden.
BeantwoordenVerwijderenJuist nu liet ik het los en zorgde ik dat ik lekker at. Niet alleen maar basis aardappel, of macaroni, maar gewoon lekker eten! Ik liet de strijd los, toch moet ik zeggen dat het loslaten van die strijd moeilijk was. Juist doordat ik lekker wil eten en het trekt mij dat negatieve gedrag. Kost mij energie om dat te negeren.
BeantwoordenVerwijderenJa dat 1 keer in de week iets wat ze zeker lusten is fijn voor ze.
Dank je voor je reactie Chiel!