Op 12 September ben ik begonnen met een nieuwe uitdaging, een hele nieuwe stap.
Je kan daarover lezen in de blog die ik gemaakt heb die dag: Een nieuwe stap
Toen nog spannend, en voor mij onzeker hoe het zou gaan lopen.
Nu 4 maanden verder kan ik zeggen:
Dit is zeker wat ik heel erg leuk vind!
Het leren op zich vind ik al heel fijn.
Nieuwe dingen leren het zorgt dat ik weer verder groei.
Na toch een hele tijd dat ik daar geen ruimte voor had.
Dat ik blij was met alles kunnen redden, kan ik nu zelfs verder ontwikkelen.
Het doet mij goed om dit te merken.
Ik ben er zo dankbaar voor dat ik dit kan!
Ook kan ik zeggen:
Het past zo goed bij mij!
Dat is ook wat ik als reactie krijg.
Er werd gevraagd of ik al in de psychologische wereld aan het werk ben.
Ik moest ontkennen maar vertelde dat ik voor een thuiszorg organisatie werk als huishoudelijk medewerkster, dat ik het heerlijk vind om met de mensen in contact te zijn, ze echt te kunnen helpen,
Ook gaf ik aan dat ik nog andere dingen in mag vullen voor de organisatie.
Maar, in mijn hoofd, niet op psychologisch gebied.
Daar was ze het niet mee eens, juist in mijn werk kan ik veel ervaring op doen.
Ik kom bij verschillende mensen, ben er best een tijd, leer mensen en hun gewoontes kennen.
Daarnaast probeer ik hen persoonlijk te bereiken, heb ik interesse in hun als mens.
Wie het dan ook zijn, wat ze hebben gedaan.
Ja soms help ik mensen rommel opruimen, als de chaos te groot is.
Als ik dat doe merk ik, dat er in hun hoofd ook dingen opgeruimd, geordend, weg gegooid worden.
Na haar reactie zie ik pas hoeveel ik eigenlijk al op dit gebied werk.
Gewoon vanuit mijn natuurlijke manier van omgaan met mensen.
Dat was zo mooi...
Ze stelde de vraag vooral door de cijfers die ik haal.
Het verbaasd mij ook telkens weer....
Ik doe een thuisopleiding en stuur telkens mijn huiswerk op en met resultaat...
Op mijn lijst staat nu 25 keer een 9,5 en drie keer een 9.
Ik moest lachen om mijn broer die zei: wel jammer die 9,5 kan je nog steeds je naam niet schrijven?!
Daar houden we het dan maar op, ik blijf het oefenen.
Het is ook zo'n lastige naam om te spellen.
Zoals ik als reactie schreef bij mijn blog van 12 september: als God wil dat ik dit doe dan zal Hij mij helpen op de weg er naar toe.
Dat echt mogen ervaren maakt mij zo dankbaar, dat is iets wat mij blijft raken!
Je kan daarover lezen in de blog die ik gemaakt heb die dag: Een nieuwe stap
Toen nog spannend, en voor mij onzeker hoe het zou gaan lopen.
Nu 4 maanden verder kan ik zeggen:
Dit is zeker wat ik heel erg leuk vind!
Het leren op zich vind ik al heel fijn.
Nieuwe dingen leren het zorgt dat ik weer verder groei.
Na toch een hele tijd dat ik daar geen ruimte voor had.
Dat ik blij was met alles kunnen redden, kan ik nu zelfs verder ontwikkelen.
Het doet mij goed om dit te merken.
Ik ben er zo dankbaar voor dat ik dit kan!
Ook kan ik zeggen:
Het past zo goed bij mij!
Dat is ook wat ik als reactie krijg.
Er werd gevraagd of ik al in de psychologische wereld aan het werk ben.
Ik moest ontkennen maar vertelde dat ik voor een thuiszorg organisatie werk als huishoudelijk medewerkster, dat ik het heerlijk vind om met de mensen in contact te zijn, ze echt te kunnen helpen,
Ook gaf ik aan dat ik nog andere dingen in mag vullen voor de organisatie.
Maar, in mijn hoofd, niet op psychologisch gebied.
Daar was ze het niet mee eens, juist in mijn werk kan ik veel ervaring op doen.
Ik kom bij verschillende mensen, ben er best een tijd, leer mensen en hun gewoontes kennen.
Daarnaast probeer ik hen persoonlijk te bereiken, heb ik interesse in hun als mens.
Wie het dan ook zijn, wat ze hebben gedaan.
Ja soms help ik mensen rommel opruimen, als de chaos te groot is.
Als ik dat doe merk ik, dat er in hun hoofd ook dingen opgeruimd, geordend, weg gegooid worden.
Na haar reactie zie ik pas hoeveel ik eigenlijk al op dit gebied werk.
Gewoon vanuit mijn natuurlijke manier van omgaan met mensen.
Dat was zo mooi...
Ze stelde de vraag vooral door de cijfers die ik haal.
Het verbaasd mij ook telkens weer....
Ik doe een thuisopleiding en stuur telkens mijn huiswerk op en met resultaat...
Op mijn lijst staat nu 25 keer een 9,5 en drie keer een 9.
Ik moest lachen om mijn broer die zei: wel jammer die 9,5 kan je nog steeds je naam niet schrijven?!
Daar houden we het dan maar op, ik blijf het oefenen.
Het is ook zo'n lastige naam om te spellen.
Zoals ik als reactie schreef bij mijn blog van 12 september: als God wil dat ik dit doe dan zal Hij mij helpen op de weg er naar toe.
Dat echt mogen ervaren maakt mij zo dankbaar, dat is iets wat mij blijft raken!
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com