Doorgaan naar hoofdcontent

Geef het leven jouw kleur


Ik heb in mijn leven vaak het gevoel gehad dat ik anders was, dat ik mij niet herkende in de mensen om mij heen.
Nu ben ik iemand die snel de schuld bij mezelf neerleg.
Daarnaast heb ik mij jaren aangepast aan anderen en verwachtingen van anderen willen bevredigen.
Hierdoor raakte ik mijn eigen kleur kwijt.
Voelde het alsof ik gevangen zat in een wereld waarin ik niet mezelf kon zijn!
Toen ik vrij kwam van die wereld, door een crisis in mijn leven, kreeg ik ruimte.

Ruimte om opnieuw te kiezen welke kleur ik wilde zijn.

De kleur van anderen, om erbij te horen, niet op te vallen, te voldoen aan de verwachtingen?
Nee!
Ik koos iets anders.
Iets waarvoor ik nog steeds onwijs dankbaar ben.
Dat ik die keus kon maken.
Er was voor mij een nieuwe kans.

Ik geef de samenleving een beetje mee van mijn kleur, inplaats van dat ik de kleur van de samenleving aanneem.
Kleur je mee?




Reacties

  1. ik weet dat bedoelt dat je je zelf moet zijn, maar ik ken niemand die zich niet aanpast aan de situatie dat heet namelijk het leven, Zo is het, je hoeft je niet onder te laten sneeuwen natuurlijk, ik denk dat je dat bedoelt,
    maar er zijn veel pleasers op de wereld. Ik vind het fijn dat je het nu leuk hebt, ik lees graag positieve dingen,groetjes Alie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ben jij wat de wereld wil dat je bent, kleur jij de kleur die de wereld jouw wil opleggen, of geef je jou kleur af in de wereld. Inderdaad zal je altijd aanpassen aan mensen om je heen, maar bepalen ze wie jij bent? Of is er een balans tussen jezelf zijn en aanpassen. Ik was lange tijd de kleur die anderen wilde dat ik zou zijn. Wat vermoeiend was, zeker doordat iedereen wilde dat ik een ander was. Daardoor was ik mijn eigen kleur een beetje verloren.

    Dank je wel voor je reactie Alie, veel lees plezier.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...