Iedere crisis heeft een doel.
Het is het moment waarop je door keuzes beter verder kan of de keuze kan maken voor stilstand of zelfs terug val.
Niet iedereen ziet dat er een keuze is tussen deze twee.
Soms is het nodig om tot een crisis te komen.
Vaak komen er crisissen als je altijd een keuze gemaakt hebt die je eigenlijk niet had moeten maken.
Toch is er telkens weer opnieuw de kans om de juiste keuze te maken.
Het is aan ons hoe we met die keuze omgaan.
Het kan zo zwaar voelen als je in een crisis sta.
Probeer eens om te kijken, waardoor kwam je op dit punt?
Wat heb je altijd gekozen dat het hier beland is.
Zie dit als een periode waarin je terug kan kijken, kan bezinnen of dit is wat je wilt.
Het is het moment dat je kan gaan kiezen, ga ik zo verder, of verander ik iets.
Vaak zijn kleine veranderingen, toch uiteindelijk grote stappen.
Je zal namelijk merken als er iets kleins anders gaat, dat alles anders gaat lopen.
Vele crisissen heb ik meegemaakt.
Soms vaker op hetzelfde punt terecht gekomen.
Als ik terug kijk weet ik wat mijn valkuil is, wat overigens mag, het hoort bij mij.
Toch merk ik dat ik telkens op een crisis kom wat betreft deze valkuil.
Wil ik dat, accepteer ik dat dit bij mij hoor?
Of ga ik er iets aan doen door iets anders te gaan doen?
Vragen waar ik lang mee geworsteld heb, ook vooral met de vraag, wil God dat ik er iets mee doe?
Mijn valkuil is:
Mensen over mijn grenzen laten gaan, niet mijn grens bewaken.
Het is iets wat ik ook nooit geleerd heb, dat ik mag zeggen nee, en dat er naar geluisterd werd naar mijn grens.
God laat mij groeien, wil mij laten zien:
De oude ik is voorbij, ik ben nieuw.
Mensen om mij heen moeten er aan wennen, dat ik in de situaties dat ik normaal gesproken mensen over mijn grens liet komen en mezelf achteruit schoof, nu opsta.
Dat ik op die grens ga staan en duidelijk laat merken dat het de grens is.
Mijn grens mag er zijn, ik accepteer de grens van anderen ook!
Ik mag leren, daarom brengt God mij telkens opnieuw op dat punt, het punt waarop ik mag kiezen.
Het is aan mij hoe ik uit de crisis kom en hoe ik opsta.
Hij houd van mij, ook als ik kies om toch weer de grens te laten overschrijden.
Maar elke keer als het mij lukt om mijn grens te bewaken kan ik die ervaring meenemen.
Kan ik daar aan terug denken bij de volgende crisis.
Weet je nog, toen kon je het ook!
Het is het moment waarop je door keuzes beter verder kan of de keuze kan maken voor stilstand of zelfs terug val.
Niet iedereen ziet dat er een keuze is tussen deze twee.
Soms is het nodig om tot een crisis te komen.
Vaak komen er crisissen als je altijd een keuze gemaakt hebt die je eigenlijk niet had moeten maken.
Toch is er telkens weer opnieuw de kans om de juiste keuze te maken.
Het is aan ons hoe we met die keuze omgaan.
Keuzes
Het kan zo zwaar voelen als je in een crisis sta.
Probeer eens om te kijken, waardoor kwam je op dit punt?
Wat heb je altijd gekozen dat het hier beland is.
Zie dit als een periode waarin je terug kan kijken, kan bezinnen of dit is wat je wilt.
Het is het moment dat je kan gaan kiezen, ga ik zo verder, of verander ik iets.
Vaak zijn kleine veranderingen, toch uiteindelijk grote stappen.
Je zal namelijk merken als er iets kleins anders gaat, dat alles anders gaat lopen.
Vele crisissen heb ik meegemaakt.
Soms vaker op hetzelfde punt terecht gekomen.
Als ik terug kijk weet ik wat mijn valkuil is, wat overigens mag, het hoort bij mij.
Toch merk ik dat ik telkens op een crisis kom wat betreft deze valkuil.
Wil ik dat, accepteer ik dat dit bij mij hoor?
Of ga ik er iets aan doen door iets anders te gaan doen?
Vragen waar ik lang mee geworsteld heb, ook vooral met de vraag, wil God dat ik er iets mee doe?
Mijn valkuil is:
Mensen over mijn grenzen laten gaan, niet mijn grens bewaken.
Het is iets wat ik ook nooit geleerd heb, dat ik mag zeggen nee, en dat er naar geluisterd werd naar mijn grens.
God laat mij groeien, wil mij laten zien:
De oude ik is voorbij, ik ben nieuw.
Mensen om mij heen moeten er aan wennen, dat ik in de situaties dat ik normaal gesproken mensen over mijn grens liet komen en mezelf achteruit schoof, nu opsta.
Dat ik op die grens ga staan en duidelijk laat merken dat het de grens is.
Mijn grens mag er zijn, ik accepteer de grens van anderen ook!
Ik mag leren, daarom brengt God mij telkens opnieuw op dat punt, het punt waarop ik mag kiezen.
Het is aan mij hoe ik uit de crisis kom en hoe ik opsta.
Hij houd van mij, ook als ik kies om toch weer de grens te laten overschrijden.
Maar elke keer als het mij lukt om mijn grens te bewaken kan ik die ervaring meenemen.
Kan ik daar aan terug denken bij de volgende crisis.
Weet je nog, toen kon je het ook!
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com