We weten dat de schepping zucht en in barensnood verkeert.
Dat las ik in Romeinen 8:18 en is zo waar, als ik kijk naar wat er allemaal gebeurd op de wereld, de vele mensen die zuchten van alle ellende.
Hebben jullie ook weleens dat gevoel, pff waarom toch al die ellende?
De pijn die veel mensen lijden, het onrecht wat elkaar aangedaan word.
Wanneer stopt dit?
Ja wat eigenlijk?
We zijn allemaal aan zinloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar door hem die haar daaraan onderworpen heeft.
We zijn misleid, we zijn verleid, we hebben het kwade in ons zelf gehaald en dat kwaad, dat zit er goed in.
Bij ons allemaal!
Het kwade is in de wereld gekomen, we maken allemaal dingen mee die ons pijn doen.
Wij zijn gebroken, de wereld is gebroken.
Maar we mogen uitzien, verlangen, en hoop houden.
De schepping zal bevrijd worden, met verlangen kijkt de schepping er naar uit, naar het moment dat de kinderen van God geopenbaard worden zoals Paulus ook schreef in Romeinen 8.
Alles en iedereen kijkt uit naar een einde van de ellende, de pijn en het verdriet.
En als je lijd, in deze gebroken wereld, dan word je verlangen naar dat moment, alleen nog maar sterker.
Maar weet, dat het lijden hier op aarde maar tijdelijk is.
Liever nu lijden en straks genieten in het Koninkrijk van God.
Laat Gods licht schijnen in de barsten en scheuren van je hart.
Soms denk ik, nee Hij zal je niet herstellen, soms gebruikt Hij juist die scheuren en barsten, om goed door naar buiten te kunnen schijnen.
Hij doet geen nieuwe wijn in oude zakken toch?
Niet herstellen, maar vernieuwen.
Hou vol, want de heerlijkheid die ons geopenbaard zal worden is zoveel meer dan dat we lijden zullen.
Ik wil je deze tekst meegeven om te kunnen (over)leven in deze gebroken wereld:
Dat las ik in Romeinen 8:18 en is zo waar, als ik kijk naar wat er allemaal gebeurd op de wereld, de vele mensen die zuchten van alle ellende.
Hebben jullie ook weleens dat gevoel, pff waarom toch al die ellende?
De pijn die veel mensen lijden, het onrecht wat elkaar aangedaan word.
Wanneer stopt dit?
Ja wat eigenlijk?
Dit gebroken leven!
We zijn allemaal aan zinloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar door hem die haar daaraan onderworpen heeft.
We zijn misleid, we zijn verleid, we hebben het kwade in ons zelf gehaald en dat kwaad, dat zit er goed in.
Bij ons allemaal!
Het kwade is in de wereld gekomen, we maken allemaal dingen mee die ons pijn doen.
Wij zijn gebroken, de wereld is gebroken.
Maar we mogen uitzien, verlangen, en hoop houden.
Ooit komt er een dag
Dat de Vader onze tranen wist!
De schepping zal bevrijd worden, met verlangen kijkt de schepping er naar uit, naar het moment dat de kinderen van God geopenbaard worden zoals Paulus ook schreef in Romeinen 8.
Alles en iedereen kijkt uit naar een einde van de ellende, de pijn en het verdriet.
En als je lijd, in deze gebroken wereld, dan word je verlangen naar dat moment, alleen nog maar sterker.
Maar weet, dat het lijden hier op aarde maar tijdelijk is.
Liever nu lijden en straks genieten in het Koninkrijk van God.
Laat Gods licht schijnen in de barsten en scheuren van je hart.
Soms denk ik, nee Hij zal je niet herstellen, soms gebruikt Hij juist die scheuren en barsten, om goed door naar buiten te kunnen schijnen.
Hij doet geen nieuwe wijn in oude zakken toch?
Niet herstellen, maar vernieuwen.
Hou vol, want de heerlijkheid die ons geopenbaard zal worden is zoveel meer dan dat we lijden zullen.
Ik wil je deze tekst meegeven om te kunnen (over)leven in deze gebroken wereld:
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com