Gezinsavond 3: Gods weg gaan ook als er geen weg lijkt

Afgelopen twee gezinsavonden ging het over Gods weg gaan.
Nu wil ik daar weer een ander onderdeel van bekijken samen met de kindjes.

We hebben gelezen uit Exodus 14, God stuurde Israël een andere weg, Hij waarschuwde Mozes al dat Egypte achter hen aan zal komen maar dat Hij hen zal laten winnen.
Dat Israël bang werd en smeekte tot God!
Er was geen weg, voor was de zee, opzij waren de bergen en achter hen waren de Egyptenaren.
Ze konden alleen  naar boven en dat deden ze.

Ondertussen gingen ze ook naar hun leider.
De zorgen, de angst, het bracht een boosheid en een klagen over hen.
Herken je dat?
Ik wel, als het tegen zit dan zoek ik mensen om even mijn hart uit te storten.
Niet altijd meen ik alles wat ik zeg, maar ik voel het op dat moment wel (gevoel kan je zo misleiden).
Als ik dan mijn hart uitgestort heb en ik denk na over wat ik allemaal zei, denk ik:

Hoe durfde ik dat te denken?
Hoe durfde ik dat te zeggen?

Zo ging het ook bij de Israëlieten, ze zeiden tegen Mozes:

Waarom heb je ons uit Egypte gehaald?
Om te laten sterven in de woestijn?
We hadden beter in Egypte kunnen blijven als slaaf, daar kunnen sterven!

Angst maakte hen onredelijk.
Het zorgde ervoor dat ze verlamde en geen weg meer zagen.
Ja ze kenden God wel, maar ze hadden nog geen Bijbel zoals wij.
En wij, met Gods Woorden hebben nog moeite om niet te mopperen, om open te blijven staan voor Gods mogelijkheden ook al zien wij allemaal onbegaanbare wegen.

Daar stonden ze.
De oplossing van de Israëlieten?
Naar Mozes hun leider.
Wat deed Mozes?
Hij ging bidden tot God.
Ook hij koos de weg omhoog!
De enige weg die er altijd is, hoe moeilijk je het ook hebt, naar boven is de weg vrij.

God zei: Mozes waarom bid je?

Ja God had al beloofd dat het Zijn volk zou laten overwinnen om zo de Egyptenaren te laten zien dat Hij God was en met Israël was.
Dus waarom bad hij eigenlijk?
Het was zijn enige weg!
God bevestigde nogmaals Zijn woord, alsof Hij wilde laten merken, luister Mozes, je kan mij vertrouwen.
Mozes kreeg een opdracht.
Hoe zou hij over die opdracht gedacht hebben?
Waarom bidden wij eigenlijk?

Steek je stok boven het water.
Ik zal een pad maken zodat jullie droog naar de overkant kunnen.

Door een stok een pad door de zee?
Nee het was niet de stok, God gebruikte dat voorwerp, maar het was Hij zelf die dat pad maakte.
Waar geen weg was, maakte Hij een pad voor Zijn volk, voor Zijn oogappel.
Ze konden droog naar de overkant.

Ik vroeg de kindjes een paar vragen:
Waar was Israël bang voor?

-Voor de soldaten en paarden van Farao, en ze konden niet verder er was geen weg meer, alleen terug, maar dan zouden ze sterven.

Ben jij weleens bang geweest?

-Ja ze waren weleens bang geweest, van heel verschillende dingen.

Wat deed jij toen?

-Ze gingen bidden, of riepen/kwamen naar mij.

Welke weg had God voor Israël?


Dwars door de zee, terwijl het voor Israël leek alsof dat geen weg was, maakte Hij een pad.

Ik had werkbladen uitgeprint op Bijbel idee wat bij dit onderwerp past.

   
Zo gingen we aan de slag met golven tekenen en een muur van water maken met de golven.
Een pad dwars door die golven heen, naar de andere kant van het water.
Daarboven schreven we heel groot:

God maakt de weg, als wij geen uitweg zien!

Rond het werken schreven de kinderen allemaal kernwoorden uit het verhaal.
Op deze manier hebben ze er goed over kunnen nadenken en hebben we ervan kunnen leren.
Wat mogen wij doen als we geen weg meer zien.
Als er om ons heen alleen maar gevaren dreigen.
De weg naar boven is altijd vrij!

Dat God overal bij is en dingen kan die wij niet eens kunnen bedenken.

Toen we klaar waren zongen we Mirjam's overwinningslied, een lied waar ik sinds afgelopen week elke dag  mee wakker word.

De koning van Egypteland

trok al zijn legers saam

Ons lot was echter in God's hand

Geprezen zij Zijn naam

Zingt de Heer want Hij is hoog verheven

het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee

Zingt de Heer want Hij is hoog verheven

het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee