Doorgaan naar hoofdcontent

Gezinsavond 3: Gods weg gaan ook als er geen weg lijkt

Afgelopen twee gezinsavonden ging het over Gods weg gaan.
Nu wil ik daar weer een ander onderdeel van bekijken samen met de kindjes.






We hebben gelezen uit Exodus 14, God stuurde Israël een andere weg, Hij waarschuwde Mozes al dat Egypte achter hen aan zal komen maar dat Hij hen zal laten winnen.
Dat Israël bang werd en smeekte tot God!
Er was geen weg, voor was de zee, opzij waren de bergen en achter hen waren de Egyptenaren.
Ze konden alleen  naar boven en dat deden ze.

Ondertussen gingen ze ook naar hun leider.
De zorgen, de angst, het bracht een boosheid en een klagen over hen.
Herken je dat?
Ik wel, als het tegen zit dan zoek ik mensen om even mijn hart uit te storten.
Niet altijd meen ik alles wat ik zeg, maar ik voel het op dat moment wel (gevoel kan je zo misleiden).
Als ik dan mijn hart uitgestort heb en ik denk na over wat ik allemaal zei, denk ik:

Hoe durfde ik dat te denken?
Hoe durfde ik dat te zeggen?

Zo ging het ook bij de Israëlieten, ze zeiden tegen Mozes:

Waarom heb je ons uit Egypte gehaald?
Om te laten sterven in de woestijn?
We hadden beter in Egypte kunnen blijven als slaaf, daar kunnen sterven!

Angst maakte hen onredelijk.
Het zorgde ervoor dat ze verlamde en geen weg meer zagen.
Ja ze kenden God wel, maar ze hadden nog geen Bijbel zoals wij.
En wij, met Gods Woorden hebben nog moeite om niet te mopperen, om open te blijven staan voor Gods mogelijkheden ook al zien wij allemaal onbegaanbare wegen.

Daar stonden ze.
De oplossing van de Israëlieten?
Naar Mozes hun leider.
Wat deed Mozes?
Hij ging bidden tot God.
Ook hij koos de weg omhoog!
De enige weg die er altijd is, hoe moeilijk je het ook hebt, naar boven is de weg vrij.

God zei: Mozes waarom bid je?

Ja God had al beloofd dat het Zijn volk zou laten overwinnen om zo de Egyptenaren te laten zien dat Hij God was en met Israël was.
Dus waarom bad hij eigenlijk?
Het was zijn enige weg!
God bevestigde nogmaals Zijn woord, alsof Hij wilde laten merken, luister Mozes, je kan mij vertrouwen.
Mozes kreeg een opdracht.
Hoe zou hij over die opdracht gedacht hebben?
Waarom bidden wij eigenlijk?

Steek je stok boven het water.
Ik zal een pad maken zodat jullie droog naar de overkant kunnen.


Door een stok een pad door de zee?
Nee het was niet de stok, God gebruikte dat voorwerp, maar het was Hij zelf die dat pad maakte.
Waar geen weg was, maakte Hij een pad voor Zijn volk, voor Zijn oogappel.
Ze konden droog naar de overkant.

Ik vroeg de kindjes een paar vragen:
Waar was Israël bang voor?

-Voor de soldaten en paarden van Farao, en ze konden niet verder er was geen weg meer, alleen terug, maar dan zouden ze sterven.

Ben jij weleens bang geweest?

-Ja ze waren weleens bang geweest, van heel verschillende dingen.

Wat deed jij toen?

-Ze gingen bidden, of riepen/kwamen naar mij.

Welke weg had God voor Israël?


Dwars door de zee, terwijl het voor Israël leek alsof dat geen weg was, maakte Hij een pad.

Ik had werkbladen uitgeprint op Bijbel idee wat bij dit onderwerp past.



   
Zo gingen we aan de slag met golven tekenen en een muur van water maken met de golven.
Een pad dwars door die golven heen, naar de andere kant van het water.
Daarboven schreven we heel groot:

God maakt de weg, als wij geen uitweg zien!

Rond het werken schreven de kinderen allemaal kernwoorden uit het verhaal.
Op deze manier hebben ze er goed over kunnen nadenken en hebben we ervan kunnen leren.
Wat mogen wij doen als we geen weg meer zien.
Als er om ons heen alleen maar gevaren dreigen.
De weg naar boven is altijd vrij!
Dat God overal bij is en dingen kan die wij niet eens kunnen bedenken.









Toen we klaar waren zongen we Mirjam's overwinningslied, een lied waar ik sinds afgelopen week elke dag  mee wakker word.

De koning van Egypteland
trok al zijn legers saam
Ons lot was echter in God's hand
Geprezen zij Zijn naam
Zingt de Heer want Hij is hoog verheven
het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee
Zingt de Heer want Hij is hoog verheven
het paard en zijn ruiter stortte Hij in zee






Reacties

  1. Ik geniet van jullie gezinsavondverslagjes... Heel veel liefs voor jullie drietjes....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Goed zo Siejacoba, geniet maar lekker mee! Snel weer eens echt afspreken, gezellig!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste