Schrijfgelukjes

Op 13 Juli deed ik met een blog mee aan de bloghop van die maand. Je kan hem nog lezen:  Bloghop Juli: Rond de tafel Het thema was toen rond de tafel. Ik moest eerlijk bekennen dat het aan tafel eigenlijk soms best een strijd was. Dat was iets wat ik niet wilde, maar waar ik toch telkens in terecht kwam. Eten duurde met gemak een uur. Het werd verschoven, er werd door geroerd, naar gekeken en aan geroken. Maar het eten zelf ging zo langzaam. Zoveel wilde er ook helemaal niet in! Ik had al veel geprobeerd, en besloot toen, het maakt niet uit.... Vanaf nu ga ik gewoon eten wat ik lekker vind en eten ze dat gewoon mee. En dat werkt aardig. Wij eten heerlijk, mijn vriend en ik, en moeten eigenlijk bekennen we eten wel echt heel erg lekker. Soms ook lekker buiten de deur, lekker samen. Maar ook gewoon met de kindjes. En wat blijkt nu? Het werkt! Zo goed zelfs dat onze dochter zo goed gegeten had dat we zeiden: Als je zo goed eet dan kan je met ons mee uit eten! Da...

Vandaag was ik aan het werk bij een mevrouw waar ik zo'n fijne klik mee heb. We hadden een mooi gesprek, waarin zij zorgen uitten over iemand die zij kon. Ze maakte zich zorgen op geestelijk gebied. De mevrouw waarover ze zorgen maakt is ziek en gelooft in God, dat is een heerlijk iets om te weten. Toch zijn er zorgen, want mevrouw zegt dingen als: -Ik zal alleen maar slechter worden. -Overgaan zal het nooit. Ik zelf dacht toen: daar is toch ook niets vreemd aan. Zoveel mensen zeggen dat, ik kan daar niks fouts in zien. Totdat we verder gingen praten en er een heel nieuw perspectief kwam: Wij zijn anders dan de wereld, maar dat blijkt tegenwoordig nog maar uit zo weinig! We doen precies dezelfde dingen, ja er is een verschil wij gaan het verbergen. Ook praten we vaak op dezelfde manier. We leven zoals de wereld leeft. Waarin zijn wij nu het licht in de wereld? Onderscheiden wij ons nog wel echt? Welk beeld van onze God geven wij aan de wereld? De wereld zegt ...

Met ons alle drie! Het zette onze toekomst op z'n kop. Wat bracht het vragen, en een geregel. Mijn hoofd zat vol met dingen die ik moest vergeten, tegelijk moest ik 2 maanden volledig alleen voor de kindjes zorgen. En dat.... Werd een hele taak! Zij hadden ook heel veel vragen. Eigenlijk vanaf het moment, dat ik, met een brok in mijn keel aan mijn kindjes vertelde: Papa en mama gaan scheiden. We gaan allebei in een eigen huis leven. Wij zijn dan niet meer getrouwd, en horen niet meer bij elkaar. Hun leven veranderde totaal. Papa was er niet, en ze zouden gaan merken dat papa heel lang niet kwam. Voor een kind, dat normaal toch elke dag beide ouders ziet, heel moeilijk. Ze werden onzeker over heel veel dingen. Vragen buitelde door hun hoofd, sommige wisten ze knap te verwoorden. Maar een heleboel was nog veel te ingewikkeld, ze begrepen er nog niks van, hadden daar nog geen woorden voor. Toch hadden al die gevoelens waar nog geen woorden voor gevonden waren al ...

Gisteren schreef ik een blog over een beeld wat neergezet werd om in beeld te brengen wat er in mijn leven gebeurd was. De keuzes die ik had gemaakt hadden invloed gehad op hoe ik mij nu voelde. Je kan erover lezen in mijn blog:  Een mooi beeld Vandaag wil ik daarop verder gaan. Mijn coach had dit beeld verteld en uitgelegd. Ik begreep het direct. Toch was het zo moeilijk om te veranderen. Als ik ging praten, of als ik voelde, dan voelde ik nog steeds hetzelfde, ik sprak nog steeds vanuit dezelfde bron. Het is niet mogelijk, ik kan het niet, dat durf ik nooit... Ik kreeg een opdracht, Petrina ga eens op mijn stoel zitten. Ook toen de reactie: nee dat kan niet. Hij gaf aan, o ja wel hoor, dat kan prima, ik bied je mijn stoel toch aan. Nee ik durfde echt niet. Hij zag dat ook en respecteerde die grens. Toch moest ik uit die comfortzone, door te doen zou ik mijn denken kunnen beïnvloeden. Hij moest lachen en zei nog, let maar op, er komt een tijd, dan zit jij hetzelf...

Mijn leven kon pas beginnen toen ik mijn angsten wist te overwinnen. De angsten die ik had waren vooral gericht op wat anderen vonden en dachten van mij, of wat als ik iets niet kan, dat ik iedereen tot last ben en tot niets in staat ben. Het falen, niet voldoende zijn voor iemand, of niet goed genoeg zijn ergens in. Daarbij was falen iets wat bijna niet ontlopen kon worden, zo lastig, want mijn lat had ik hoog gelegd. Het was zo moeilijk om daardoor te leven. Continu was ik aan het meten, aan het analyseren. Dat maakt moe, maar tegelijk ook moedeloos. We zien namelijk niet wat er is, we zien enkel waar wij de focus op leggen. Er is nog zoveel meer dan dat wat bij ons doordringt. De angsten hebben mij echt erg belemmerd en ik heb het aangekaart toen ik bij mijn coach was. Kwetsbaar zijn, daardoor liet ik volgens hem mijn kracht zien. Dat ik durfde en kon verwoorden waar ik tegen aan liep. En dat waren veel dingen... Hij legde mij heel duidelijk uit waarom mijn angst zo...

Vorige week moesten we helaas het gezinsmoment overslaan. Zoonlief was erg ziek, had eerst overgegeven en daarna dagen lang koorts, hoofdpijn en zwakte in zijn spieren. Hij vond het niet leuk als ik alleen met zijn zusje wat ging doen, dat snap ik heel goed. Dus hebben we één keer overgeslagen. Vandaag mochten we weer, en dat hebben ze onthouden ook, want direct vroegen ze: Mogen we dan twee werkjes maken? Uhm nou, nee. We maken één leuk werkje anders is het echt teveel. Vandaag ging het over Noach en zijn familie in de ark. Ik las het verhaal uit de Bijbel en ondertussen aten ze allebei nog een papje. Noach moest een ark bouwen, God had dat laten weten, en ook precies hoe het moest worden. 120 Jaar had Noach gebouwd, was hij bespot, hoe komt hij op het idee. Waarom zou alles wat leeft vergaan? Ja waarom wilde God dat eigenlijk? Dat is wat ik vroeg aan de kindjes. Omdat de mensen steeds meer verkeerde dingen deden en dat er daardoor veel bloed vloeide, veel tr...

Gisteren voelde ik het weer, het rare is dat ik er pas achteraf bewust van was. Dat heb ik zo vaak. Ik werd wakker en was eigenlijk echt heel sjaggo opgestaan. Hoorde hoe ik harder praatte dan dat ik wilde, dat ik kortaf reageerde en eigenlijk baalde ik daarvan. Door het te erkennen bij mezelf maakte ik mij bewust dat ik zo niet wilde reageren en daardoor kon ik het stoppen. Ik dacht aan de dag die voor mij lag, wat ik allemaal moest en had zoiets, heel erg, pfff vanavond ook nog werken. Dat is een rare gedachte, want ik doe het juist enorm graag! Mijn vader had een vrije avond en mijn hoofd ging zelfs een oplossing bedenken voor als ik af zou bellen...... Maar iets in mij was sterker, en zei: nee dat kan echt niet, je kan gewoon werken, je mankeert niks en je vader heeft wel vrij verdiend! De kindjes had ik op school gebracht, ik ging leren. Drie pittige lessen heb ik afgerond, heerlijk om weer te leren maar het kost tijd en vraagt energie en vooral ruimte in mijn hoofd. ...

Met de groep loop ik terug naar de bron waar we Hem achterlieten, wij gingen iets te eten halen en Hij zou uitrusten. We praten druk maar worden stil. Jezus is in gesprek, terwijl op deze tijd, nu het zo warm is, toch eigenlijk niemand water zou moeten halen. Hij is in gesprek  met een vrouw. Niemand zegt meer iets. Wat zullen de andere discipelen denken? We kwamen bij de put aan, en nu ik mijn broeders aankeek, keken we allemaal verwonderd. Toch was er  niemand die durfde te vragen: Waarom praat U met deze vrouw? We gaven Jezus wat te eten aan, maar Hij weigerde te eten. Hij zei iets tegen ons wat mij nieuwsgierig maakte: Mijn eten, mijn spijs is, dat ik doe  wat Hij die Mij gezonden heeft van Mij vraagt. Zijn werk volbrengen dat is mijn maaltijd. Wat bedoelde Hij nou? Is er soms iemand geweest, heeft iemand Hem eten gegeven? Waren ze nu voor niets naar eten wezen zoeken? Ik begrijp het wel, die gedachten. Die verwonderde gezi...

De regenboog blijft zoiets bijzonders. Altijd als ik hem zie denk ik aan Gods belofte, verbaasd het mij hoe trouw Hij is! Zoveel geduld moet Hij hebben... Totdat ik las in Genesis dat God de regenboog maakt en aan de lucht zet, zodat telkens als Hij de boog ziet Hij weer weet wat Hij Noach en zijn nakomelimgen (wij) beloofd heeft. Niet alleen ik heb de boog nodig om te weten dat Hij Zijn verbond trouw is, God heeft de boog ook nodig. Dat te beseffen bracht verbinding en een diep besef... Niet alleen ik, of andere mensen misschien met mij, vinden het lijden in de wereld afschuwelijk om te horen, te zien, te ervaren. Hij zounook zo graag anders zien! Net als in de tijd dat Noach leefde... Wij leven niet anders als toen! Al de ellende die Hij moet aanschouwen. Zijn hart huilt bij het zien van de vele mensen die gebroken of gewond, letterlijk of figuurlijk, door het leven gaan. Ooit greep God in, het bloed, het leed het was teveel! En nu is dat ook zo. Ondanks dat leed...

Op 12 September ben ik begonnen met een nieuwe uitdaging, een hele nieuwe stap. Je kan daarover lezen in de blog die ik gemaakt heb die dag:  Een nieuwe stap Toen nog spannend, en voor mij onzeker hoe het zou gaan lopen. Nu 4 maanden verder kan ik zeggen: Dit is zeker wat ik heel erg leuk vind!  Het leren op zich vind ik al heel fijn. Nieuwe dingen leren het zorgt dat ik weer verder groei. Na toch een hele tijd dat ik daar geen ruimte voor had. Dat ik blij was met alles kunnen redden, kan ik nu zelfs verder ontwikkelen. Het doet mij goed om dit te merken. Ik ben er zo dankbaar voor dat ik dit kan! Ook kan ik zeggen: Het past zo goed bij mij! Dat is ook wat ik als reactie krijg. Er werd gevraagd of ik al in de psychologische wereld aan het werk ben. Ik moest ontkennen maar vertelde dat ik voor een thuiszorg organisatie werk als huishoudelijk medewerkster, dat ik het heerlijk vind om met de mensen in contact te zijn, ze echt te kunnen helpen, Ook gaf ik aan da...

Wie oren heeft.. Een zin die in Openbaringen vaak herhaald word. Wie oren heeft die hoort wat de Geest tot de gemeente zegt. En dat is lastig. In onze maatschappij, en ik doe daar ook aan mee, is luisteren erg moeilijk. Praten gaat ons beter af. Zelf merk ik dat ik het heel moeilijk vind om te luisteren en dan mijn mond te houden. Ik wil mensen laten merken dat ik ze hoor, dat ik ze begrijp. Heel gauw neem ik het van mensen over, of vul ik dingen in. Nu merk ik het, ben er op aan het letten, en kreeg er gisteren een mooie vraag over: Waarom vul je zo in? Ik ben enthousiast, mijn woorden en gedachten gaan snel, en vaak heb ik ook echt aan een half woord genoeg en is tijd toch kostbaar. Jammer en iets waar ik, nu ik er bewust van ben op wil letten. Door eens bewust anders te proberen te reageren. Mijn mond in bedwang te houden en mijn invulling in mijn hoofd, voor mezelf te laten. Als luisteraar zit je in een kwetsbare positie. Je kan het gesprek maken of breken. Als je teveel r...

Veel mensen zijn op zoek. Ze missen iets, voelen zich onrustig of ze voelen zich niet compleet. Soms vinden ze iets wat hun behoefte beantwoord, wat hun voor even tevreden stelt. Maar al gauw komt daar weer een nieuw verlangen of word toch dat verlangen wat tevreden gesteld werd weer wakker en vraagt naar meer, naar dieper, naar langer, naar beter. Deze zoektocht brengt ons naar verschillende punten, veel al ook gestuurd door mensen die we hierover spreken, dingen die we vinden of lezen over onze behoefte. Vele dingen worden geprobeerd en aangewend. Jezus vroeg het ook: Wat zoeken jullie? En Hij bood het hen direct aan. Dat kunnen we lezen in Johannes 1 vanaf vers 39. Twee discipelen, volgelingen van Johannes de Doper volgden Jezus en Hij zich omdraaiende vroeg hen: Wat zoekt u? Ze zeiden waar woont U? En Hij nam ze mee, kom en zie. Ze kwamen en zagen en bleven die dag. Later blijkt dat ze nog vele jaren bij Hem bleven! Jezus vraagt nu ook aan de mensen, die van Hem gehoord...

Jezus werd na de verzoeking in de woestijn een tijd met rust gelaten door satan. Door de kracht van de Heilige Geest ging Jezus terug naar Galilea. Daar gaf Hij uitleg over God, en Hij werd bewonderd in de gehele omgeving. Ja zo gaat dat als er iets bijzonders is. Dan gaat het als een lopend vuurtje! Overal hoorde de mensen over Jezus en over wat Hij leerde. Gods boodschap verspreidde zich en werd overal als bijzonder gezien. Juist doordat het zo bijzonder was werd het door verteld. Jezus is opgegroeid in Nazareth. Nou daar horen ze ook heus wel wat er allemaal over Hem verteld word. De timmermansjongen, de zoon van Jozef, die verteld allemaal bijzondere dingen over God, en Hij kan bijzondere dingen door de Heilige Geest die in Hem woont. Lukas 4: 16 - 22b En Hij kwam in Nazareth, waar Hij opgevoed was, en ging naar Zijn gewoonte op de dag van de sabbat naar de synagoge, en Hij stond op om te lezen. En aan Hem werd het boek van de profeet Jesaja gegeven, en toen Hij het...

We waren vorige week, het jaar gestart met een werkje over de schepping. Vandaag gaan we daar verder en hadden we het over de zondeval. Dat was volgens Richard een test van God, wie willen we nu echt volgen. En Adam en Eva kozen voor het volgen van zichzelf. Mooi want daar kon ik mee verder. En jij dan? Maar ook ik? Wij krijgen die test ook! Wie volg jij dan? God of jezelf of misschien nog iets of iemand anders? Gehoorzaam zijn, we zouden het allemaal moeten kunnen. We weten echt wel wanneer we iets doen wat goed is, of als we iets doen wat verkeerd is! Je voelt dat diep van binnen. Daardoor zouden we allemaal in staat zijn om het goede te doen. Maar doen we dat ook? Wat gebeurde er nog meer bij de zondeval? Adam gaf Eva de schuld, en Eva de slang.... Dat is iets wat wij nu nog doen. We zien wel de fout van iemand anders, maar nemen geen verantwoordelijkheid voor onze eigen fouten. Belijden niet onze fout maar spreken over de fout van al die andere mensen. Veel m...

Als God in je mag leven, dan heb je alles ontvangen wat je nodig hebt! Dan groeit er iets in je hart wat zo ongelofelijk mooi is. Jezus mag en kan dan groeien in je hart. Dat is een heel groei proces. Maar tegelijk zo heerlijk om te weten! Toen Jezus in je hart mocht komen wonen gaf Hij je alles om Zijn woord te verstaan. Zijn stem te verstaan. Om Hem te leren kennen. Op het moment dat ik mij echt bewust werd wat Jezus voor mij heeft gedaan, wat Hij elke dag opnieuw voor mij doet, en wat Hij mij beloofd heeft, kon ik mij beter aan Hem overgeven. Dat besef kwam zo diep bij mij binnen dat ik Hem durfde te vertrouwen. En stapje voor stapje heb ik daardoor meer durven ontspannen. Telkens liet Hij mij zien, dat Hij weet wie ik ben, wat ik nodig heb, dat Hij echt voor mij zal zorgen. Daardoor konden alle angsten, waar ik zolang onder geleefd heb (eerst zelfs onbewust) verdwijnen. Hij gaf iets nieuws in mijn hart. Vertrouwen, ik mocht zien door Zijn ogen wie ik werkelijk ben,...

Wat kan dat moeilijk zijn. We weten dat we allemaal zonden doen. Het maakt je kwetsbaar als je openbaar maakt wat jij als persoon voor zonde begaan bent. Toch wil ik zeggen, doe het eens. Het kan zoveel moois brengen als je in die kwetsbaarheid durft te staan. Durft te erkennen en openbaar te maken, wie je werkelijk bent. Dat je kan zeggen: daarom, daarom heb ik Jezus nodig. Nee Hij stierf niet voor niets, want alleen doordat Hij stierf kan ik Leven. Zijn bloed, het is niet zomaar iets, ik heb het zo hard nodig om mijn zondige, mijn donkere hart licht te maken. De omgeving speelt een grote rol of je dit durft. Als je dit durft, dan ben je waarlijk jezelf. Ik vond de tekst in Jakobus, en daar staat inderdaad, belijd elkaar uw zonden, voor degene waartegen je het gaat belijden ligt er een opdracht: En bid voor elkaar! Als iemand jou verteld welke zonde hij/zij beging, wie ben je dan om te oordelen? Ik merk hoe makkelijk dat is, hoe snel je daarin loop. Totdat j...

Het is ondertussen een bekende spreuk geworden: Zaaien voor nieuw leven Vele preken heb ik al gehoord, dus eigenlijk kan je zeggen, er is veel gezaaid in mijn leven. Eerlijk zal ik zeggen dat bij mij veel zaad op de weg gevallen is, het viel wel, maar werd door de vogels opgegeten. Ik kon er niets mee, vergat het, en dat ontnam de mogelijkheid om het te laten groeien. Soms viel het in de grond van mijn hart, ik dacht er over na, en ik nam het mee om eens in mijn leven te bekijken hoe het bij mij gesteld was. Maar voor ik het wist was het verdwenen. Was ik toch drukker bezig om genoeg geld te verdienen, om mijn werk goed te doen, om een goede moeder te zijn. Al die taken overgroeide mijn tijd die ik wil besteden aan Zijn Woorden. En wat er staat klopt het heeft dan geen kans, het Woord kan dan geen vrucht brengen, het Licht kan niet meer bij het groeiende plantje komen en het zal niet veel verder komen. Toch waren er ook Woorden die in goede aarde vielen. Die...

Herken je het volgende? Je gaat blij op reis, denkend dat je alles hebt geregeld en uitgedacht. De route is duidelijk, het doel is duidelijk en daar ga je. Je gaat het even regelen. Het lijkt ook nog of je goed bezig bent. Daar word, of maak je jezelf steeds zekerder van. Tot dat moment. Ommekeer Maar dan kom je er achter je bent iets zeer belangrijks vergeten. Je bent God vergeten! En dat merk je vanaf dat moment direct. Je kan niet verder, je moet terug. Het doel waar je zo dichtbij was, je moet het verlaten en je moet terug naar de begin punt van je reis. Terug naar het moment dat je nog dichtbij God was. Goed leven? Mij gebeurd dit vaker. Ik merk zelfs dat als ik het moeilijk heb dat ik er minder last van heb. Dan voel ik mij veiliger als ik eerst alles bij God gebracht heb, als ik alles bij Hem mag neerleggen. Maar zodra het beter gaat komt het gevaar om de hoek. Heb ik Hem dan ook nog nodig? Ik merk dat telkens als ik Hem vergat, dat ik mijn rei...

Vandaag gingen we naar het begin van de Bijbel. Een nieuw jaar, ik dacht mooi om bij het begin te beginnen. We hadden eerder al een gesprek gehad over wat God nu bedoeld kan hebben toen Hij zei: Ik wil mensen maken naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis. Ik dacht het is een mooi moment om daar op terug te komen, maar dan met meer informatie en natuurlijk een werkje. We hebben gelezen over de scheppingsdagen en wanneer er wat er geschapen werd. Mijn zoon wist alle dagen al voordat ik het had gelezen, erg gaaf. Misschien helpen de gymzaal ramen hem toch om het te kunnen onthouden. Wat ik daarmee bedoel? Dat kan je hier bekijken:  Gymzaal geverfd We lazen dat bij alles wat God schiep God later zei dat het goed was. Maar er was één uitzondering! De dag dat de mens, eerst de man, geschapen werd, die dag, toen was het zeer goed wat God zag. Hij had het mooiste, het beste voor het laatste gehouden. Wij mensen wij waren extra bijzonder in Zijn schepping. Dat bracht mij verder...

Het Licht is in de wereld gekomen, dat herdachten we afgelopen kerst. Ooit zal het Licht weer komen, als Hij wederkomt. Tot die tijd zullen de seizoenen wisselen, de jaren voorbij gaan en de dagen voort snellen. Het Licht het bracht een heel nieuw seizoen. Eigenlijk... Is de lente begonnen, het Licht schijnt. Er is weer groei en bloei mogelijk. We mogen onze hart bewateren, met Levend water! En dan lees ik in mijn Bijbelstudie de volgende dagtekst: Efeze 3 vers 17 en 18 Ik bid dat Christus meer en meer in u mag wonen, naarmate u Hem meer gaat vertrouwen. Dat u geworteld zult zijn in Gods liefde, en daarop uw leven zult bouwen. Dan zult u, samen met alle gelovigen, zien hoe breed, lang, hoog en diep de liefde van Christus is. Als we Zijn woorden op kunnen nemen in ons hart, als het daar mag groeien en bloeien, als er door Zijn woord echt iets gebeurd, of laat ik zeggen veranderd in ons hart. Dan kan je dat merken, dan veranderd niet alleen je hart maar je hele leven. ...

Een nieuw jaar ligt voor ons, 365 dagen die nog geen verhaal hebben. Die nog niet ingekleurd zijn, waarvan we nog geen idee hebben hoe wij ons zullen voelen. Afgelopen jaar kreeg ik voor het eerst de verbinding goed tussen mijn gevoel, mijn gedachten en mijn handelen. Vreemd eigenlijk, daar moest ik nou eerst 28 jaar voor oefenen. Vallen en opstaan dat was het telkens weer. De punten waren aanwezig hoor. Natuurlijk kon ik voelen, en gedachten die had ik ook echt in overvloed en handelen kon ik ook. Maar doordat de verbinding niet goed was tussen deze punten ging het mis in mijn leven. Meerdere keren raakte ik volledig uitgeput, voelde ik mij klem zitten door keuzes die ik had gemaakt, was ik uren aan het piekeren voor een goede oplossing. Het liep gewoon redelijk, maar niet lekker, niet soepel en zeker niet optimaal. Ik moest leren om deze punten beter met elkaar te verbinden. Herken je bovenstaande dingen? Kan je uren piekeren hoe je iets op moet lossen? Het gevoel dat ...