Doorgaan naar hoofdcontent

Er is goed nieuws!

Ons Evangelie, is brenger van het goede nieuws.
Niet een handleiding, of een verhaal vol goede raad om een goed leven te leiden.

David Pawson schrijft het mooi in zijn boek: Een toelichting op de brief aan de Galaten:

Het gaat niet over wat je zelf moet proberen om een goed mens te zijn en in de hemel te komen;

het zegt dat een goed mens uit de hemel is neergedaald omdat Hij je heeft liefgehad. 
Het zegt dat je moet vertrouwen dat Hij zal doen wat je zelf nooit zult kunnen waarmaken.


Paulus bevrijd van zijn gebondenheid aan eigen werken, aan zelf proberen de geboden na te leven.
Wat hij deed als nooit iemand heeft gedaan.
Hij ging dit goede nieuws overal vertellen!
Het vrije geschenk van de liefde van Christus.
Bovenstaande stuk uit het boek van David Pawson vind ik heel goed bij de Advent periode passen.
Hij is uit de hemel neergedaald!
Niet om onze werken te beoordelen, maar omdat Hij ons liefheeft.
Omdat Hij wist dat Zijn leven onze levens kan redden.
Maar willen wij gered worden?

Dan moet je wel eerst hulp nodig hebben.
Jezelf overgeven in de handen van een ander, wat hebben wij mensen daar toch vaak strijd mee.
Het gaat zo totaal in tegen wat onze wereld, onze natuur ons leert.
Willen wij gered worden?
Of denken wij ons zelf nog te kunnen redden?
Daarover vind ik ook een mooi stuk in hetzelfde boek.
Deze zette mij aan het denken.

Roeien of zeilen?

Paulus schrijft aan de Galaten maar nu ik lees, hij schrijft ook aan mij.
Misschien ook aan u?
Lees maar mee uit het boek van David Pawson:

Jaren geleden  kwam u tot bekering, tot Christus in vertrouwen, en u leefde op basis van vertrouwen.
In de loop der jaren is de vreugde op de een of andere manier veranderd in een plicht en nu gaat het om wat u voor Hem doet, en u probeert heel trouw de goede daden te doen, het werk van de kerk steunen, maar het is allemaal zwoegen geworden.
Dat komt omdat u de dingen doet uit louter plichtsbesef.
Laat ik het zo zeggen: als een godsdienst niet een zeilboot is, dan is zij een roeiboot.
Zeker, er is op een zeilboot van alles te doen, maar het is niet uw werk dat u voortbeweegt.
Dat is het hele verschil!
Dus roeit u of zeilt u?
Als u roeit en u er hard aan moet trekken om vooruit te komen, zou dat kunnen komen doordat u bent opgehouden te vertrouwen en teruggekeerd bent naar het zelf proberen.



Stel je voor, de wind blaast je voort en je maakt een geweldige zeiltocht.
En dan haal je ineens het zeil neer, pakt de roeispanen en begint nu uit alle macht op die manier vooruit te komen, maar de golven zijn te hoog.
Stel je voor dat je zoiets doet.
Dat is toch stom?
Er staat een hevige wind, de Heilige Geest is jullie gegeven, waarom doen jullie nu dit?




Laat het vooruit komen, het verplaatsen, het groeien over aan God.
Beweeg op de plek waar je bent gebracht door Zijn Geest.
Geef je maar over aan de wind, de leiding van de Heilige Geest.
Hij brengt jou precies waar je hoort te zijn.
Je hoeft niet je best te doen om een goed mens te zijn.
Geloof maar dat de beste Mens voor jou op aarde is gekomen, en later gestorven is.
Hij alleen kan jou volmaakt maken.
Erken maar, wat je zult ervaren als je per ongeluk toch terug keert naar het zelf doen:

Ik kan het niet zelf!


En het goede nieuws is dan.
Je hoeft het niet meer zelf te doen.
Neem maar aan, ontvang, alles is voor jou volbracht!
En dan schrijf ik niet een goed mens, maar de beste mens is naar aarde neergedaald, omdat Hij u heeft liefgehad!




Wil je meer lezen en leren over de brief aan Galaten, dan kan ik je dit boek aanbevelen: Een toelichting op De brief aan de Galaten!
Hier een link waar dit boek te bestellen is:Opwekking/Galaten

Reacties

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste