Ruim maar op!

Vanmiddag ben ik de kast van mijn dochter gaan opruimen.
Voordat ik daaraan goed kon beginnen, heb ik de hele kast leeggegooid.
Wat een zooitje was het, nu viel het helemaal op hoeveel kleren ze heeft.
Er moest nodig weer eens een opruiming plaats vinden.
Dat zou ervoor zorgen dat we weer makkelijker dingen kunnen vinden, of kunnen combineren.

Zo gaat het in mijn leven ook.
Soms moet ik daar even een kastje leeggooien.
Vaak bij mensen waar ik mij fijn en veilig voel, maar waar ik eigenlijk niet al die rommel neer wil leggen.
Dit omdat ik het naar vind om anderen tot last te zijn.
Ik gooi mijn kastje leeg, omdat er niks meer in kan.
Dan kijk ik ernaar en denk ik, wat heb ik er zooitje van gemaakt.

Wat is dan nu de uitdaging als ik bij haar kast sta?
Alles één voor één vastpakken.
Past het nog?
Gebruik ze het wel?
Past het ook bij haar?

Die uitdaging heb ik ook als ik mijn kastje leeggegooid heb.
Eén voor één haal ik de lasten naar voren.
Waar komt het vandaan?
Kan ik er iets mee, helpt het mij?
Waarvoor gebruik ik het?
Past het bij mij als mens?

Ik ga sorteren, onderbroeken bij elkaar, leggings bij elkaar.
Zo bezig zijn is heerlijk, ik zie de chaos minder worden.
Er komt orde, ruimte en ik zie de stapel met zooi minder worden.
Wat is dat een lekker gevoel.
Alsof je opnieuw begin.

Wat is het fijn om alles wat in je hoofd zit eens eruit te gooien.
Dan te gaan sorteren en te onderzoeken of het nog wel waard is om in je hoofd te bewaren.
We moeten zuinig zijn met de opslag, vol is vol.
Wat is het lekker om er mee bezig te zijn.
Eerst is het overweldigend hoeveel het is.
Lijkt het om niet door te komen!
Maar als je een tijdje bezig bent komt er een begin van overwinning.

Ik leg het laatste kledingstuk netjes op de stapel.
Zet het sokkenmandje nog even recht.
Dan neem ik een stapje achteruit.
Ga op de bureaustoel van mijn dochter zitten en zucht:

Wat is dit lekker!
De kast ziet er weer keurig uit.

Als in mijn hoofd alles weer op een rijtje staat, dingen die niet nodig zijn opgeruimd zijn, kan ik een zitten.
Genieten van de rust in mijn hoofd.
Dan merk ik:

Wat fijn die ruimte!
Wat is het lekker, en zie ik nieuwe kansen.
Lijken er nieuwe wegen zichtbaar te komen.
Ik doe een stapje achteruit en mag zien zoals het is:

Ik ben van niemand afhankelijk,dan alleen van mijn Maker!
Wat zorgt Hij goed voor mij!
Nooit hoef ik meer bang te zijn, want als Hij voor mij is, wie kan er dan tegen mij zijn?
Dat doet mij denken aan afgelopen week, iets wat ik wil bewaren, mijn vriend stuurde mij dit liedje.
Wat er in je hoofd zit, ruim maar op, want onze God is groter!