Doorgaan naar hoofdcontent

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel.
Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen.
Het is een fase, het gaat wel weer voorbij.
Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor.

Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.
                                                  Niet dwingen het moet vanzelf komen.
Alleen geven wat ze wel eten.

                                                Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel.

Ik heb ook van alles geprobeerd.
Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren.
Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk.
Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over.
Ze kunnen zo vreselijk kniezen met hun eten, om gek van te worden
Op een gegeven moment lusten ze wat dingen, daar ging het dan wel goed mee.
Dus ging ik die dingen heel de tijd maar herhalen.

Ongelukkig door eten


Elke week zag er zo'n beetje hetzelfde uit, macaroni met de saus ernaast (wat al veel problemen gaf)
Macaroni met gesmolten kaas ging, maar zodra er saus kwam begon het gedoe.
Of begon het gedoe al als ik aan het koken was?

Mama, wat gaan we eten?

We eten macaroni met saus en geraspte kaas.

Oooohh nee dat lust ik niet.

Pfff ik werd gewoon nerveus als ik weer moest gaan koken.
Het hele eten werd een groot gedoe in mijn hoofd.
Daarnaast elke week het herhalen van de vorige week.
Ik miste mijn lekkere eten, gezelligheid aan tafel en mensen om mij heen die met plezier eten!


Aan tafel


Ik heb geaccepteerd dat mijn kindjes moeilijk eten, maar ook dat dit niet wil zeggen dat ik dan maar niet meer lekker mag eten.
Onder eten word er niet geklierd met eten, of heel de tijd gezeurd.
We praten over leuke dingen, maken grapjes of vertellen wat we hebben meegemaakt.
En ik eet gewoon lekker waar ik trek in heb.
Heerlijk!
Wat heb ik sommige dingen gemist.
Nu eten ze wat ik eten wil, het maakt namelijk weinig uit voor hen veranderd er niets, maar voor mij heel veel.
Ze hebben ook in de gaten dat ik niet meer mee ga in hun wensen en dat ze het moeten doen met wat ik kies!
Eindelijk ga ik weer met plezier aan tafel.
Probeer ik zelfs ook nieuwe dingen, moet zeggen ik geniet ervan!!


Met dit artikel wil ik mee doen aan de bloghop van Juli/Augustus met als onderwerp Rond de tafel:
Bloghop host

Reacties

  1. Lijkt me erg frustrerend als je kids zo slecht willen eten. Het gaat vast wel over. Hoop voor jou dat dat moment heeeeel snel komt! Goed van je dat je zelf wel lekker eet!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja nu ik zelf lekker eet is er weer iets positiefs om naar uit te kijken bij het koken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. heb ook zo-n gezin , wat erg slechte eters zijn , en war erg genoeg
    vader hen daarin voorgaat ....
    voelt zo enorm triest ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat moeilijk Anoniem! Heel veel sterkte hierbij. Ik weet dat het zo niet makkelijk is. Het beïnvloed jezelf op den duur ook.

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Een lichtpuntje

Wat is het mooi om voor anderen een lichtpuntje te kunnen zijn. Dat zit ook niet in grote dingen, soms zijn het juist de dingen die vanzelfsprekend horen te zijn. Veel mensen leven in een wereld, met heel veel mensen om hen heen. Toch ervaren ze eenzaamheid. Daarnaast de vele mensen met pijn, verdriet en ellende. Er is genoeg waar we een lichtje mogen zijn. Wat het mooie ervan is? Als je ergens straalt met jouw liefde en warmte, dan kaatst de warmte weer terug naar jou.

Gezinsavond: Johannes is zijn naam (derde advent)

Vandaag hebben we het even heel anders gedaan. Ik heb geen foto's van tijdens het knutselen, want toen waren de kindjes van mijn vriend hier ook. Zijn dochter heeft samen met mijn dochter het werkje gedaan. Terwijl de jongens aan het spelen waren met hem. Zijn zoon houd niet zo van de knutselwerkjes, dus zo hadden ze allemaal wat te doen. We hebben gelezen weer uit Lukas 1 Dat Zacharias en Elisabet een zoon hadden gekregen. Op de achtste dag werd hij besneden en alle mensen wilde hem Zacharias noemen. Maar Elisabet zei: nee Johannes is zijn naam. Iedereen was verbaasd want niemand in de familie heet zo! Zacharias, die nog steeds niet kon praten, werd gevraagd hoe hij zijn zoon wilde noemen. Hij pakte zijn schrijftablet en schreef: Johannes is zijn naam! Gelijk kon hij weer praten. We hebben een werkje gemaakt wat hierbij hoort. Ik vroeg aan de meiden, wat krijg je met de post als er een kindjes geboren is? Een geboortekaartje! Nu hebben wij geboortekaartj...

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie...