Doorgaan naar hoofdcontent

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel.
Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen.
Het is een fase, het gaat wel weer voorbij.
Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor.

 Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.
                                                  Niet dwingen het moet vanzelf komen.
Alleen geven wat ze wel eten.
                                                Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel.

 Ik heb ook van alles geprobeerd.
Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren.
Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk.
Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over.
Ze kunnen zo vreselijk kniezen met hun eten, om gek van te worden
Op een gegeven moment lusten ze wat dingen, daar ging het dan wel goed mee.
Dus ging ik die dingen heel de tijd maar herhalen.

Ongelukkig door eten


Elke week zag er zo'n beetje hetzelfde uit, macaroni met de saus ernaast (wat al veel problemen gaf)
Macaroni met gesmolten kaas ging, maar zodra er saus kwam begon het gedoe.
Of begon het gedoe al als ik aan het koken was?

Mama, wat gaan we eten?

We eten macaroni met saus en geraspte kaas.

Oooohh nee dat lust ik niet.

Pfff ik werd gewoon nerveus als ik weer moest gaan koken.
Het hele eten werd een groot gedoe in mijn hoofd.
Daarnaast elke week het herhalen van de vorige week.
Ik miste mijn lekkere eten, gezelligheid aan tafel en mensen om mij heen die met plezier eten!


Aan tafel


Ik heb geaccepteerd dat mijn kindjes moeilijk eten, maar ook dat dit niet wil zeggen dat ik dan maar niet meer lekker mag eten.
Onder eten word er niet geklierd met eten, of heel de tijd gezeurd.
We praten over leuke dingen, maken grapjes of vertellen wat we hebben meegemaakt.
En ik eet gewoon lekker waar ik trek in heb.
Heerlijk!
Wat heb ik sommige dingen gemist.
Nu eten ze wat ik eten wil, het maakt namelijk weinig uit voor hen veranderd er niets, maar voor mij heel veel.
Ze hebben ook in de gaten dat ik niet meer mee ga in hun wensen en dat ze het moeten doen met wat ik kies!
Eindelijk ga ik weer met plezier aan tafel.
Probeer ik zelfs ook nieuwe dingen, moet zeggen ik geniet ervan!!


Met dit artikel wil ik mee doen aan de bloghop van Juli/Augustus met als onderwerp Rond de tafel:
Bloghop host

Reacties

  1. Lijkt me erg frustrerend als je kids zo slecht willen eten. Het gaat vast wel over. Hoop voor jou dat dat moment heeeeel snel komt! Goed van je dat je zelf wel lekker eet!

    BeantwoordenVerwijderen

  2. Ja nu ik zelf lekker eet is er weer iets positiefs om naar uit te kijken bij het koken.

    BeantwoordenVerwijderen

  3. heb ook zo-n gezin , wat erg slechte eters zijn , en war erg genoeg
    vader hen daarin voorgaat ....
    voelt zo enorm triest ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties

    1. Wat moeilijk Anoniem! Heel veel sterkte hierbij. Ik weet dat het zo niet makkelijk is. Het beïnvloed jezelf op den duur ook.

      Verwijderen

Een reactie plaatsen

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire berichten van deze blog

Zingen en muziek kan zoveel met je doen!

Muziek dat heeft mij zo enorm geholpen!
Dat begon eigenlijk op momenten als ik verdrietig was en nog niet goed raad wist met mijn emoties.
Ik sloot het in mezelf op, draai ermee in mijn binnenste in een cirkel.
En durfde het niet te uitten.
Juist omdat ik het in mezelf vast hield ging ik mij er naar door voelen.
Het gaf allerlei aanklacht, allerlei aan nare gedachten gingen door mijn hoofd.
Ik raakte erdoor uitgeput.
Tot ik ging zingen, of ging luisteren naar muziek.
Dat wisselde van Sela naar Opwekking en van Don Moen naar Kees Kraayenoord.
Heerlijk.
Nummers die echt iets met mij deden, die als ik luisterde iets in mij veranderde.
Ja heel lang heb ik muziek gebruikt en had dit groot effect op mijn gevoel.
Zelfs zo groot, dat wanneer ik mij weer aangevallen voelde of verdrietig en daardoor down werd, mijn Bidden en Vasten vriendin/zus mij weleens vroeg:

Wanneer heb je voor het laatst gezongen?

Muziek heeft mij gered!
Dat kan ik echt zeggen.
Al mijn zorgen, al mijn gedachten, het lukte …
Een reactie plaatsen
Meer lezen

Op zoek naar die ene zonnestraal

Afgelopen vrijdag kregen mijn kindjes meivakantie en vanaf toen is het weer gaan veranderen.
Ik genoot eigenlijk wel van vorige week, heerlijk hoe de zon al weer warmte had.
Al het groen kwam zo snel en mooi weer uit. Zaterdag werd het alweer iets frisser, was het over het algemeen droog, maar toch al een paar heftige buien.
Zondag begon het met hagelen en soms zelfs sneeuw. Het is koud en het lijkt wel weer herfst nu. Ik merk dat het weer best wel invloed op mij heeft.
Veel meer eigenlijk als ik besefte. Het was zo heerlijk wakker worden in een kamer die al licht was. Met de vogels die fluiten buiten. Ik stapte makkelijk en vol zin mijn bed uit. Dingen buiten in de container gooien, of even uit de schuur halen, ik dacht er niet bij na.
Genoot van de plantjes buiten zetten en van de kindjes die buiten aan het spelen waren. Lekker op de trampoline, met de voetbal spelen of stoepkrijten.
Zelfs zijn ze weer aan het skeeleren geslagen allebei. Maar nu, brrr, ik verzamel oud karton wel. He…
3 reacties
Meer lezen

Doorzetten

Afgelopen jaren heb ik weer nieuwe doelen in mijn leven gekregen.
Het is gaaf om weer dingen te hebben om naar toe te werken.
Zelfs al is het een reis die echt een uitdaging is.
Was ik drie jaar geleden nog gebroken, zag ik mezelf als iemand die niets kon en ook nooit zou kunnen.
Nu ben ik al aardig op reis.
Echt niet altijd een gemakkelijke weg die ik ga.
Merk dat het best pittig is.
In mijn hoofd sta ik voor veel dingen alleen.
Een hele verantwoordelijkheid als alleenstaande mama, en veel ballen in de lucht houden.
Toch besloot ik mijn kans te pakken.

Na de scheiding was HET moment.
Eindelijk was er ruimte, en kon ik aan mezelf werken.
Samen met een coach en later ook nog iemand van De Hoop, ging ik aan de slag.
Ondanks de moeilijke uitdagingen waar ze mij voorzette, deed ik het.
Ik wilde verandering.
En dat is pittig, dat vraagt doorzettingsvermogen en innerlijke kracht.
Zoveel patronen waren er gelegd, en die veranderen zit zoveel tijd in.
Maar nu kan ik zeggen, wat ben ik gegroei…
Een reactie plaatsen
Meer lezen