Doorgaan naar hoofdcontent

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel.
Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen.
Het is een fase, het gaat wel weer voorbij.
Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor.

Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.
                                                  Niet dwingen het moet vanzelf komen.
Alleen geven wat ze wel eten.

                                                Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel.

Ik heb ook van alles geprobeerd.
Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren.
Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk.
Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over.
Ze kunnen zo vreselijk kniezen met hun eten, om gek van te worden
Op een gegeven moment lusten ze wat dingen, daar ging het dan wel goed mee.
Dus ging ik die dingen heel de tijd maar herhalen.

Ongelukkig door eten


Elke week zag er zo'n beetje hetzelfde uit, macaroni met de saus ernaast (wat al veel problemen gaf)
Macaroni met gesmolten kaas ging, maar zodra er saus kwam begon het gedoe.
Of begon het gedoe al als ik aan het koken was?

Mama, wat gaan we eten?

We eten macaroni met saus en geraspte kaas.

Oooohh nee dat lust ik niet.

Pfff ik werd gewoon nerveus als ik weer moest gaan koken.
Het hele eten werd een groot gedoe in mijn hoofd.
Daarnaast elke week het herhalen van de vorige week.
Ik miste mijn lekkere eten, gezelligheid aan tafel en mensen om mij heen die met plezier eten!


Aan tafel


Ik heb geaccepteerd dat mijn kindjes moeilijk eten, maar ook dat dit niet wil zeggen dat ik dan maar niet meer lekker mag eten.
Onder eten word er niet geklierd met eten, of heel de tijd gezeurd.
We praten over leuke dingen, maken grapjes of vertellen wat we hebben meegemaakt.
En ik eet gewoon lekker waar ik trek in heb.
Heerlijk!
Wat heb ik sommige dingen gemist.
Nu eten ze wat ik eten wil, het maakt namelijk weinig uit voor hen veranderd er niets, maar voor mij heel veel.
Ze hebben ook in de gaten dat ik niet meer mee ga in hun wensen en dat ze het moeten doen met wat ik kies!
Eindelijk ga ik weer met plezier aan tafel.
Probeer ik zelfs ook nieuwe dingen, moet zeggen ik geniet ervan!!


Met dit artikel wil ik mee doen aan de bloghop van Juli/Augustus met als onderwerp Rond de tafel:
Bloghop host

Reacties

  1. Lijkt me erg frustrerend als je kids zo slecht willen eten. Het gaat vast wel over. Hoop voor jou dat dat moment heeeeel snel komt! Goed van je dat je zelf wel lekker eet!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja nu ik zelf lekker eet is er weer iets positiefs om naar uit te kijken bij het koken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. heb ook zo-n gezin , wat erg slechte eters zijn , en war erg genoeg
    vader hen daarin voorgaat ....
    voelt zo enorm triest ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat moeilijk Anoniem! Heel veel sterkte hierbij. Ik weet dat het zo niet makkelijk is. Het beïnvloed jezelf op den duur ook.

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij