Doorgaan naar hoofdcontent

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel.
Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen.
Het is een fase, het gaat wel weer voorbij.
Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor.

Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.
                                                  Niet dwingen het moet vanzelf komen.
Alleen geven wat ze wel eten.

                                                Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel.

Ik heb ook van alles geprobeerd.
Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren.
Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk.
Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over.
Ze kunnen zo vreselijk kniezen met hun eten, om gek van te worden
Op een gegeven moment lusten ze wat dingen, daar ging het dan wel goed mee.
Dus ging ik die dingen heel de tijd maar herhalen.

Ongelukkig door eten


Elke week zag er zo'n beetje hetzelfde uit, macaroni met de saus ernaast (wat al veel problemen gaf)
Macaroni met gesmolten kaas ging, maar zodra er saus kwam begon het gedoe.
Of begon het gedoe al als ik aan het koken was?

Mama, wat gaan we eten?

We eten macaroni met saus en geraspte kaas.

Oooohh nee dat lust ik niet.

Pfff ik werd gewoon nerveus als ik weer moest gaan koken.
Het hele eten werd een groot gedoe in mijn hoofd.
Daarnaast elke week het herhalen van de vorige week.
Ik miste mijn lekkere eten, gezelligheid aan tafel en mensen om mij heen die met plezier eten!


Aan tafel


Ik heb geaccepteerd dat mijn kindjes moeilijk eten, maar ook dat dit niet wil zeggen dat ik dan maar niet meer lekker mag eten.
Onder eten word er niet geklierd met eten, of heel de tijd gezeurd.
We praten over leuke dingen, maken grapjes of vertellen wat we hebben meegemaakt.
En ik eet gewoon lekker waar ik trek in heb.
Heerlijk!
Wat heb ik sommige dingen gemist.
Nu eten ze wat ik eten wil, het maakt namelijk weinig uit voor hen veranderd er niets, maar voor mij heel veel.
Ze hebben ook in de gaten dat ik niet meer mee ga in hun wensen en dat ze het moeten doen met wat ik kies!
Eindelijk ga ik weer met plezier aan tafel.
Probeer ik zelfs ook nieuwe dingen, moet zeggen ik geniet ervan!!


Met dit artikel wil ik mee doen aan de bloghop van Juli/Augustus met als onderwerp Rond de tafel:
Bloghop host

Reacties

  1. Lijkt me erg frustrerend als je kids zo slecht willen eten. Het gaat vast wel over. Hoop voor jou dat dat moment heeeeel snel komt! Goed van je dat je zelf wel lekker eet!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja nu ik zelf lekker eet is er weer iets positiefs om naar uit te kijken bij het koken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. heb ook zo-n gezin , wat erg slechte eters zijn , en war erg genoeg
    vader hen daarin voorgaat ....
    voelt zo enorm triest ...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat moeilijk Anoniem! Heel veel sterkte hierbij. Ik weet dat het zo niet makkelijk is. Het beïnvloed jezelf op den duur ook.

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie...

Laat je licht schijnen in het duister

Ik zie in hoe er voor de lieve vrede...om het duister heen wordt gedanst. En ook hoe ik zelf een lange periode nodig heb gehad om echt het licht door mij heen te laten schijnen. Daarover in deze blog meer. Alleen heel even eerst iets anders omdat het zolang geleden is dat ik heb geblogd. Afgelopen periode heb ik vaker het gevoel gekregen, een innerlijk verlangen, om weer lessen en inzichten die ik op doe met jou te delen. Hier op mijn blog. Mijn eigen speciale plekje om mijn hart met jou te delen. Een inkijkje te geven en te verbinden met jou. Mogelijk je ook te inspireren. Vandaag wil ik beginnen met iets wat ik de laatste weken zo op mijn hart heb. Persoonlijke zoektocht Eigenlijk nog helemaal niet zo helder wat ik ermee mag voor mezelf. In de blog wil ik het in ieder geval met jou delen. De worstelwoorden uit mijn hart. Mogelijk ontrafelt het schrijven het weer. Zo heeft deze blog, het delen van woorden met jou, mij vaker geholpen om te ontrafelen wat er lag. Voor mij voelt het heel...

Een bemoedigend beeld!

In 2014 was ik voor het eerst naar Bidden en Vasten, wat heb ik daar mooie dingen mogen ervaren. Nu was er ook een vrouw die vertelde aan mij dat ze een beeld had bij mij. Ze zag mij, zittend aan een tafel.  Met een grote bak kralen voor mij. Ik was druk bezig om de kralen te rijgen, maar het lukte maar niet. Het was een slagen en falen. Maar ze zag ook het uiteindelijke resultaat. De losse houten kralen met vele kleuren zoals ze omschreef, die na lange tijd van proberen, een mooie creatie werden. Kostbaar, uniek en het schitterde haar tegemoet. Ik vond dit super bijzonder, het was ook wel tekenend voor hoe het in mijn leven gaat. Het blijven volhouden van mij om te leren, te groeien, te verwerken wat er allemaal aan tegenslagen op mijn pad kwam. Al die kralen, al die losse stukken in mijn leven, hoe krijg ik het ooit één geheel? Het voelde in mijn leven zo vaak van, pfff nu heb ik eindelijk een paar kralen geregen, waarom moeten ze er nu weer afvallen. Dan...