Scheiden....
Nog steeds is het één van de woorden met een nare uitwerking in veel levens.
Toch moet ik ook bekennen gescheiden te zijn.
Het huwelijk waar ik in zat was niet goed, toch koos ik telkens opnieuw, bewust voor mijn partner.
Ooit heb ik hem trouw beloofd dat zou ik blijven, wat ik ook miste aan liefde, aan ruimte, aan respect voor wie ik ben, aan alles wat maar een basis is voor het samenleven.
Hoeveel verdriet het huwelijk ook bracht.
Ik heb zelf gekozen voor hem, nee dit alles wist ik toen nog niet, toch koos ik!
Weglopen ik had alle reden maar toch deed ik het nooit, ik was van mening dat het niets op zou lossen.
En dat heb ik ook ervaren, toen de scheiding er kwam.
Als je in een huwelijk, dichtbij elkaar, onder één dak niet samen kan leven, niet kan communiceren dan is het ook bijna onmogelijk als je zover van elkaar verwijderd bent, letterlijk en figuurlijk!
Dat moment dat mijn ex zei, ik weet niet meer of ik verder wil met jou, dat moment zal ik nooit meer vergeten!
Het gevoel dat de vloer onder mijn voeten weg viel.
Hoelang had ik gevochten voor ons samen, hij die alles nam en nooit iets aanbood dan geld/materieel, gaf op.
Waarvoor had ik gevochten?
Hij liep weg en liet mij achter met twee kindjes.
De eerste maanden liet hij hen echt achter, zag en sprak ze niet!
De vreselijkste tijd begon, maar nu twee jaar later kan ik zeggen, de beste tijd van mijn leven is gekomen!
Voor mij, voor de kindjes!
Hij die wegliep, veel heeft het hem niet gebracht, beter geworden is het in zijn leven ook niet echt, hij is zoveel verloren en neemt zichzelf overal mee naar toe.
Ik heb zoveel mogen winnen, maar weet je wat jammer is, toch verloor ik, want ik wilde helemaal niet winnen!
Dit spel, deze wedstrijd wilde ik nooit!
Soms word je ergens in geplaatst waar je nooit een keuze in had, de enige keuze die ik had was: ondanks alle narigheid er het beste van maken.
Scheiding een trend? Dat lijkt zo!
Niet alles is wat het lijkt, niet van iedereen zal je het verhaal horen, uit bescherming.
Bescherming van mensen, van kindjes.
Scheiden is een aardbeving in een vele mensenlevens.
Inplaats van een oordeel hoe het komt, hoe vaak het voorkomt, schenk noodhulp en red levens!
Nog steeds is het één van de woorden met een nare uitwerking in veel levens.
Toch moet ik ook bekennen gescheiden te zijn.
Het huwelijk waar ik in zat was niet goed, toch koos ik telkens opnieuw, bewust voor mijn partner.
Ooit heb ik hem trouw beloofd dat zou ik blijven, wat ik ook miste aan liefde, aan ruimte, aan respect voor wie ik ben, aan alles wat maar een basis is voor het samenleven.
Hoeveel verdriet het huwelijk ook bracht.
Ik heb zelf gekozen voor hem, nee dit alles wist ik toen nog niet, toch koos ik!
Weglopen ik had alle reden maar toch deed ik het nooit, ik was van mening dat het niets op zou lossen.
En dat heb ik ook ervaren, toen de scheiding er kwam.
Als je in een huwelijk, dichtbij elkaar, onder één dak niet samen kan leven, niet kan communiceren dan is het ook bijna onmogelijk als je zover van elkaar verwijderd bent, letterlijk en figuurlijk!
Dat moment dat mijn ex zei, ik weet niet meer of ik verder wil met jou, dat moment zal ik nooit meer vergeten!
Het gevoel dat de vloer onder mijn voeten weg viel.
Hoelang had ik gevochten voor ons samen, hij die alles nam en nooit iets aanbood dan geld/materieel, gaf op.
Waarvoor had ik gevochten?
Hij liep weg en liet mij achter met twee kindjes.
De eerste maanden liet hij hen echt achter, zag en sprak ze niet!
De vreselijkste tijd begon, maar nu twee jaar later kan ik zeggen, de beste tijd van mijn leven is gekomen!
Voor mij, voor de kindjes!
Hij die wegliep, veel heeft het hem niet gebracht, beter geworden is het in zijn leven ook niet echt, hij is zoveel verloren en neemt zichzelf overal mee naar toe.
Ik heb zoveel mogen winnen, maar weet je wat jammer is, toch verloor ik, want ik wilde helemaal niet winnen!
Dit spel, deze wedstrijd wilde ik nooit!
Soms word je ergens in geplaatst waar je nooit een keuze in had, de enige keuze die ik had was: ondanks alle narigheid er het beste van maken.
Scheiding een trend? Dat lijkt zo!
Niet alles is wat het lijkt, niet van iedereen zal je het verhaal horen, uit bescherming.
Bescherming van mensen, van kindjes.
Scheiden is een aardbeving in een vele mensenlevens.
Inplaats van een oordeel hoe het komt, hoe vaak het voorkomt, schenk noodhulp en red levens!
Mooi dat je zo iets over je eigen verhaal kunt vertellen. Ik ben zelf ook gescheiden (tegen wil en dan0k), dus herken me op punten ook in je verhaal. Dat is een lange geschiedenis en niet geschikt voor onder een blog, behalve dan dat het nu heel goed gaat (evt. wil ik in een PB er wel iets over kwijt)
BeantwoordenVerwijderenIk mis in je stukje wel een duidelijke relatie met de titel. Ik weet nu nog niet of het wel of niet een trend is. Ik hoop van niet, maar wat ik om me heen zie geeft de indruk van wel, helaas.
Wel heel fijn dat je eigen weg hebt kunnen vinden!
Ik wilde overbrengen met mijn blog dat ik het niet kan voorstellen dat iets wat zoveel pijn en verdriet brengt een trend zou kunnen zijn.
VerwijderenDaarnaast lijkt het alsof sommige snel uit elkaar gaan, maar wij kunnen niet achter de voordeur en in mensen harten mee kijken.
Wat fijn dat het met jou ook weer goed mag gaan, het is een heel proces waar je doorgaat. Snap dat je het niet hier wilt delen! Hier herkenning. Al zijn er mensen die denken om te scheiden omdat ze zien dat ik nu gelukkig, vrij, en ontspannen in mijn leven staat. Dat doet mij verdriet, dit zijn mensen die niet echt hebben mee gekregen hoe zwaar het proces was waar ik doorgegaan ben na de scheiding. Het kostte mij letterlijk bloed, zweet en tranen en 2 jaar van mijn leven.
Dankbaar dat ik nu in het leven mag staan, zoals ik sta!
Ja, dat ben ik met je eens! En die hoop deel ik met je, want als je bij elkaar gaat voor 't leven...
VerwijderenEn verdriet doet het! Ook na 12 jaar. Maar ik heb 2 prachtige kinderen uit dit huwelijk en gelukkig goed contact met mijn ex.
Dit soort vragen hebben lang als een soort veroordeling boven mijn hoofd gehangen. "Scheiden dat mag niet, dat doe je niet en al helemaal niet als christen, dan ben je "net zo erg" als mensen die zonder christus leven". Ik heb daar lang mee geworsteld, 20 jaar heb ik het volgehouden...mede door dit soort "oordeelsvragen". Maar als ik nu kijk naar de schade die mijn kinderen eraan over hebben gehouden, 10 jaar na de scheiding, denk ik "was ik maar eerder weggegaan".
BeantwoordenVerwijderensoms zitten dingen echt niet goed en is het maar de vraag of ze ooit goed komen.
Een scheiding vraagt heel veel moed, maar in sommige gevallen is het 't beste wat er ooit had kunnen gebeuren.
Het is een heel proces geweest lees ik, anoniem! Dapper dat je jouw ervaring wilt delen. Heel veel kracht en wijsheid gewenst!
BeantwoordenVerwijderen