Doorgaan naar hoofdcontent

Een groot en sterk verlangen

Of een kleine stille wens.
Ze zetten ons vaak aan tot een reis, om die verlangens of wensen te vervullen.
Wensen en verlangens hebben we allemaal wel denk ik.
Van hele persoonlijke tot algemene wensen.
Het is heerlijk om dingen over te houden, verlangens te hebben die nog niet ingevuld zijn.
De weg naar die vervulling bijzonder zijn.

Ook ik heb zo mijn sterke verlangens en stille wensen.
Toch weet ik, alles wat ik denk, verlang of nodig heb, het is niet voor mezelf.
God weet ze ook, Hij ziet ze ook.
De verlangens en wensen onder woorden brengen, ze delen met Hem dat is bijzonder.
Al merk ik dat het lastig vind om het over te geven en los te laten.
Niet zelf aan het werk te gaan, aan de slag om de vervulling ervan zelf te creëren.
Heel vaak deed, en doe ik dat, telkens merk ik weer:


Als ik het zelf gecreëerd heb dan is het heel zo bijzonder niet.


Wanneer God mijn wensen, mijn verlangens vervulde, dan voelde het zo bijzonder!
Vaak was het ook meer dan ik mij kon voorstellen, of zelf ooit durfde te dromen.
Nooit vergeet ik meer mijn vakantie, in de zomer van 2014.
Voor het eerst samen met de kindjes kamperen.
Het was zo heerlijk, het weer zat mee, ik genoot van even rust en van de kindjes.
De week die ik had geboekt?
Die was zo voorbij.

Heel dramatisch misschien, maar de donderdag voordat ik weg zou gaan, zat ik s avonds alleen voor mijn tent.
Ik moest naar binnen en ben daar zo hard gaan huilen en legde mijn pijn, maar wat het meer was, mijn verlangen neer bij God.
Juist op dat moment kwam mijn vriendin bij mijn tent, zij stond ook op de camping maar op een ander veld, mijn dochter had een spelletje bij hun caravan laten liggen.
Ik dacht, ik kan heel stil zijn en hier alleen door, ik kan haar ook even roepen.
Ze kwam naar binnen en we praten even.
Het was bijzonder dat ze er juist toen was!
Ik was rustig en ben rustig gaan slapen.
Niets aan de hand.

De volgende ochtend, ging ik met de kindjes nog even fietsen naar de winkel.
Onderweg werd ik gebeld:

Wil je naar de receptie komen?

Ik schrok, ik had geen idee wat er zou komen.
Snel meldde ik mij, en wat er toen gebeurde:

Bij de receptie werd mij gezegd dat er iemand is, die anoniem wilt blijven, die voor mij een week extra geregeld heeft.
Ik mocht op hetzelfde plekje blijven staan en gratis nog een week genieten.
Wat geweldig!
Wie doet dat nu?

Ik moest werken, maar de vrouw bij de receptie bood aan dat ik zou bellen en het uitleggen.
Dat deed ik.
Mijn wens, mijn verlangen werd werkelijk.
Een week extra genieten van mijn kindjes, rust hebben, genieten zonder al dat moeten.
Maar op deze manier, dat had ik nooit durven dromen.
Mijn leven is heel vaak een andere weg gegaan dan ik gepland had.
De route is enorm bijzonder.
Het kent heuvels ontstaan door de diepe dalen, maar nu ook door geweldige hoogtepunten.

Ik mag in mijn leven nu toepassen wat ik in de praktijk heb mogen leren:

God heeft mijn leven in Zijn sterke handen.
Hij zal het leiden, Hij weet allang hoe dingen zullen gaan.
De weg die ik afleg mag ik leven in vreugde, een vreugde ontvangen van Hem.
Ik mag uitzien, ik mag verlangen.
Maar meer nog dan mijn verlangen naar aardse dingen is mijn verlangen naar de dag dat in vervulling mag gaan al de profetieën die Johannes had over de terugkomst van Jezus.
Een groot en sterk verlangen is dat.
De rest....

Ach dat zijn dan in vergelijking enkel nog mar kleine stille wensen.
Alle aardse dingen, ik geniet er nu echt van, ben zo dankbaar voor wat er allemaal in mijn leven gebeurd.
Maar op het eeuwige leven, dat geen einde meer zal kennen, valt het totaal in het niets.
Ik wil mijn wensen en verlangens in Zijn hand leren leggen, groeien in een geduld en vertrouwen, dat als het Gods wil is, het ook zal geschiedde.
Dat ik Hem geen handje hoef te helpen.

Er is een mooi filmpje dat ik wil delen, ik heb hem ook al geplaatst op mijn pagina:inspirerende filmpjes
Het laat zo mooi zien, waar we ons echt druk om zouden moeten maken.
Duidelijk is hoe kort de tijd is om te zoeken, wie de Weg is naar een eeuwig Leven!







Reacties

Populaire posts van deze blog

Gezinsavond:Als de graan korrel niet sterft

Vandaag begonnen aan de voorbereiding naar Pasen met de kinderen. Eigenlijk wist ik niet zo goed waar te beginnen. Na wat rondlezen op het internet zag ik veel mooie dingen, voor nu gekozen voor Jezus die uitlegt dat een zaadje eerst moet sterven om vrucht te dragen. We lazen dit in Johannes 12:24 Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u:  Als de tarwekorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen, maar als hij sterft, draagt hij veel vrucht. De Heere Jezus legt hier uit, dat doodgaan niet een einde is. Als je een plantje wil laten groeien, dan moet je eerst iets zaaien. Dat wat je zaait zal eerst sterven, voordat er een plantje kan gaan groeien. Juist door dat sterven kan er iets nieuws komen. Iets goeds, iets moois. Jezus stierf Ze wisten hier direct dat Jezus gestorven was, dus Hij vertelde dit eigenlijk als voorbeeld over zichzelf. Dat klopt, want ik las even met hen het hele stukje. De Heere wilde Zijn volgelingen bekend maken dat Zijn tijd bijna gekomen ...

Mijn speciale meisje!

In 2014 deed ik mee aan de 10 dagen bidden en vasten. De eerste keer dat ik het meemaakte. Het was geweldig! Ik ging er heen gebukt onder veel zorgen. Financieel zat ik zwaar, vooral in mijn hoofd. Het viel mij heel hard om alles zelf te moeten doen. Daarbij zat ik niet lekker in mijn vel, er was zoveel wat ik verwerken moest. Helemaal naar werd het doordat ik ook medisch niet goed was toen ik weg ging. Ik had nierstenen. 10 Dagen daar genoten, met op de 3de dag hulp van het team omdat ik een koliek aanval kreeg. Maar daarnaast was er iets waardoor ik zichtbaar rijker naar huis ging. Heel veel dingen die gebeurd waren kon ik aan niemand laten zien. Op de 9de dag, ging Insalvation (de band die meespeelt bij deze 10 dagen) zoveel mogelijk kindjes van Compassion aan een sponsor helpen. Als je een kindje wilde sponsoren mocht je vinger in de lucht, en de bandleden gingen in vliegende vaart door de zaal om iedereen te voorzien. Ik ging weg met financiele zorg. En toch ging...

Davids strijd (Deel 4)

Houd dus moed daar stopte gisteren de blog mee. Nu gaan we daar verder. Blijf dichtbij God en gehoorzaam naar wat Hij van je vraagt. Dat is wat David deed. Overwinning  Wat verrassend, hoe David omging met zijn kudde, het had hem geleerd. En nu, nu voelt hij zich in staat om de strijd aan te gaan met een reus! Vol vertrouwen en vol moed gaat hij dat ook aan de koning uitleggen. Hoe wij omgaan met het ongeziene, met dat wat in onze ogen geen betekenis heeft. Het hoeden van de schapen, het eten geven aan de hongerige, het kleden van de naakten. Dat is wat bepalend is. Of dat we op durven te staan als iedereen wel kijkt, en als daar reuzen op het toneel verschenen zijn. Juist in de periode dat je het gevoel had niet mee te tellen, dan kan je God leren kennen. Hem ontmoeten en hem ervaren. Waardoor op het moment als het er toe doet, je weet, hoe je veilig bent in Zijn hand. Zodat je vol vertrouwen, nee niet alleen geloof, en niet alleen enthousiasme. Maar juist vo...