Doorgaan naar hoofdcontent

De menselijke Jozef

Wat is het een bijzonder verhaal, Jozef en Maria waren voor elkaar bestemd.
Maria kreeg van de Engel een geweldige boodschap, ze ging op reis naar Zacharias en Elisabeth (haar oude tante), Zacharias had ook een boodschap van de Engel van God ontvangen en Elisabeth droeg een wonder.
In de normale dingen, in normale levens gebeurde Goddelijke dingen.


Nu nog, maar zijn onze ogen ervoor geopend?

En Jozef in die tijd?
We lezen er niet veel over.
Er is veel wat we kunnen bedenken, maar blijkbaar is het niet belangrijk genoeg om te weten.
Als het nodig was, dan had het zeker door God opgetekend geworden.
Wat ik over Jozef lees in Zijn Woord, wat mij verwonderd, wat mij stil maakt dat is het volgende:

Omdat Jozef een rechtschapen mens was en haar (Maria) de schande wilde besparen, besloot hij om in stilte van haar te scheiden.

Hij wilde haar de schande besparen!
Scheiden en de toekomst waarin zijn voor elkaar bestemd waren veranderen, ten gunste van Maria.
Om haar te beschermen tegen wat?
Door haar oude tante werd ze 'gezegende onder de vrouwen' genoemd, maar Jozef wist dat er ook andere geluiden zouden gaan komen.
Hij was aan het denken geslagen.
Een echte man, hij zocht een oplossing.
Uit alle keuzes die er waren op dit moment de minst schadelijke, voor hemzelf?
Nee zoals ik las zocht hij de minst schadelijke uitweg voor Maria.

Maar het verhaal in de Bijbel stopt niet bij menselijke uitwegen uit problemen.
Dat is zo mooi om te lezen.
Want wat kunnen wij veel bedenken, en zelf aan de slag zijn in ons leven.
Ik wel in ieder geval.
Nee dat is niet wat ik nu nog wil, maar ik loop er toch telkens weer tegenaan.
Waarom ga ik niet eerst naar God's troon?

Terwijl hij hierover lag na te denken, verscheen hem een Engel van de Here in een droom.
Jozef,  zoon van David, zei de Engel, u kunt gerust uw vrouw Maria bij u in huis nemen.
Zij is in verwachting door de Heilige Geest.
Zij zal een zoon krijgen, die u Jezus moet noemen.
Dat betekent "God redt".

Want Hij zal Zijn volk redden van de zonden.
Daardoor zal in vervulling gaan wat God door de profeet Jesaja heeft gezegd:

De maagd zal zwanger worden en een zoon baren!
En men zal het kind Immanuël noemen, dat betekend: God is met ons.

Daarna werd Jozef wakker.
Hij deed wat de Engel had gezegd en nam zijn vrouw bij zich in huis.

Maar hij had geen gemeenschap met haar tot na de geboorte van het kind.
En Jozef noemde Hem Jezus.

Na al zijn gepieker...
Alles eindelijk zelf in kannen en kruiken, zo ga ik het oplossen.
Dit is de weg die ik moet gaan.
Het was duidelijk, God zag een toekomst voor Jozef en Maria samen.
Niet een gescheiden toekomst!
Hij greep in.
De oplossing kwam uiteindelijk niet van mensen, maar van een Engel van de Here.
Wat zijn er veel mensen in dit verhaal die een Zijn Engel hebben mogen ontmoeten in hun leven.
En wat een bijzondere boodschappen kwamen er ook telkens.
Telkens was het weer iets wat door mensen niet bedacht kan worden.

Telkens een stukje God, een stukje Hemel op aarde.

Straks als we naar Hem toe kunnen, dan weet ik dat het is wat een mens nu niet bedenken kan, wat wij nog nooit gezien hebben en ook nog nooit hebben gehoord.
Ook in onze tijd van verwachting, van dagelijks leven, staat God boven alles.
Grijpt Hij nog op wonderlijke wijze in, in levens van vele mensen.

Ik bid dat onze ogen hiervoor opengaan.
Zodat we openstaan voor de dingen die van God zijn.
Dat we net als Jozef, de weg van God ook gaan volgen.
Hij hoorde de Engel, maar er staat ook duidelijk:

Jozef deed wat de Engel gezegd had en nam zijn vrouw bij zich in huis.

Hij volgde de weg die God voor Hem had.
Als je die weg volgt, dan zorgt God ook voor je.
Dan word je gezegend, ook al cijfer jij je in dit leven daardoor weg, of werk je achter schermen, als het Gods weg is dan zal je gezegend worden.
Want wij weten dat Jozef nog een keer mag dromen.

Wij hoeven geen oplossingen te bedenken voor onze problemen.
Vind de weg naar God, of laat je vinden door God.
Zijn weg is de enige met wonderlijke ervaringen!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...