Of een kleine stille wens.
Ze zetten ons vaak aan tot een reis, om die verlangens of wensen te vervullen.
Wensen en verlangens hebben we allemaal wel denk ik.
Van hele persoonlijke tot algemene wensen.
Het is heerlijk om dingen over te houden, verlangens te hebben die nog niet ingevuld zijn.
De weg naar die vervulling bijzonder zijn.
Ook ik heb zo mijn sterke verlangens en stille wensen.
Toch weet ik, alles wat ik denk, verlang of nodig heb, het is niet voor mezelf.
God weet ze ook, Hij ziet ze ook.
De verlangens en wensen onder woorden brengen, ze delen met Hem dat is bijzonder.
Al merk ik dat het lastig vind om het over te geven en los te laten.
Niet zelf aan het werk te gaan, aan de slag om de vervulling ervan zelf te creëren.
Heel vaak deed, en doe ik dat, telkens merk ik weer:
Wanneer God mijn wensen, mijn verlangens vervulde, dan voelde het zo bijzonder!
Vaak was het ook meer dan ik mij kon voorstellen, of zelf ooit durfde te dromen.
Nooit vergeet ik meer mijn vakantie, in de zomer van 2014.
Voor het eerst samen met de kindjes kamperen.
Het was zo heerlijk, het weer zat mee, ik genoot van even rust en van de kindjes.
De week die ik had geboekt?
Die was zo voorbij.
Heel dramatisch misschien, maar de donderdag voordat ik weg zou gaan, zat ik s avonds alleen voor mijn tent.
Ik moest naar binnen en ben daar zo hard gaan huilen en legde mijn pijn, maar wat het meer was, mijn verlangen neer bij God.
Juist op dat moment kwam mijn vriendin bij mijn tent, zij stond ook op de camping maar op een ander veld, mijn dochter had een spelletje bij hun caravan laten liggen.
Ik dacht, ik kan heel stil zijn en hier alleen door, ik kan haar ook even roepen.
Ze kwam naar binnen en we praten even.
Het was bijzonder dat ze er juist toen was!
Ik was rustig en ben rustig gaan slapen.
Niets aan de hand.
De volgende ochtend, ging ik met de kindjes nog even fietsen naar de winkel.
Onderweg werd ik gebeld:
Wil je naar de receptie komen?
Ik schrok, ik had geen idee wat er zou komen.
Snel meldde ik mij, en wat er toen gebeurde:
Bij de receptie werd mij gezegd dat er iemand is, die anoniem wilt blijven, die voor mij een week extra geregeld heeft.
Ik mocht op hetzelfde plekje blijven staan en gratis nog een week genieten.
Wat geweldig!
Wie doet dat nu?
Ik moest werken, maar de vrouw bij de receptie bood aan dat ik zou bellen en het uitleggen.
Dat deed ik.
Mijn wens, mijn verlangen werd werkelijk.
Een week extra genieten van mijn kindjes, rust hebben, genieten zonder al dat moeten.
Maar op deze manier, dat had ik nooit durven dromen.
Mijn leven is heel vaak een andere weg gegaan dan ik gepland had.
De route is enorm bijzonder.
Het kent heuvels ontstaan door de diepe dalen, maar nu ook door geweldige hoogtepunten.
Ik mag in mijn leven nu toepassen wat ik in de praktijk heb mogen leren:
God heeft mijn leven in Zijn sterke handen.
Hij zal het leiden, Hij weet allang hoe dingen zullen gaan.
De weg die ik afleg mag ik leven in vreugde, een vreugde ontvangen van Hem.
Ik mag uitzien, ik mag verlangen.
Maar meer nog dan mijn verlangen naar aardse dingen is mijn verlangen naar de dag dat in vervulling mag gaan al de profetieën die Johannes had over de terugkomst van Jezus.
Een groot en sterk verlangen is dat.
De rest....
Ach dat zijn dan in vergelijking enkel nog mar kleine stille wensen.
Alle aardse dingen, ik geniet er nu echt van, ben zo dankbaar voor wat er allemaal in mijn leven gebeurd.
Maar op het eeuwige leven, dat geen einde meer zal kennen, valt het totaal in het niets.
Ik wil mijn wensen en verlangens in Zijn hand leren leggen, groeien in een geduld en vertrouwen, dat als het Gods wil is, het ook zal geschiedde.
Dat ik Hem geen handje hoef te helpen.
Er is een mooi filmpje dat ik wil delen, ik heb hem ook al geplaatst op mijn pagina:inspirerende filmpjes
Het laat zo mooi zien, waar we ons echt druk om zouden moeten maken.
Duidelijk is hoe kort de tijd is om te zoeken, wie de Weg is naar een eeuwig Leven!
Ze zetten ons vaak aan tot een reis, om die verlangens of wensen te vervullen.
Wensen en verlangens hebben we allemaal wel denk ik.
Van hele persoonlijke tot algemene wensen.
Het is heerlijk om dingen over te houden, verlangens te hebben die nog niet ingevuld zijn.
De weg naar die vervulling bijzonder zijn.
Ook ik heb zo mijn sterke verlangens en stille wensen.
Toch weet ik, alles wat ik denk, verlang of nodig heb, het is niet voor mezelf.
God weet ze ook, Hij ziet ze ook.
De verlangens en wensen onder woorden brengen, ze delen met Hem dat is bijzonder.
Al merk ik dat het lastig vind om het over te geven en los te laten.
Niet zelf aan het werk te gaan, aan de slag om de vervulling ervan zelf te creëren.
Heel vaak deed, en doe ik dat, telkens merk ik weer:
Als ik het zelf gecreëerd heb dan is het heel zo bijzonder niet.
Wanneer God mijn wensen, mijn verlangens vervulde, dan voelde het zo bijzonder!
Vaak was het ook meer dan ik mij kon voorstellen, of zelf ooit durfde te dromen.
Nooit vergeet ik meer mijn vakantie, in de zomer van 2014.
Voor het eerst samen met de kindjes kamperen.
Het was zo heerlijk, het weer zat mee, ik genoot van even rust en van de kindjes.
De week die ik had geboekt?
Die was zo voorbij.
Heel dramatisch misschien, maar de donderdag voordat ik weg zou gaan, zat ik s avonds alleen voor mijn tent.
Ik moest naar binnen en ben daar zo hard gaan huilen en legde mijn pijn, maar wat het meer was, mijn verlangen neer bij God.
Juist op dat moment kwam mijn vriendin bij mijn tent, zij stond ook op de camping maar op een ander veld, mijn dochter had een spelletje bij hun caravan laten liggen.
Ik dacht, ik kan heel stil zijn en hier alleen door, ik kan haar ook even roepen.
Ze kwam naar binnen en we praten even.
Het was bijzonder dat ze er juist toen was!
Ik was rustig en ben rustig gaan slapen.
Niets aan de hand.
De volgende ochtend, ging ik met de kindjes nog even fietsen naar de winkel.
Onderweg werd ik gebeld:
Wil je naar de receptie komen?
Ik schrok, ik had geen idee wat er zou komen.
Snel meldde ik mij, en wat er toen gebeurde:
Bij de receptie werd mij gezegd dat er iemand is, die anoniem wilt blijven, die voor mij een week extra geregeld heeft.
Ik mocht op hetzelfde plekje blijven staan en gratis nog een week genieten.
Wat geweldig!
Wie doet dat nu?
Ik moest werken, maar de vrouw bij de receptie bood aan dat ik zou bellen en het uitleggen.
Dat deed ik.
Mijn wens, mijn verlangen werd werkelijk.
Een week extra genieten van mijn kindjes, rust hebben, genieten zonder al dat moeten.
Maar op deze manier, dat had ik nooit durven dromen.
Mijn leven is heel vaak een andere weg gegaan dan ik gepland had.
De route is enorm bijzonder.
Het kent heuvels ontstaan door de diepe dalen, maar nu ook door geweldige hoogtepunten.
Ik mag in mijn leven nu toepassen wat ik in de praktijk heb mogen leren:
God heeft mijn leven in Zijn sterke handen.
Hij zal het leiden, Hij weet allang hoe dingen zullen gaan.
De weg die ik afleg mag ik leven in vreugde, een vreugde ontvangen van Hem.
Ik mag uitzien, ik mag verlangen.
Maar meer nog dan mijn verlangen naar aardse dingen is mijn verlangen naar de dag dat in vervulling mag gaan al de profetieën die Johannes had over de terugkomst van Jezus.
Een groot en sterk verlangen is dat.
De rest....
Ach dat zijn dan in vergelijking enkel nog mar kleine stille wensen.
Alle aardse dingen, ik geniet er nu echt van, ben zo dankbaar voor wat er allemaal in mijn leven gebeurd.
Maar op het eeuwige leven, dat geen einde meer zal kennen, valt het totaal in het niets.
Ik wil mijn wensen en verlangens in Zijn hand leren leggen, groeien in een geduld en vertrouwen, dat als het Gods wil is, het ook zal geschiedde.
Dat ik Hem geen handje hoef te helpen.
Er is een mooi filmpje dat ik wil delen, ik heb hem ook al geplaatst op mijn pagina:inspirerende filmpjes
Het laat zo mooi zien, waar we ons echt druk om zouden moeten maken.
Duidelijk is hoe kort de tijd is om te zoeken, wie de Weg is naar een eeuwig Leven!
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com