Doorgaan naar hoofdcontent

Loslaten

Kan jij goed loslaten?
Bij dit thema word eigenlijk direct gedacht aan ouderschap.
Want daar word je echt bewust gemaakt dat loslaten belangrijk is, dat het hoort bij het leven.
Zoals een boom, die zijn bladeren verliest in de herfst, om de winter te kunnen overleven.
En ja ouderschap leert en traint het loslaten.
Maar ook als je geen vader of moeder bent, is loslaten zo belangrijk.
Er zijn naast kinderen, nog zoveel meer dingen die ons vast willen houden aan de aarde.
Denk maar aan de gelijkenis waar iemand een grote feestmaaltijd ging houden.
Hij nodigde hiervoor mensen uit.
Toen de maaltijd gereed was en het juiste moment gekomen was, werd er naar deze mensen die genodigd waren een slaaf gestuurd:

Komt, want het is nu gereed!

En daar kwamen allemaal verontschuldigingen.
Ik heb een akker gekocht en wil daar gaan kijken.
Hoor jij jezelf?
Met je net gekochte stuk  land of  huis, wat je wilt bezichtigen en opmeten om in je hoofd een plaatje te maken van hoe het allemaal worden moet?
Het kan zomaar een hindernis zijn naar Zijn maaltijd.
Een ander had net ossen gekocht en wilde die keuren.
Net een huisdier gekocht of een paard waar je van droomde.
En dan is het nu tijd?
Moet je afscheid nemen en je geliefde dier alleen laten?
Nou dat is loslaten hoor.
Heb je het over voor Zijn maaltijd?
Weer een ander vertelde dat hij net getrouwd was.
Relaties, er gaat tijd in zitten.
Dat is ook goed, want we zijn gemaakt voor elkaar, zoals we in Genesis kunnen lezen.
Maar meer nog zijn wij gemaakt voor de relatie in een driehoek.
God, de bovenste punt, mooi tussen de twee andere punten in, onder links de man en onder rechts de vrouw.
Met elkaar verbonden, alsof God jullie omarmt.
Het kan je van de maaltijd houden, een liefdesrelatie.
Wanneer de slaaf terug kwam moest hij alle verontschuldigingen overbrengen van deze mensen.
De excuses, de dingen die ze belangrijker vonden als tijd hebben voor hun Heer.
Stel er komt een afgezand van God bij jouw langs, kan jij loslaten?
Ben jij klaar voor de maaltijd?

Dat is loslaten, vertrouwen.
Ja dan kan je de dingen van nu 'verliezen'.
Maar dan weet je, wat er komen gaat is zoveel groter en heerlijker.
Zo heerlijk dat het niet te beschrijven is.
Kan jij loslaten wat je hebt?
Wat je bezighoud?


Bron: Patrick Mundus van coach met je hart

Reacties

  1. Mooi verwoord, maar best moeilijk: echt loslaten en vertrouwen. Ik merk wel dat het me beter lukt, wanneer ik er om bid en Hem vraag te leren loslaten en vertrouwen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja lastig iets he! We mogen er in groeien zolang als ons levensadem gegeven is.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...