De kerk een ontmoetingsplek

Ik was heel blij toen mijn vrienden mij vroegen: Ga je mee?
Ga je mee naar de kerk, waar wij naar toe gaan?
Het huis van de Heere, waar wij samenkomen en Hem willen ontmoeten.
Waar je erbij hoort omdat je een deel van Zijn lichaam bent!
Ze wisten hoe moeilijk ik het had met de kerkgang in mijn gemeente, waar ik toen zat.
En echt, deze uitnodiging maakte mij heel blij.
Nog steeds ben ik er enorm dankbaar voor!
Dat doet mij denken aan een psalm.
Psalm 122 begint ermee:

Ik was verheugd, toen men mij zei: Laten wij naar het huis de Heren gaan.
(Psalm 122:1)

Ja zo voelde ik mij!
En nog steeds ga ik met vreugde naar de samenkomst.
Wij noemen het gebouw de kerk, ik noem de mensen de kerk.
En ik vind het heerlijk om met mensen samen te komen die behoren bij Zijn kerk.
Kunnen delen van wat Hij schenkt aan ons.
En dat in vrijheid, op een plek met honderden bij elkaar.
Wat zijn wij gezegend.
Ja dat maakt mij blij!

Ga jij met vreugde?

Ooit was voor mij kerkgang erg moeilijk.
De drempel was voor mij erg hoog.
Ik ben vanaf heel jong al gelovig, toch zijn er jaren geweest dat ik maar 1 of hooguit 2 keer naar de kerk ging.
Wat ik nodig dacht te hebben dat vond ik niet.
Teleurgesteld ging ik die weinige keren naar huis.
Waardoor de drempel steeds hoger werd.
Vraag was, wat had ik nodig?
Wat zocht in de samenkomst?
Voor mij was het wel het meest, het gevoel te hebben dat ik erbij hoor.
Gelijkwaardig behandeld te worden en elkaar liefhebben.
Eigenlijk ging het allemaal om mezelf wat ik zocht.
Toch zat er iets achter, ik zocht naar een gemeente, waar woorden niet alleen gepreekt werden.
Het mooi vertellen vanaf de preekstoel, het is een gave, en het is voedend.
Maar wat doe je met dat wat je voorgeschoteld krijgt?
Ik was bezig met wat anderen ermee deden, en de pijn die het mij deed om het gevoel te hebben buiten de boot te vallen.
Ik liet de pijn toe van alle dingen die van de aarde zijn.
Liep er zelf mee, vocht het in mezelf uit en maakte juist dat ik in standhield wat er mis ging.
Want ik veranderde zelf ook niets aan deze situatie.
Ik liet het zijn wat het was.
Liep ervoor weg.
Nogmaals ik liet de pijn toe.
De pijn van niet gezien te worden.
Zo niet gezien dat, toen ik ging scheiden, mensen bij het koffie drinken stonden en vertelden: Zag je het in de kerkbode, weer iemand gescheiden afgelopen tijd.
En dat in onze kerk.
Mensen geven zo snel op en lopen maar bij elkaar weg.
Een heel verhaal over scheiding kwam, pijnlijk en confronterend.
Niemand wist en niemand zei: Wat vervelend dat je in scheiding ligt.
Kan ik je ergens mee helpen?
Zoveel in de dienst ontvangen, zoveel gehoord, telkens mogen leren hoe Jezus Zijn armen opent voor ons zondaren.

Deel je ervan en doe je er ook iets mee?

Een ieder nu, die deze woorden hoort en ze doet, zal lijken op een verstandig man, die zijn huis bouwde op de rots.
(Mattheüs 7:24)

Keer op keer werd ik teleurgesteld.
Dat gaf mij zo'n eenzaam gevoel.
Mijn vertrouwen had op vlak van relaties klappen gekregen, maar nu kwam er ook wantrouwen naar mensen die in Hem geloven.
Mensen die anders zouden moeten zijn als de wereld.
Hier heb ik geleerd.
Mensen veranderen niet door te geloven, het blijven mensen die fouten maken.
Wat ik mocht leren is het volgende:

Als ik mijn ogen niet richt op dat wat hier op aarde gebeurd.
Maar op de dingen die van Hem zijn.
Dus als mensen iets doen wat ik niet verwacht, het niet veroordelen, het niet mij laten teleurstellen.
Dan mag ik bedenken, het zijn mensen, net als ik.
Zo vaak als anderen fouten begaan richting mij.
Net zo vaak doe ik fout naar anderen.
Maar wanneer ik zie wat ik fout doe, dan mag ik Hem ontmoeten en weet ik:

Daar staat Jezus!

Voor mij.
Voor al mijn fouten!
Daar mag ik Hem, en Zijn genade ontmoeten.
En wanneer je Hem ontmoet op de weg van teleurstelling of veroordeling, dan veranderd je blik.
Dat veranderd je hele wereld.
Dan komt er liefde.
Een liefde die tal van zonde bedekt!

Niet omdat je zomaar zonde mag begaan, maar omdat we niet anders kunnen dan zonden begaan.
Al doe je nog zo je best.
Wanneer je op je knieën gaat en denkt dat je geen fouten hebt gemaakt en denkt dat je geen fouten hebt gemaakt, dan ken je jezelf niet goed genoeg.
Ga op zoek naar Hem.
Ontmoet Hem op de weg die je nu loopt.
Een ontmoeting met Jezus, laat jou zien wie jij bent.

Van jezelf klein, nietig en in staat tot alle slechte dingen.

Maar daar stopt het nooit als je door Zijn ogen mag kijken.
Want dan mag je ook zien:

Omdat Hij jou zo lief heeft, heeft Hij zijn leven gegeven.
Zijn liefde, bedekt jouw zonde en Zijn dood, draagt al je zonde ver weg.
Dat maakt je groot, waardevol en een heilig mens.

En als je goed naar jezelf gekeken hebt door Zijn ogen.
Vraag maar om verder te kijken
Kijk met diezelfde blik naar de mensen in jouw gemeente, in je dagelijks leven.
Of naar de wereld.
Het was God die ervoor koos om jouw te plaatsen, waar je nu leeft.

Wanneer je teleurgesteld word, niet meer met vreugde naar het huis gaat waar je met elkaar Zijn lichaam kan vormen en van Zijn gave kan en mag delen.
Kijk dan naar de dingen van Zijn Koninkrijk.
Hij is er wanneer mensen jou pijn doen.
Zoek Hem daar, en wanneer je Hem vind, ontvang Zijn liefde.
Zijn genezende en zonde bedekkende liefde.
We leven met elkaar, en maken fouten richting elkaar.
Dat doet pijn en is verdrietig.
Het kan je beschadigen of uit het lood slaan.
Maar Hij is erbij.
Hij staat klaar en wil zo graag een ontmoeting met jou.
Om je te helpen, om je te dragen en om soms een stukje te laten zien door Zijn bril.
Breek je eigen weg niet af, door te blijven lopen met je pijn.
Door je te laten ontmoedigende door de dingen die mensen je aandoen.

Maar zoek, en kijk, waar Zijn hulp vandaan komt.
Hij beschermd je en gaat met je mee.
In de Bijbel in gewone taal staat het zo mooi en treffend:

De Heere zal je steeds beschermen,
het kwaad zal je niet raken.
De Heer beschermd je,
overal,
waar je ook gaat,
je leven lang!

Voel je welkom en ik nodig je uit.
Ga maar eens zitten in jouw gemeente.
De plek waar Hij jou gebracht heeft.
Ga maar zitten op een stoel, een plekje, het maakt niet uit waar.
En weet, Hij wacht daar op jou!
Hij wil je (ook) daar ontmoeten.
Wat verlangt Hij naar je.
Want weet je?

Jij.
ja wij allemaal!
Wij zijn Zijn bruid.
In voor en tegenspoed wil Hij een relatie met jou.
Durf Hem ook daar te ontmoeten waar jij je eenzaam voel of waar jij gekwetst word.
En samen met Hem, kan je die weg aan!




----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Met deze blog wil ik mee doen aan de bloghop van Juli en Augustus, met als thema:

 Ontmoeten

Dit thema is bedacht door Judith Stoker

Wil je ook mee doen aan deze bloghop?
Schrijf of maak een blog over het thema ontmoeten en laat de link van jouw blog achter op haar blog.

Wie weet ontmoeten mede bloggers jouw daar!