Doorgaan naar hoofdcontent

Liefde wint

Ik ben zo dankbaar en trots.
Wat ben ik blij, dat ik nog hele belangrijke en mooie dingen tegen mijn moeder kon vertellen gisteren.
En wat is het heerlijk om dat ook terug te krijgen.
Want wat is het spannend als je moeder zo ziek is.
Je weet dat het er aan gaat komen dat je echt elkaar voor het laatst ziet.
Toch blijkt het ondanks dat soms moeilijk om dingen naar elkaar te spreken.
Emoties, en vooral ervaringen in het verleden, ze spelen daarin een grote rol.
Maar wat voel ik mij rijk.

Geleerd


Mama en ik?
Afgelopen jaren hebben we allebei veel geleerd.
Van elkaar, met elkaar ook vooral.
Dat maakt dat ik zo ontzettend trots ben.
Omdat dit ook wel eens heel anders was voor het gevoel.
Het is heerlijk te merken dat we elkaar gevonden hebben, er kunnen zijn voor elkaar.
Elkaar kunnen vertellen dat we van elkaar houden.
Wat een heerlijke woorden om te horen.
En ik kan mij niet voorstellen hoe fijn dit voor haar is, om dat te kunnen horen van haar kind(eren)!
Te horen dat er van je gehouden word als je zo ziek bent...

Onzichtbaar ziek



Al zolang is ze ziek.
Niet alleen lichamelijk heeft ze het heel zwaar, maar ook psychische ziekte maakt het niet makkelijker.
En ik zie dat het niet eens een strijd is tegen enkel haar ziektes.
Maar misschien nog wel het meest tegen de oordelen die mensen erbij hebben.
De manier waarop er daardoor met haar omgegaan is en ook nog word.
Als ik er doorheen zit, als ik het moeilijk had?
Dan denk ik aan haar.
Want als iemand er doorheen kan zitten met recht, dan is het mijn moeder.
Het helpt mij, om mijn kracht te vinden en om door te gaan.
Heel vaak zegt mijn moeder tegen mij, hoe ze haar best gedaan heeft, altijd.
En ik weet het, ik voel het en het is echt zo.
Hoe het soms door het leven ook anders leek, hoe makkelijk is het om daarin mee te gaan.
Mijn opdracht kwam al op mijn twaalfde, een hele bijzondere opdracht, die mij niet liet kijken naar de wereldse dingen, maar de dingen die van boven zijn:

Laat je niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade met het goede.


Mama ik heb altijd geweten dat u van mij houd, en ik zal altijd van u blijven houden.
Er zijn moeilijke dingen gebeurd, maar wat er ook gebeuren zal, de liefde wint.
En daar zijn wij het bewijs van.
Liefde voor elkaar, het heeft gewonnen!
Ik ben zo ongelofelijk trots op je ma.
Dat we samen nog zoveel mooie nieuwe herinneringen hebben kunnen maken.
Dankbaar dat ik een paar jaar geleden mijn vragen aan u gesteld heb.
Vragen die ik nog had, die nog niet duidelijk waren beantwoord.
Ze waren enkel ingevuld door het beeld dat ik zelf gevormd had.
Wat was het heerlijk om te merken dat we samen over het verleden konden stappen.
Wisten hoe we naar elkaar keken en dat we openstonden voor een mooie toekomst samen.
Gisteravond was een heel waardevol geniet moment!
Hopelijk op nog een mooie toekomst, maar één ding zal nog ophouden.
Ik zal van u blijven houden!
Hoe de toekomst er ook uit zal zien.



Reacties

  1. Knuffel haar maar zolang het nog kan en ook eentje van mij..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je lieve lieve Lineke. Dit vind ik zo bewonderingswaardig. Ik zal de knuffel overbrengen!

      Verwijderen
  2. Knuffel haar maar zolang het nog kan en ook eentje van mij..

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geniet van de liefde, die God tussen jullie geeft��

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat doen we zeker Mariëlle,heerlijk he. Wat is het leven zonder liefde??

      Dank je wel voor je reactie!

      Verwijderen
  4. Mooi om te lezen over jullie liefde voor elkaar ondanks alles. Ik herken er veel van. Mijn moeder overleed 6 jaar geleden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor je reactie Heleen! Bijzonder en mooi dat je het herkent, dat liefde zo sterk is dat het overwint. Wat verdrietig dat je je moeder al weer zolang moet missen. Knuffel voor jou!

      Verwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...