Doorgaan naar hoofdcontent

Het verlangen van Gods hart

Ja dat verlangen van God.
Dat is dat je jouw hart aan Hem over durft te geven.
Eigenlijk dat je voor eeuwig met Hem trouwt!
Want er klinkt geen: tot de dood je scheidt.
Uit vrije keuze, kiest voor Hem, omdat er geen betere is om je leven mee te delen.
Omdat je een relatie met God hebt.
Heb je weleens gezien hoe een bruidegom kijkt als hij voor het eerst zijn bruid ziet?
Ik heb dat vaker gezien, op foto's en in het echt.
Even vergeet hij dan zijn (apen)pakkie, de spanningen of alles goed zal gaan verlopen.
Je ziet het hart van de bruidegom spreken door zijn ogen, in zijn ogen zie je haar spiegelbeeld.
Ja hij weet het zeker waarom hij daar staat:

Hij kan niet leven zonder haar!


Op jou wacht ook een Bruidegom.
Ja ook als jij lezer een man bent, ook op jou wacht Hij.
Hij kijkt uit naar dat moment dat Hij je voor het eerst mag zien.
Dat het jou keuze is om naar Hem toe te stappen.
Vanaf die eerste stap die jij zet, zal Hij diep geroerd zijn!
Gekleed in het wit, wacht Hij, net zolang tot jij klaar bent voor die stap.
Voor altijd met Hem leven.
Wat is het heerlijk als het verlangen van een bruid en bruidegom elkaar raken.
Zo zal het voelen op het moment dat het ook jou verlangen is om jou leven met God te leven.
In Zijn ogen zal jou spiegelbeeld zichtbaar worden, Zijn ogen zijn gevuld met liefde.
Hij wacht op jou!
Nee Hij wacht niet zonder gevoel, maar met een diep verlangen...

Jij bent de vreugde van Zijn hart!
Op dat moment als je naar Hem toeloopt, dan voel je, net als op je trouwdag op dat moment als je voor het eerst naar je levenspartner stapt:

Nu kom ik tot mijn doel!


Jesaja 62:5b

Zoals een bruidegom zich verblijdt over zijn bruid, zo zal uw God Zich over u verblijden.





Met deze blog doe ik mee aan de bloghop van December, het thema is deze maand: verlangen, bedacht door de blogger van: Waardevol en uniek. Wil je mee doen? Schrijf dan een blog over het thema verlangen, laat op de blog van Waardevol en uniek een link achter van je blog.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...