Doorgaan naar hoofdcontent

Bemoediging in de strijd

Psalmen 108:14 (HTB)

"Met de hulp van God   kunnen wij dapper strijden, Hij zal onze vijanden verslaan".

Wat een mooie tekst, met de hulp van God kan je de strijd aan gaan, met de bergen in je eigen persoonlijke leven. En wat een mooie belofte, Hij zal onze vijanden verslaan. Net als bij Israël zal Hij voor ons uit trekken. Ook wij moeten alles wat in ons zit, wat niet van God afkomstig is, uitroeien. Wat een strijd kan dat zijn, ik herken mezelf in het gedrag van Israël, zij die echt wezenlijk oorlog voerden, bij mij zit de plek waar de oorlog zich afspeelt in mijn hoofd en ik kan mij precies hetzelfde opstellen/gedragen zoals de Israëlieten deden.

Maar uiteindelijk weet ik dat ik alle gronden waarop ik strijd ervaar, bij Gods troon mag neerleggen, en dan moet ik ze nog wel overwinnen, en moet ik nog wel in beweging blijven maar niet meer aangestuurd door mezelf, maar Hem volgend. Dan zal God alles overwinnen, niet in 1x alles tegelijk, maar stapje voor stapje, Hij loopt net als een vader, nooit harder dan Zijn kinderen aan kunnen. Ik wil nog weleens wegvluchten van het strijdveld, bang voor alle tegenstanders die er werkelijk staan. Ik wil het niet weten, en wil ze niet onder ogen komen, en laat de strijders liever staan en ga aan mijn zijde blij en gelukkig verder, genietend van de mooie dingen van God. Toch word mijn blik de laatste maanden wat vaker naar het strijdveld gedraaid, en wat een liefde en begrip van God, ik zie ze niet allemaal tegelijk, maar ik kan nu weleens een tegenstander zien, onder ogen komen dat die invloed op mij uit wilt oefenen, en ik mag telkens met de Waarheid overwinnen.

 Vanuit het kamp van de tegenstander hoor ik  zo vaak: laat ons gewoon lekker staan, en leef gewoon blij en dankbaar verder, maar zolang zij er nog staan ben ik niet vrij, en met hen daar is het veel moeilijker om blij en dankbaar te blijven, hun invloed kan gevaarlijk zijn, en dat wat ze vertellen is maar deels waar, of brengt mij makkelijk aan het twijfelen.

Ik wil volgen, en ik geloof: met de hulp van God, kan ik dapper strijden, Hij zal mijn vijanden verslaan. Als je de strijd samen met God aan gaat, zal je achteraf zien dat je dapper de tegenstander tegemoet ging, maar dat Hij het uiteindelijk was die overwon voor jou!

Werk samen met hetzelfde doel, bevrijding!

Reacties

  1. Is helemaal waar. En laten we ook vooral elkaar bidden om vol te houden. Voor de mensen om je heen. Je staat er niet alleen voor.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...