Twee emmers

Ken je dat verhaal van de waterdrager? Een man haalde elke dag water met een juk waaraan 2 emmers hangen. Aan de ene zijde een perfecte emmer zonder problemen droeg deze emmer al het water naar de meester, maar aan de andere kant was de emmer gebarsten en voordat deze man aankwam bij het huis van zijn meester was deze emmer het meeste water verloren.

Zie je de ene emmer, hij voelt zich geweldig en roept: kijk eens wat ik voor prestatie lever! Ik ben zo nuttig. Hij komt echt tot het doel waarvoor hij gemaakt is. En de andere emmer, beschaamd en voelt zich falen. Hij komt niet tot zijn doel, en door deze emmer moet de drager zo hard werken.

Op een dag begint deze beschaamde emmer te praten en zegt tegen de waterdrager, dat hij zich beschaamd voelt en zich wilt verontschuldigen. Waarom? vraagt deze man. Nou door deze barst verlies ik zoveel water, door mijn falen moet u zo hard werken.

De waterdrager begon te lachen. En hij zegt: Als we straks terug gaan naar huis, moet je eens goed kijken aan jouw kant van de weg. Ze liepen de heuvel op en de emmer zag wat de waterdrager bedoelde. De berm stond vol met wilde bloemen en dat bracht de emmer troost. Toch was de emmer aan het einde van de tocht  weer verdrietig. Weer was hij zoveel water verloren.

De waterdrager zei: heb je dan niet gezien hoe mooi de bloemen bloeide?  Alleen aan jou zijde en niet aan de andere kant. Dat komt omdat ik altijd al wist dat je een beetje lekte. Daar heb ik mijn voordeel mee gedaan.

Met andere woorden: Jij bent precies uitkozen, want met jou kan de Meester zijn doel  behalen.

Meet jezelf niet aan een ander. God heeft met ons allemaal een ander plan! Als je meet aan anderen is het moeilijk om blij te leven, of je voelt je trots of je voelt je gefaald. Soms zien we niet welk plan God heeft met ons leven.

Juist dat waarvan jij denkt dat het helemaal misloopt, of dat het niet goed genoeg is, kan precies nodig zijn voor onze Meester. Hij is het waarbij alles mogelijk is. Hij is het die weet welke talenten wij hebben, en soms zit ons talent in onze imperfectie. Hij is het die ons falen zo kan zegenen dat er mooie dingen door ontstaan.

Ook geleerd van mijn coach: juist de imperfecties zijn het die het mooi maken. Het maakt iets uniek, iets eigen. Ik merkte door over mijn falen te praten, dat mijn visie erop veranderde. Jou imperfectie heeft ook kwaliteiten probeer die eens te zoeken, wat is nou het mooie van dat wat niet helemaal perfect is!?

Aan wie laat jij het over of je gefaald hebt of niet?