Doorgaan naar hoofdcontent

Terug op mijn honk: 't Kaasmes


Het was binnen in 't Kaasmes warm en gezellig! De avond is weer zo snel voorbij gegaan.

Vanavond was ik de klant aan het helpen die ooit, toen ik 12 was, mijn eerste klant was. Ik was toen vaak in de winkel en hielp wat achter mee, en keek hoe het er aan toe ging in de winkel, maar mijn grens was de opening de winkel in. Tot mijn vader op de wc zat en er een klant binnen stapte, een hele lieve vrouw, die ik in al die tijd al goed had leren kennen, en die vaste klant is bij mijn vader. Ik gaf aan dat mijn vader zo terug zou zijn. Prima was het antwoord, toch zei ze, maar kan jij het?

Uhm ja ik kan het wel, maar weet niet of het mag van mijn vader hoor. O vast wel, enne van mij mag het ook hoor zei ze. Leuk. Kom jij mag mij helpen. En zo begon het. Mijn vader wist niet wat hij zag, ik die niet verder durfde dan de deuropening was gewoon een klant aan het helpen. En daarbij kreeg ik de smaak te pakken, en vanaf toen vond ik het heerlijk. Praten met mensen, gezellige sfeer maken, mensen helpen en vooral verkopen. Met de uitdaging zo precies mogelijk te snijden, of bijv. zoveel mogelijk van 1 soort te verkopen. Een geweldige tijd.

En sinds november 2014 weer terug op het honk, om de week op vrijdagavond ben ik weer van de partij, en het is zo genieten! En nu na 16 jaar hielp ik weer deze klant geweldig, we hebben nog steeds de lol samen. Staan we bij de buitenlandse kaas, en leg ik uit dit is een kaas met rode korst, zegt mevrouw? Met roodborst? Waar heb je die? Ik lag dubbel, ja heb je die nooit horen fluiten, die vangt mijn vader en zitten achter in een kooitje.

Of een meisje dat voor de 2de keer mee draait, en nog in opleiding is, ze vraagt: Waar zijn de eieren? Mijn vader: ja achter in de winkel, moet je even de kip van het nest jagen hahahaha. En dan die ogen, je denkt toch niet dat ik een ei bij een kip weg ga halen? Ik heb helemaal geen kippen gezien achter.

Het was weer een heerlijke avond, niks gemerkt van het sombere weer, we maken het wel gezellig met elkaar!

Reacties

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...