Doorgaan naar hoofdcontent

10 Dagen bidden en vasten

27 Maart 2014

Eindelijk is het zover, vandaag gaan Angela, Hendrika en ik op pad naar Aalsmeerderbrug. Er wachten ons bijzondere dagen, maar daar hadden we toen wel hoop op, maar nog niet echt beeld bij, wat het dan precies zou zijn.

Twee dagen voordat we weg gingen heeft mijn vader mij om 11 uur naar de HAP gereden. Weer had ik zo'n buikpijnaanval, en ik kon niet meer normaal op de bank blijven zitten. Bij de HAP kreeg ik diclofenac, werd urine gecontroleerd en een buikonderzoek gedaan. Duidelijk was dat ik veel pijn had, en het idee was nierstenen. De dag erna moest ik naar de huisarts. De diclofenac begon te werken en ik wilde alleen maar slapen, als dat tenminste zou lukken. De dag erna naar de huisarts, ook alles onderzocht, en een bloedonderzoek geregeld en een echo van de buik als ik terug zou komen van bidden en vasten.

En nu waren we gewoon onderweg, ondanks vertraging hebben we niets gemist en komen we in die zin nog op tijd aan. Als we alle spullen ontvangen hebben gaan we de zaal in. Lekker vooraan, zo dicht mogelijk bij het 'vuur'  zitten, want we willen niets missen. Er zijn al veel mensen, en we stellen ons voor, op dat moment kan ik het allemaal nog niet onthouden, maar in de loop van de week, doe ik echt mooie contacten op met de andere mensen die er zijn. Wat is het heerlijk.

Geen boodschappen stress, geen eten maken op het drukste moment van de dag, geen afwas, dit is zo veel makkelijker, dit geeft nu extra rust. En daarnaast gebruiken we de tijd die we hebben om meer te ervaren van God, om tijd speciaal voor Hem vrij te maken, om Hem te eren en tijd met Hem door te brengen.

Er gebeuren mooie dingen, en ik heb mogen merken dat minder met de wereld bezig zijn en meer met God, mooie dingen, bijzondere ervaringen brengt. Zaterdag kreeg ik daar een buikpijnaanval, we waren heerlijk aan het zingen en ik kon niet meer blijven staan, ik ging zitten terwijl ik eigenlijk zo graag mee zou doen! De pijn werd steeds erger, ik kon niet stil blijven zitten van de pijn. Uiteindelijk dacht ik, ik loop naar het gebedsteam en vraag of ze voor mij willen bidden, het hoeft niet persé over te zijn, als ik het maar vol kan houden om mee te doen! Hier had ik zolang naar uit gekeken.

Ik liep naar achteren en kwam iemand van het team tegen, maar voelde dat ik door moest lopen, toen kwam ik bij een vrouw en bij haar had ik het gevoel hier moet ik zijn. Ik vertelde dat ik nierstenen had (dat was uit de bloedtest gekomen) en dat ik nu zoveel pijn had, ik kon het bijna niet volhouden. Ze riep er iemand bij van het team en ging met mij naar een gespreksruimte waar we even afgeschermd van de andere 400 deelnemers konden zijn. De vrouw die ik aansprak zei, voor het ehbo team wil ik toch eerst voor je bidden, ze legde haar hand op mijn buik en sprak en krachtig gebed. En ik, had dit nog nooit meegemaakt, maar alles, van mijn tenen tot mijn voorhoofd begon te tintelen en te gloeien. Heel hard begon ik te huilen, en toen ze amen zei, vroeg ze: hoe gaat het? Ik zei: ik voel geen buikpijn meer. Niks!

We hebben nog heel veel gesproken en ze heeft mij bij nog heel veel dingen geholpen, wat niet zo goed uit te leggen is. Zij gaf aan dat er hele bijzondere dingen zouden gaan gebeuren omdat ik ook een bijzondere vrouw bent. Ik dacht heel slecht van mezelf, maar zij gaf aan, dat mijn omgeving mij juist niet als last maar als bijzondere aanvulling in hun leven ervaart, gewoon vanuit haar mensen kennis vertelde ze dat. Ik kon het nog niet geloven, maar kon het toch ook niet vergeten.

Daarna ben ik weer terug naar de zaal gegaan, wat een cadeau was dit, ik kon gewoon pijn vrij, en zonder zorgen mee doen.

Alhoewel, zonder zorgen, er waren mensen die van tevoren hadden gezegd: 10 dagen zonder eten? Dat overleef je niet. Zal ik het redden?

Minder van de wereld (op welke manier vasten dan ook) en meer tijd voor God (bijbel lezen/bidden/zingen) geeft rust, kracht en zorgt ervoor dat de wereldse wolk die tussen ons en God zit opzij schuift. Ik wil minder van mijn aardse natuur en meer van Gods heerlijkheid aannemen/ervaren!

Ik heb genoten, veel geleerd en veel mee mogen maken, genoeg om nog vele verhalen over te schrijven! Met zoveel mensen bij elkaar komen met hetzelfde doel is ook enorm bijzonder!

2 Kronieken 7:14 als mijn volk zich vernedert en bidt, Mij weer zoekt en breekt met zijn zondige praktijken, zal Ik vanuit de hemel luisteren, zijn zonden vergeven en het land weer gezond maken.


Dat is een grote belofte!

Reacties

  1. Mooi Petrina het is ook zo zegenrijk hé? Ik heb er zelf ook veel mogen ontvangen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het was voor mij echt een beetje Thuis komen op aarde! Geweldig

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

Geef je verleden over

Heel vaak hoor ik mensen praten met elkaar. Er word gesproken over het verleden. Zelf doe en deed ik dat ook heel veel. Maar telkens kom ik er achter dat als ik dat gedaan heb, dat ik iets voed. Mijn verleden werd er alleen maar groter door, de last voelde zwaarder, de wond was opengegaan door er over te praten. En daar was het dan gestopt... Op die manier praten, dat lost niets op! Het verleden werd gevoed, het werd zo groot, dat het mijn heden overschaduwde, mijn heden was niet sterk genoeg tegen het onkruid dat mijn verleden werd. Als ik niet uitkeek zou het onkruid uit mijn verleden, de groeiende bloem die gemaakt is om te bloeien op Zijn tijd, gaan verstikken. De weg van herstel Ik heb geleerd hoe ik mijn wonden goed kan verzorgen, iets kan doen om ze te laten genezen. Al moet ik zeggen, genezen was ook eng. Wat als de wond dicht was, er een mooi litteken gekomen was, wie zou ik dan zijn? Wie zou ik zijn zonder die pijn? Het hele proces om te herste

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik