27 Maart 2014
Eindelijk is het zover, vandaag gaan Angela, Hendrika en ik op pad naar Aalsmeerderbrug. Er wachten ons bijzondere dagen, maar daar hadden we toen wel hoop op, maar nog niet echt beeld bij, wat het dan precies zou zijn.
Twee dagen voordat we weg gingen heeft mijn vader mij om 11 uur naar de HAP gereden. Weer had ik zo'n buikpijnaanval, en ik kon niet meer normaal op de bank blijven zitten. Bij de HAP kreeg ik diclofenac, werd urine gecontroleerd en een buikonderzoek gedaan. Duidelijk was dat ik veel pijn had, en het idee was nierstenen. De dag erna moest ik naar de huisarts. De diclofenac begon te werken en ik wilde alleen maar slapen, als dat tenminste zou lukken. De dag erna naar de huisarts, ook alles onderzocht, en een bloedonderzoek geregeld en een echo van de buik als ik terug zou komen van bidden en vasten.
En nu waren we gewoon onderweg, ondanks vertraging hebben we niets gemist en komen we in die zin nog op tijd aan. Als we alle spullen ontvangen hebben gaan we de zaal in. Lekker vooraan, zo dicht mogelijk bij het 'vuur' zitten, want we willen niets missen. Er zijn al veel mensen, en we stellen ons voor, op dat moment kan ik het allemaal nog niet onthouden, maar in de loop van de week, doe ik echt mooie contacten op met de andere mensen die er zijn. Wat is het heerlijk.
Geen boodschappen stress, geen eten maken op het drukste moment van de dag, geen afwas, dit is zo veel makkelijker, dit geeft nu extra rust. En daarnaast gebruiken we de tijd die we hebben om meer te ervaren van God, om tijd speciaal voor Hem vrij te maken, om Hem te eren en tijd met Hem door te brengen.
Er gebeuren mooie dingen, en ik heb mogen merken dat minder met de wereld bezig zijn en meer met God, mooie dingen, bijzondere ervaringen brengt. Zaterdag kreeg ik daar een buikpijnaanval, we waren heerlijk aan het zingen en ik kon niet meer blijven staan, ik ging zitten terwijl ik eigenlijk zo graag mee zou doen! De pijn werd steeds erger, ik kon niet stil blijven zitten van de pijn. Uiteindelijk dacht ik, ik loop naar het gebedsteam en vraag of ze voor mij willen bidden, het hoeft niet persé over te zijn, als ik het maar vol kan houden om mee te doen! Hier had ik zolang naar uit gekeken.
Ik liep naar achteren en kwam iemand van het team tegen, maar voelde dat ik door moest lopen, toen kwam ik bij een vrouw en bij haar had ik het gevoel hier moet ik zijn. Ik vertelde dat ik nierstenen had (dat was uit de bloedtest gekomen) en dat ik nu zoveel pijn had, ik kon het bijna niet volhouden. Ze riep er iemand bij van het team en ging met mij naar een gespreksruimte waar we even afgeschermd van de andere 400 deelnemers konden zijn. De vrouw die ik aansprak zei, voor het ehbo team wil ik toch eerst voor je bidden, ze legde haar hand op mijn buik en sprak en krachtig gebed. En ik, had dit nog nooit meegemaakt, maar alles, van mijn tenen tot mijn voorhoofd begon te tintelen en te gloeien. Heel hard begon ik te huilen, en toen ze amen zei, vroeg ze: hoe gaat het? Ik zei: ik voel geen buikpijn meer. Niks!
We hebben nog heel veel gesproken en ze heeft mij bij nog heel veel dingen geholpen, wat niet zo goed uit te leggen is. Zij gaf aan dat er hele bijzondere dingen zouden gaan gebeuren omdat ik ook een bijzondere vrouw bent. Ik dacht heel slecht van mezelf, maar zij gaf aan, dat mijn omgeving mij juist niet als last maar als bijzondere aanvulling in hun leven ervaart, gewoon vanuit haar mensen kennis vertelde ze dat. Ik kon het nog niet geloven, maar kon het toch ook niet vergeten.
Daarna ben ik weer terug naar de zaal gegaan, wat een cadeau was dit, ik kon gewoon pijn vrij, en zonder zorgen mee doen.
Alhoewel, zonder zorgen, er waren mensen die van tevoren hadden gezegd: 10 dagen zonder eten? Dat overleef je niet. Zal ik het redden?
Minder van de wereld (op welke manier vasten dan ook) en meer tijd voor God (bijbel lezen/bidden/zingen) geeft rust, kracht en zorgt ervoor dat de wereldse wolk die tussen ons en God zit opzij schuift. Ik wil minder van mijn aardse natuur en meer van Gods heerlijkheid aannemen/ervaren!
Ik heb genoten, veel geleerd en veel mee mogen maken, genoeg om nog vele verhalen over te schrijven! Met zoveel mensen bij elkaar komen met hetzelfde doel is ook enorm bijzonder!
2 Kronieken 7:14 als mijn volk zich vernedert en bidt, Mij weer zoekt en breekt met zijn zondige praktijken, zal Ik vanuit de hemel luisteren, zijn zonden vergeven en het land weer gezond maken.
Dat is een grote belofte!
Eindelijk is het zover, vandaag gaan Angela, Hendrika en ik op pad naar Aalsmeerderbrug. Er wachten ons bijzondere dagen, maar daar hadden we toen wel hoop op, maar nog niet echt beeld bij, wat het dan precies zou zijn.
Twee dagen voordat we weg gingen heeft mijn vader mij om 11 uur naar de HAP gereden. Weer had ik zo'n buikpijnaanval, en ik kon niet meer normaal op de bank blijven zitten. Bij de HAP kreeg ik diclofenac, werd urine gecontroleerd en een buikonderzoek gedaan. Duidelijk was dat ik veel pijn had, en het idee was nierstenen. De dag erna moest ik naar de huisarts. De diclofenac begon te werken en ik wilde alleen maar slapen, als dat tenminste zou lukken. De dag erna naar de huisarts, ook alles onderzocht, en een bloedonderzoek geregeld en een echo van de buik als ik terug zou komen van bidden en vasten.
En nu waren we gewoon onderweg, ondanks vertraging hebben we niets gemist en komen we in die zin nog op tijd aan. Als we alle spullen ontvangen hebben gaan we de zaal in. Lekker vooraan, zo dicht mogelijk bij het 'vuur' zitten, want we willen niets missen. Er zijn al veel mensen, en we stellen ons voor, op dat moment kan ik het allemaal nog niet onthouden, maar in de loop van de week, doe ik echt mooie contacten op met de andere mensen die er zijn. Wat is het heerlijk.
Geen boodschappen stress, geen eten maken op het drukste moment van de dag, geen afwas, dit is zo veel makkelijker, dit geeft nu extra rust. En daarnaast gebruiken we de tijd die we hebben om meer te ervaren van God, om tijd speciaal voor Hem vrij te maken, om Hem te eren en tijd met Hem door te brengen.
Er gebeuren mooie dingen, en ik heb mogen merken dat minder met de wereld bezig zijn en meer met God, mooie dingen, bijzondere ervaringen brengt. Zaterdag kreeg ik daar een buikpijnaanval, we waren heerlijk aan het zingen en ik kon niet meer blijven staan, ik ging zitten terwijl ik eigenlijk zo graag mee zou doen! De pijn werd steeds erger, ik kon niet stil blijven zitten van de pijn. Uiteindelijk dacht ik, ik loop naar het gebedsteam en vraag of ze voor mij willen bidden, het hoeft niet persé over te zijn, als ik het maar vol kan houden om mee te doen! Hier had ik zolang naar uit gekeken.
Ik liep naar achteren en kwam iemand van het team tegen, maar voelde dat ik door moest lopen, toen kwam ik bij een vrouw en bij haar had ik het gevoel hier moet ik zijn. Ik vertelde dat ik nierstenen had (dat was uit de bloedtest gekomen) en dat ik nu zoveel pijn had, ik kon het bijna niet volhouden. Ze riep er iemand bij van het team en ging met mij naar een gespreksruimte waar we even afgeschermd van de andere 400 deelnemers konden zijn. De vrouw die ik aansprak zei, voor het ehbo team wil ik toch eerst voor je bidden, ze legde haar hand op mijn buik en sprak en krachtig gebed. En ik, had dit nog nooit meegemaakt, maar alles, van mijn tenen tot mijn voorhoofd begon te tintelen en te gloeien. Heel hard begon ik te huilen, en toen ze amen zei, vroeg ze: hoe gaat het? Ik zei: ik voel geen buikpijn meer. Niks!
We hebben nog heel veel gesproken en ze heeft mij bij nog heel veel dingen geholpen, wat niet zo goed uit te leggen is. Zij gaf aan dat er hele bijzondere dingen zouden gaan gebeuren omdat ik ook een bijzondere vrouw bent. Ik dacht heel slecht van mezelf, maar zij gaf aan, dat mijn omgeving mij juist niet als last maar als bijzondere aanvulling in hun leven ervaart, gewoon vanuit haar mensen kennis vertelde ze dat. Ik kon het nog niet geloven, maar kon het toch ook niet vergeten.
Daarna ben ik weer terug naar de zaal gegaan, wat een cadeau was dit, ik kon gewoon pijn vrij, en zonder zorgen mee doen.
Alhoewel, zonder zorgen, er waren mensen die van tevoren hadden gezegd: 10 dagen zonder eten? Dat overleef je niet. Zal ik het redden?
Minder van de wereld (op welke manier vasten dan ook) en meer tijd voor God (bijbel lezen/bidden/zingen) geeft rust, kracht en zorgt ervoor dat de wereldse wolk die tussen ons en God zit opzij schuift. Ik wil minder van mijn aardse natuur en meer van Gods heerlijkheid aannemen/ervaren!
Ik heb genoten, veel geleerd en veel mee mogen maken, genoeg om nog vele verhalen over te schrijven! Met zoveel mensen bij elkaar komen met hetzelfde doel is ook enorm bijzonder!
2 Kronieken 7:14 als mijn volk zich vernedert en bidt, Mij weer zoekt en breekt met zijn zondige praktijken, zal Ik vanuit de hemel luisteren, zijn zonden vergeven en het land weer gezond maken.
Dat is een grote belofte!
Mooi Petrina het is ook zo zegenrijk hé? Ik heb er zelf ook veel mogen ontvangen.
BeantwoordenVerwijderenHet was voor mij echt een beetje Thuis komen op aarde! Geweldig
BeantwoordenVerwijderen