Doorgaan naar hoofdcontent

Levenlessen van: Adam

God maakte Adam uit het stof van de aarde. De eerste mens, en gelijk al in het eerste stuk waar het over Adam gaat zien we hoe God de mens bedoeld heeft. God schiep ook een hof genaamd Eden. God creëerde voor de mens een schitterende plek en dacht daarbij aan de ligging, en aan grondstoffen die er waren. De mens werd in deze hof, op de aarde geplaatst om deze te bewerken en te onderhouden. Ervoor zorgen en Adam mocht genieten van alles wat daaruit voort zou komen. Er was één uitzondering zo vertelde God tegen de eerste mens:

Van de boom van kennis van goed en van kwaad, daar moet je vanaf blijven. Want anders zul je zeker sterven.

God de Vader van Adam waarschuwt. Hoor je jouw vader of moeder praten? Pas op voor de pan, anders verbrand je.... Vele kinderen voelen toch even, en ze dragen dan de consequentie: pijn, verbranden doet zeer! Papa of mama hadden gelijk. Maar juist doordat te ervaren leren kinderen dat wat papa en mama zeggen waar is. God vertelde tegen Adam blijf van die boom af, anders zal je sterven. Nee misschien wist Adam niet wat sterven was, maar het was duidelijk dat God het wel goed met hem voor had. Dat God voor Adam wilde zorgen en van zijn creatie hield! God wilde Adam, maar God wil ook ons, beschermen. Maar willen wij beschermd worden? Willen wij luisteren?

 God ziet de mens


God zag de mens, en alles wat Hij gemaakt had. Hij kwam erachter dat het voor de mens niet goed is om alleen te zijn. Ja zelfs al was er voortdurend verbinding met God in de Hemel. Iets wat veel gezegd word tegen mensen die alleen zijn: Je hebt toch God?! Nee dat was niet voldoende voor Adam in de hof van Eden, God die wilde dat de mens tot volle bloei kwam en Hij wist wat de mogelijkheden waren van zijn creatie. God ging niet voorbij de eenzaamheid van Adam, het alleen zijn, we weten niet waarin het tot uiting kwam dat Adam zich alleen voelde. Maar God zag en maakte een oplossing. Eerst stuurde God alle dieren één voor één naar Adam. Hier geef jij hen maar een naam, zoals jij ze noemen zal, zo zullen ze heten. Verantwoordelijkheid en vertrouwen zaten verborgen in deze opdracht. Alleen was er geen levend wezen wat als gelijke tegenover de eerste mens kon staan. Daarmee stopte God niet Hij ging door met Zijn plan: uit het lichaam van Adam maakte God een vrouw. Een hulp die tegenover hem kon staan, maar ook een gelijke. Ze leefden zonder schaamte in verbinding met elkaar en met God! 

Afbeeldingsresultaat voor  dichtbij god

God van dichtbij


Daar kwam de test. Op wie vertrouw je nu echt Eva, of Adam? De slang kwam met leugens naar Eva, die het verhaal zelf niet van God, maar van haar man Adam hoorde,  het enige verbod. Ze riep Adam er niet bij als verantwoordelijke, omdat hij het van God zelf gehoord had. Ze vroeg ook niet Adam hoe zit het? Nee ze besloot alleen op zichzelf te vertrouwen. Herkenbaar? Dat is hoe de mens verleid werd, en nog steeds verleid word. Vertrouwen op ons zelf. Ze ging naar Adam en gaf ook hem van deze boom te eten. Hij at uit haar hand, vertrouwde haar, was niet bezig met wat God had gezegd?! Zo aten ze samen, zo zijn ze beide gevallen. En God riep Adam, waar ben je? Maar Adam en Eva hadden zich verstopt voor God want ze hoorde Hem, maar kwamen er achter dat ze naakt voor Hem stonden, hun schaamte wilde ze verbergen. Maar God wil hen dichtbij hebben. Waar ben jij met jouw schaamte? God haalt de schaamte weg en dekt de naaktheid toe!


Schuld


Waarom heeft God ervoor gezorgd dat de boom er was? Een vraag die vaak gesteld word. Alsof we Hem de schuld geven van onze misstap, van onze zonde. God heeft alles gemaakt met een bedoeling, met een plan. En omdat wij mensen zijn die toch wel op ons zelf vertrouwen, van ons eigen vermogen uitgaan en pas na keuzes God erin betrekken, of zelfs helemaal niet, hebben wij gefaald. De boom deed niets verkeerds, God deed niets verkeerds, maar wij mensen. Maar kijk naar Adam als God hem als verantwoordelijke riep. Want God had een afspraak met Adam gemaakt en komt er bij hem ook op terug.

Adam gaf Eva de schuld.
Eva gaf de slang de schuld.

En jij? Is het niet zo dat wij ondertussen zelfs God de schuld durven geven? We willen zelf presteren, zelf ontwikkelen, zelf ontplooien, ontdekken en zelf kiezen maar wanneer het fout gaat, dan zijn er maar weinig mensen die zeggen dat kwam door mezelf. Durf jij de hand in eigen boezem te steken?



Reacties

  1. Wat mij aanspreekt in het verhaal is dat God niet met donderstem aankomt, maar met een vraag: waar ben je?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nu begrijp ik ook niet meer dat ik God als woedende heerser zag. Dat ik zo bang was.

    Ben zo dankbaar dat ik Hem heb mogen leren kennen.

    Zo bijzonder stuk: waar ben je? Daar zit veel in. Wat kent Hij ons door en door! Mooie reactie Anne! Dank je wel dat je dit wilde delen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:

schrijfgelukjes@gmail.com

Populaire posts van deze blog

Ervaringen van God in mijn leven

Als ik denk aan God ervaren? Dan voel ik mij rijk... Gouden tip Ik heb op heel veel momenten in mijn leven God mogen ervaren. Iedere keer weer raakte het mij en het heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. In mijn leven heb ik veel moeilijke dingen meegemaakt. Dat is waarom iemand mij ooit een geweldige tip gaf: Schrijf de ontmoetingen en ervaringen met God op! Want ja, moeilijkheden zullen blijven komen. Doordat ik zoveel mooie momenten met God mocht ervaren en opschrijven, had ik iets tastbaars voor als het tegen zat. Als ik dan mijn notitieboek erbij pakte waarin ik deze momenten had opgeschreven, dan lukte het mij om mijn focus te veranderen. Ik kon kijken naar God en Zijn werk in mijn leven. Daardoor zakte alle angst en alle zorgen. Want het liet mij zien: God is erbij in jouw leven. Altijd! God in de diepte van mijn leven Al jong mocht ik God voor het eerst ervaren. Op een dieptepunt in mijn geloofsleven. Ik was twaalf jaar, en had toen al zó'n drie

God zorgt voor mij!

Vertrouw op God Hij zorgt voor je! Dit staat op een kaartje dat ik al een paar weken geleden mocht ontvangen. Dit kaartje heb ik bij de foto van mijn moeder gezet. Als bemoediging, maar ook als reminder aan beloften die God gedaan heeft. Wat ik merkte is dat ik heel snel achter deze quote het volgende zeg: Als ik. Hier wat voorbeelden van wat ik bedoel: Als ik maar bid Als ik maar Bijbel lees Als ik Hem vraag Als ik Gisteren kreeg ik een inzicht dat ik met jullie wil delen. Ik las deze Bijbeltekst: Want ieder die zijn leven wil behouden, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest omwille van mij, zal het behouden. Mattheüs 16:25 Het gaat niet om mijn ik, het gaat niet om wat ik doe. Pasen 2018 leerde mij: Het gaat om wat God doet, om wat Jezus heeft gedaan! Mijn ik, of in deze situatie als ik.... Het maakt God alleen maar kleiner. Zolang ik denk, geloof of mezelf voorhou dat ik iets van God heb ontvangen door mijn ik, dan maak ik mijn ik te groot. Er is niets wat ik

God voert de strijd voor mij!

Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. ( 2 Timotheus 4:7) Afgelopen weken heb ik strijd ervaren. Hierover schreef ik al eerder, licht en luchtig , het maakte mij zo moe. Alsof het mij verlamde. Het was geen strijd tegen andere mensen. Heel eerlijk? Het was meer een innerlijke strijd tegen mezelf. Dat ik een strijd ervaar in mijn denken heb ik al vaker gedeeld op deze blog. Ook in de link die ik nu deel lees je hier iets over. Die strijd maakte dat er een soort mist in mijn hoofd aanwezig was. Hoe leuk het ook is in mijn leven, ik zat met dingen in mijn hoofd die het zwaar maakte om te genieten, om rust te ervaren. Totdat ik twee geleden de Bijbeltekst in 2 Timotheus las. Nieuw inzicht Ik strijd tegen mezelf. Het is niet alleen strijd in mijn denken, maar ook strijd om te mogen zijn. Heel vaak schoof ik mezelf opzij. Zo wrong ik mij voor alles en iedereen in bochten. Zonder iets te zeggen. Dit gaf moeite en gedoe bij