Doorgaan naar hoofdcontent

Wat doe jij?

Een oordeel het komt zo makkelijk en snel naar boven.
Vooral over anderen, want zolang we met een ander bezig zijn dan is de focus niet op jezelf.
Afgelopen zondagmiddag werd ik erbij bepaald mede door de dienst, hoe belangrijk het is om een wacht op je lippen te zetten.

We moeten de naakte kleden.


Doen wij dat als Christenen?
Naaktheid staat voor, te kijk staan, voor schaamte, voor geen bedekking hebben het staat voor kwetsbaarheid.
En er zijn mensen die letterlijk naakt of bijna naakt moeten leven.
Maar er zijn ook enorm veel mensen die in onze maatschappij figuurlijk naakt zijn.
Hun leven ligt op straat, alles is naar buiten gekomen.
En dan?

Dan ligt hun lot in handen van de samenleving, in handen van de mensen om hen heen.

Wat zouden wij doen?
Met iemand die vreemd is gegaan?
Met iemand die fraude heeft gepleegd?
Met iemand die gestolen heeft?

Wat doen wij?


Beschermen wij zo iemand?
Kunnen wij ondanks de misstap die iemand gemaakt heeft, liefde blijven geven?
Dat is wel onze opdracht!

Iemand kleden, is iemand beschermen, iemands schaamte bedekken.

Kleed de naakte!

Bescherm de mensen die kwetsbaar zijn!
Bedenk, Jezus doet dit ook bij ons.
Hij is het die ons kleed!
Wat zijn wij naakt voor Hem, Hij geeft ons een nieuwe mantel, een mantel die onze misstappen bedekt.
Hij is extra voorzichtig met de kwetsbare delen van Zijn lichaam.
Elke dag opnieuw, moeten we bekennen dat we misstappen gemaakt hebben.
Wie zijn wij om een ander te veroordelen?

Het is zo snel gebeurd, een oordeel komt zo makkelijk over onze lippen.
Veel makkelijker als liefde, onvoorwaardelijke liefde, die zegt wat je ook gedaan hebt ik blijf van je houden.
Nee niet alles is goed, maar ik bedek je fouten.
Ik bescherm je en zal er voor je blijven als het jou moeilijk gemaakt word.
Nee ik ben er niet alleen als het goed gaat.
Altijd!
Zoals God er ook voor mij is.

Liefde bedekt tal van zonden!


Laten we onvoorwaardelijke liefde geven.
Wat schreeuwt de wereld daarom.
Een wacht op je lippen en zelfbeheersing over dat wat er uit je mond komt, het kan zo bepalend zijn.
Ik geloof dat liefde de wereld kan veranderen.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Mogen zijn zoals ik ben

'Kijk alsjeblieft vriendelijk als ik andere keuzes maak' - Els van Steijn - De fontein vind je plek - Deze quote uit dit boek heeft mij aan het denken gezet. Want ten diepste geeft dit voor mij een kern weer voor al die momenten dat ik niet authentiek, integer en oprecht kon reageren. Dit is heel verwarrend kom ik achter. Want hoe meer ik authentiek ging leven...hoe sterker dit aan mij ging trekken. Zeker nu ik afgelopen jaren in mijn leven ben opgestaan en stap voor stap mijn weg, met God, ben gaan wandelen. Verrassende woorden uit mijn pen Ik ben niet slechter of minder als ik een andere weg ga dan mensen waar ik van hou. Over deze zin wil ik verder schrijven, ik schreef dit, met iets andere woorden, in mijn schrijfoefening om alles uit mijn hoofd eens op te schrijven. Omdat mijn hoofd niet uit een bepaalde situatie kon, ik bleef dezelfde cirkels afleggen, en ik weet dat alles uitschrijven voor mij dan help. Tijdens deze oefening voelde ik bij deze zin, ja hier mag ...

Liefdevol op weg

Wat hadden mijn man en ik een mooie dag. Onze eigen speciale dag: 16-11-16! Een heerlijk liefdevol begin van ons huwelijksleven. De dag begon met wat regen, toen ik naar de kapper ging. Maar toen ik naar buiten liep was het alweer gestopt. Het bleef nog wel een tijdje grijs. Ik ging met mijn mooie haren snel naar huis voor de rest. Daar wachtte mijn schoonzusje, zij hielp mij met make up. En uiteindelijk hielp ze ook met mijn jurk aan trekken. Wat een bijzonder moment. Al toen ik de jurk uit de hoes haalde voelde ik. Wauw wat is het een mooie jurk. Gaaf om de reactie van de lieve mensen om mij heen te zien en te horen. Niet alleen de reacties op mij, maar ook op onze lieve en mooie kindjes. Deze dag zagen we er alle 7 zo mooi uit. We pasten bij elkaar. Het was een dag met elkaar. Mijn man en ik gingen trouwen, maar onze kinderen deden mee. Dat was zo bijzonder. En ook wel heel speciaal. Ze zijn groot genoeg om dit te kunnen onthouden. Hoe bijzonder, ze weten hoe...

Rond de tafel

Rond het derde jaar van mijn zoon ging het lastiger aan tafel. Heel logisch, ik hoorde het namelijk ook bij andere ouders om mij heen. Het is een fase, het gaat wel weer voorbij. Iedereen had zo zijn of haar eigen oplossing hiervoor. Gewoon het bord weghalen na een bepaalde tijd.                                                   Niet dwingen het moet vanzelf komen. Alleen geven wat ze wel eten.                                                 Elke keer opnieuw hetzelfde geven ze eten het vanzelf wel. Ik heb ook van alles geprobeerd. Groente verbergen onder appelmoes, groente verbergen door het te pureren. Maar eigenlijk alles wat er anders uitzag als aardappels of vlees was moeilijk. Zelfs met de yoghurt doen ze er bij mij lang over. Z...