Ik ben lekker aan het werk bij mijn vader in de winkel, elke vrijdagavond hebben we 2 vaste klanten.
Zij zijn net in de winkel, en we kletsen over van alles.
Mijn vader zei dat hij verbaasd was toen hij bij mij thuis kwam en een keukenkastje opendeed.
Normaal hield hij zijn handen boven zijn hoofd omdat de kast zo vol zit dat er van alles op zijn hoofd kan storten.
Hij opende de kast en zag:
Het was super opgeruimd!
Ja heel lang had ik geen tijd voor dat soort dingen in huis.
Ik moest er om lachen.
Want pa en ik lijken hierin wel op elkaar volgens mij.
Daarna ging het gesprek nog verder, opeens ging het over mijn kookkunsten.
Mijn vader vertelde dat ik niet zo'n geweldige kok was.
Ik kan water aan branden en de gehaktballen zijn nog rauw.
Uiteindelijk zeiden deze vrouwen, ahhh nou zeg nu iets positiefs over haar hoor.
Toen gaf hij een groot complimpent:
Petrina is erg sociaal!
Mijn vader, in de winkel vertelde dit.
Bijzonder als je weet hoe ik daar begon te werken.
Nog meer bijzonder als ik terug kijk, welk persoonlijk proces ik afgelegd heb, ik was zo bang.
Bang voor mensen, wat ze van mij dachten, vonden en wilden.
Een half jaar lang heb ik alleen bij mijn vader achter gewerkt, achter een muur dat geen enkel mens mij zag.
Ja pa toen was het achter u winkel het meest opgeruimd en schoon.
Dat kan ik wel!
Ik durfde niet eens in de opening naar de winkel te staan.
Het kon toch niet dat mensen naar mij moesten kijken!
Dat ik hen moest gaan helpen.
Ik kon niks en zeker dit niet.
Heel lang had ik mij verscholen en nu:
Nu ben ik opgebloeid, voel ik mij vrij!
Geen groter compliment dan: Petrina is sociaal!
Zij zijn net in de winkel, en we kletsen over van alles.
Mijn vader zei dat hij verbaasd was toen hij bij mij thuis kwam en een keukenkastje opendeed.
Normaal hield hij zijn handen boven zijn hoofd omdat de kast zo vol zit dat er van alles op zijn hoofd kan storten.
Hij opende de kast en zag:
Het was super opgeruimd!
Ja heel lang had ik geen tijd voor dat soort dingen in huis.
Ik moest er om lachen.
Want pa en ik lijken hierin wel op elkaar volgens mij.
Daarna ging het gesprek nog verder, opeens ging het over mijn kookkunsten.
Mijn vader vertelde dat ik niet zo'n geweldige kok was.
Ik kan water aan branden en de gehaktballen zijn nog rauw.
Uiteindelijk zeiden deze vrouwen, ahhh nou zeg nu iets positiefs over haar hoor.
Toen gaf hij een groot complimpent:
Petrina is erg sociaal!
Mijn vader, in de winkel vertelde dit.
Bijzonder als je weet hoe ik daar begon te werken.
Nog meer bijzonder als ik terug kijk, welk persoonlijk proces ik afgelegd heb, ik was zo bang.
Bang voor mensen, wat ze van mij dachten, vonden en wilden.
Een half jaar lang heb ik alleen bij mijn vader achter gewerkt, achter een muur dat geen enkel mens mij zag.
Ja pa toen was het achter u winkel het meest opgeruimd en schoon.
Dat kan ik wel!
Ik durfde niet eens in de opening naar de winkel te staan.
Het kon toch niet dat mensen naar mij moesten kijken!
Dat ik hen moest gaan helpen.
Ik kon niks en zeker dit niet.
Heel lang had ik mij verscholen en nu:
Nu ben ik opgebloeid, voel ik mij vrij!
Geen groter compliment dan: Petrina is sociaal!
Reacties
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.
Wil je wel reageren maar niet dat jouw reactie openbaar staat?
Mail gerust naar:
schrijfgelukjes@gmail.com