Welke strijders zijn wij?

Juist op het moment
Als het echt niet meer gaat
Laat mij merken, laat mij voelen
dat U werkelijk bestaat

Dat Uw armen om mij heen zijn
En Uw liefde mij omringt
Dat ik zal zien als ik terug kijk
Dat U mij gedragen heeft

(Als het leven soms pijn doet - Reni en Elisa)

Daar moest ik aan denken.
Ik ben vaak met momenten geconfronteerd waarop ik dacht dat het niet meer ging.
Afgelopen weekend ben ik bij Opwekking geweest in Biddinghuizen en daar was zo'n mooie toespraak van Tiemen Westerduin.

David 

David, min en ongezien in zijn familie.
Buitengesloten en bij de schapen gezet.
Zijn drie grote broers moesten naar het slagveld komen.
Ze waren gezien, ze hoorde erbij!
Saul had het leger opgeroepen omdat de Filistijnen wilde aanvallen.
De vader van David was in spanning thuis, zijn drie zonen: Eliab, Abinadab en Samma, hij wilde zo graag weten hoe het met zijn jongens ging.
Na veertig dagen stuurde hij David naar het legerkamp, hij moest een zak graan en tien broden meenemen en ook tien stukken kaas voor de legerleider.
David moest gaan vragen hoe het ging met hen en dat weer aan zijn vader vertellen.

Davids legerervaring

Juist toen David bij het leger kwam stonden de twee legers tegenover elkaar.
Ze bereidde zich voor op de strijd en waren aan het schreeuwen en stelden zich op tegenover elkaar.
Israël stond moedig, vol enthousiasme, ze dachten aan hun God die hen overal al door geholpen had.
Ze hadden zin om voor Hem te strijden.
David rende naar zijn broers en vroeg zijn broers hoe het met hen ging.
Juist toen hij met zijn broers stonden te praten kwam er een man uit het kamp van de filistijnen naar voren.
Het was de sterke soldaat van de Filistijnen, Goliath.
Hij begon te schreeuwen zoals hij elke dag deed en David hoorde hem aan.
De Israëlische soldaten ze vluchten met knikkende knieën naar hun tenten.
Ze zeiden tegen elkaar: heb je die man gezien? Hij wil ons vernederen.
Degene die deze man verslaat krijgt een grote beloning en mag met de dochter van de koning trouwen.

David had deze Goliath horen schreeuwen.
De soldaten van Israël hoorde het al 40 dagen.
Wat was nu het verschil?

David ging vragen stellen:

Wat gebeurd er met de man die Goliath verslaat?
Denkt die ongelovige Filistijn misschien dat het leger van de levende God niets waard is?


Daar kwam Eliab, de oudste broer van David.
Hij hoorde wat David allemaal vroeg en stond te vertellen.
Het maakte hem woedend!!

Wat kom je eigenlijk hier doen?
Ga op je schaapjes passen in de woestijn.
Je bent alleen maar gekomen om naar een gevecht te kijken.
Zo gemeen ben je wel!
Je bent te min.
Ga terug naar daar waar jij hoor.

David werd voor gek gezet voor het gehele leger.
Hij en zijn integriteit werden snoeihard onderuit gehaald.
Wat deed David?
Hij keerde zijn broer de rug toe!
Niet omdat zijn broer te min was.
Maar omdat hij wist dat hij niet tegen zijn broer hoefde te vechten.
Dit was niet de strijd die gestreden moest worden.

Eliab voelde zich gepasseerd, Samuel had David gezalfd, de minste.
Niet hem de oudste!!
Hij was jaloers.


David ging verder met vragen en werd bij Saul gebracht.
En nam zijn moment om Saul aan te spreken:

U moet niet bang zijn voor die Filistijn!
Ik zal tegen die man gaan vechten.

Nou er werd nog net niet heel hard gelachen.
David toch wat denk je nou!
Saul, de autoriteit zei:

Maar David jij kan toch helemaal niet vechten?
Je bent nog maar een jongen en Goliath is al een man.
Hij vecht al vanaf zijn jeugd.

Nu antwoordde David wel en vertelde dat hij vaak op de schapen van zijn vader past.
Als dan zo'n lammetje of schaap word gepakt door een leeuw of een beer, dan ga ik er achteraan en sla dat beest neer.
Dan red ik het lammetje of het schaap uit zijn bek.
En als dan het wilde dier tegen mij opspringt dan grijp ik het bij zijn keel en dood ik het dier!
Ik heb leeuwen en beren verslagen!
En met deze Filistijn zal het net zo gaan want hij denkt dat het leger van de levende God niets waard is.

Toen zei Saul tegen David: Ga!!

Davids strijd

Saul had toestemming gegeven maar, hij wilde wel dat David ging vechten zoals hij dat altijd deed.
Herkenbaar he!
Als wij dingen opgebouwd hebben in de gemeente, problemen hebben overwonnen en er staat iemand op die dat ook wil gaan doen, dan geven wij ook de toestemming nog wel maar dan wel graag op onze manier.
Want ja wij hebben gezien dat die manier werkt.
Dus daar ging David: hij trok het harnas aan van Saul.
David gehoorzaamde, ging er niet tegen in en ging niet voor zijn gelijk.
Toen hij alles aanhad kon hij geen stap meer zetten en hoopte hij maar dat Saul dat ook zou zien.
Uiteindelijk zei hij tegen Saul:

Ik kan hier niet in lopen hoor!
Dit ben ik niet gewend.


Hij deed het harnas weer uit.
Dit is precies wat er gebeurd!
Je word zwak als je gaat doen wat anderen hebben gedaan om reuzen te verslaan!
De wapenen, het harnas, de schilden en de helmen van mensen die onze strijd voorgingen, ze maken jou zwak.
God heeft ons allemaal een eigen wapen gegeven!
Het wapen dat God je schenkt, dat maakt sterk, dat geeft overwinning!

David pakte zijn stok, en zocht stenen in de rivier.
Hij had een trainingstijd doorgebracht bij de schapen.
Verstoten van de mensen.
Alleen!
Dat zal hem vast ook heel veel gedaan hebben, als ik aan mijn ervaring daaraan denk.
Maar God verliet hem nooit!
Deze fase was nodig.
Want daar bij de schapen leerde David als kleine jongen zijn wapen te gebruiken.
De slinger!
Dat was het wapen wat God hem geschonken had, waar God hem in getraind had, en niet voor niets:

Davids overwinning

David hoorde één keer Goliath.
Hij liet zich niet uit het veld slaan door angst voor de man.
David keek boven Goliath en zag zijn levende God!
Deze man viel zijn God aan en dat zorgde er niet voor dat hij ging vluchten, maar dat hij ging strijden.
Hij werd een strijder voor het koninkrijk van God.
Nu stonden ze daar, David de kleine herdersjongen, zonder aanmoedigers, zonder achterban, zonder gezien te worden (zelfs niet door zijn eigen broers), zonder wapens, zonder verdediging.
Als je het menselijk bekijkt, stond David voor achter in deze strijd.

Aan de andere kant een Goliath, hij had alles!
Zoveel dat hij zich sterk en veilig voelde.
Hij schreeuwde naar David: denk je soms dat ik een hond ben?
Dat je met een stok naar mij toekom?
Zijn laatste woorden: Kom maar hier dan maak ik je als voer voor de vogels en de wilde dieren.

Niet veel later suisde er een steen.
Het raakte Goliath in zijn voorhoofd!
David streed met God.


Al heb je hier op aarde niks en in de Hemel alles, dan zal je overwinnen!
Dan kan jij je vijand aan.
Daarnaast krijg je dan een speciaal wapen van God, wat jou sterk maakt!

David werd gezien

De soldaten van Juda en Israël ze kregen weer enthousiasme, ze konden dit gaan winnen.
Goliath was verslagen, wauw!!!
Ze rende achter de vluchtende Filistijnen aan.
Wat was hun David een held.
Zie daar, opeens hoorde David erbij!

Ben jij enthousiast als het veilig is?
Of ben jij ook enthousiast als het er op aan komt?